Phil Bee’s Freedom weet ook het kritische Rotterdamse publiek te overtuigen.

Phil Bee’s Freedom speelde op 6 december 2014 in Bluessociëteit l’Esprit, Rotterdam. Tekst door Ton Kok met foto’s van René Wijs (titelfoto door Gerrie van Barneveld)

Eind maart was ik getuige van het allereerste optreden van Phil Bee’s Freedom in Café de Noot in Hoogland en kan alleen zeggen maar dat het de meest indrukwekkende kennismaking met een band was sinds Ian Siegal. Dat eerste optreden resulteerde in de prima debuut cd Caught Live.

Zes december jl., bijna een jaar na het afscheidsconcert van King Mo, is Phil Bee weer terug in l’Esprit. Twee wijzigingen in de band: drummer Marcus Weymaere heeft elders verplichtingen en wordt vervangen door local boy Arie Verhaar. Gitarist Leif de Leeuw heeft het, na het winnen van de Dutch Blues Challenge, te druk gekregen met zijn eigen band en heeft de groep verlaten. Hij wordt voorlopig vervangen door niemand minder dan John F. Klaver.

Ongeveer zeventig bezoekers zijn naar l’Esprit toegekomen, waarvan een aanzienlijk deel toch wel onbekend is met de band en geen idee heeft, wat hen te wachten staat. Naast bovengenoemd drietal bestaat de band uit toetsenist Pascal Lanslots, bassist Carlo van Belleghem en gitarist Berland Rours.

De eerste tonen van de avond zijn van Pascal Lanslots, die het door hemzelf geschreven “Kairos” inzet, als opmaat voor het eveneens instrumentale “Octopus-E”. Pas na ongeveer tien minuten verlaat Phil zijn plaats aan de bar om zich bij de band te voegen voor het Derek Trucks nummer “For My Brother”.
In de eerste set worden totaal acht nummers gespeeld, die allen op de cd terug te vinden zijn. De nummers worden behoorlijk uitgesponnen en vooral de beide gitaristen weten elkaar tot grote hoogte op te zwepen. De cleane gitaarpartijen van John F. Klaver en het vuige scheurwerk van Berland Rours vormen een heerlijk contrast. Zonder elkaar in de weg te zitten, wisselen de heren elkaar prima af, maar ook het tweestemmige spel is erg fraai. Tot begin dit jaar had ik nog nooit van Berland Rours gehoord, maar deze man is voor mij toch wel de revelatie van het jaar.

Reageert het publiek in tijdens de eerste set nog wat afwachtend, in de tweede helft gaat het helemaal los en wordt elke solo met luid applaus beloond. Deze set begint met Billy Cobham’s “Stratus”, dat overgaat in het aloude “Tobacco Road”. Met “All Along The Watchtower”wordt de set vervolgd. Voor het eerst wordt ook de Phil Bee original “Which Way Is Love” gespeeld, een prima soulvol nummer, met ingetogen slidewerk va John en een mooie twin-gitaar partij. ’s Middag even ter plaatste gerepeteerd en ’s avond staat het als een huis. “My Heart Is Burning” dateert nog uit de tijd van Phil Bee and the Buzztones en met “Get Out Of My Life, Woman”/”Who Knows” komt een explosief einde aan de tweede set.

Uiteraard ontkomt de band niet aan een toegift en op verzoek speelt men eerst het emotionele “Sweet Rain”, waarna de avond met de Clapton/Cray klassieker “Old Love” een mooie apotheose krijgt.

Soul, funk, jazz, blues, alles zit erin. Phil Bee’s Freedom bestaat louter uit topmuzikanten en gaan de komende jaren hopelijk nog voor heel veel mooie momenten zorgen. Het Rotterdamse publiek is inmiddels overtuigd van de kwaliteiten van deze band.

Band
Phil Bee – zang
Pascal Lanslots – toetsen
Berland Rours – gitaar
John F. Klaver – gitaar
Carlo van Belleghem – bas
Arie Verhaar – drums

Set 1
Kairos
Octopus-E
For My Brother
I’ll Take Care
Ain’t No Love In The Heart Of The City
Big Legged Woman
Soulshine
Where Do I Have To Stand
Set 2
Stratus/Tobacco Road
All Along The Watchtower
Which Way Is Love
My Heart Is Burning
Get Out Of My Life Woman/Who Knows
Encore
Sweet Rain
Old Love