Ian Siegal en Jimbo Mathus speelden op 16 november 2014 in Cafe Crossroad, Olen (B) tijdens hun Roots to the Core Tour. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van Jose Gallois
Dat ons favoriete Belgische podium, Café Crossroad in Olen vandaag (16.11.2014) uitverkocht is komt voor de fotograaf en de reporter van The Blues Alone? niet als een verrassing. Al héél snel na het bekend worden van het optreden kwam de ‘run’ op kaarten op gang zodat uitbater Dirk Laenen, beter bekend als de zeer aimabele ‘de Sjiet’, de aankondiging diende te updaten met de vermelding ‘uitverkocht’.
De mannen die hier deze zondagavond in November het podium zullen bemannen hebben de afgelopen week in de UK al velen podia doen uitverkopen. Debet hieraan is ongetwijfeld de bijzondere combinatie van deze twee getalenteerde heren, de inmiddels in awards (7!) grossierende Ian Siegal, laatst nog uitgeroepen tot Europees Best Blues Vocalist 2014, en de multi-intrumentalist en zeer getalenteerde James Mathis Jr. aka Jimbo Mathus (Mississippi – TN) o.a. schrijver, zanger, gitarist, arrangeur, componist en producer. Laatstgenoemde groeide op in een muzikaal gezin, speelt zelf al mandoline sinds dat hij nog maar zes jaar jong was, toerde met Buddy Guy en participeerde en arrangeerde op diens albums Sweet Tea en Blues Singer maar Jimbo Mathus ook te vinden op het album van Valerie June Pushin’ Against A Stone. Natuurlijk had hij met zijn eigen band (zij maakten albums die goud en platina exemplaren opleverden) Squirrel Nut Zippers ook groot succes en tegenwoordig timmert hij met zijn Tri-State Coalition ook stevig aan de weg, overigens kan ik het schijfje Dark Night Of The Soul (Fat Possum) warm aanbevelen.
In Café Crossroad –bij velen bekend als een intieme ‘Juke Joint’- is al heel wat röring vóóraf de mannen het podium betreden. Men is gezond gespannen, ietwat ongeduldig, voor dit optreden uit de ‘Roots To The Core’ tour. Ian Siegal opent om 19:20 uur met, naar mijn idee, het beste nummer, gezien het tempo, om de vingers los te maken Silver Spurs van zijn 2008 album The Dust waarna hij zijn ‘brotha from anotha motha’ introduceert. Jimbo Mathus neemt al meteen zijn beugel met bluesharp erbij en betovert het publiek met een song wat volgens Jimbo handelt over de “love affair between good and evil”. De gehele avond mogen we getuige zijn van een akoestisch optreden van deze ‘cowboys in disguise’, ‘een cadeautje’ waar de verhalen tussen de nummers door prettig worden afgewisseld met anekdotes, zoals bekend bij een optreden van Ian Siegal is. Ook hier op deze zondagavond weer geen gebrek aan humor!
Tijdens de eerste set wisselen de hoogtepunten elkaar af, vanaf de opening met Silver Spurs tot de meer recente nummers van het voorlopig slechts tijdens live-optredens verkrijgbare nieuwste album The Picnic Sessions, een album dat werd opgenomen in de Zebra Lounge Studio in de North Mississippi Hill Country, nadat bleek dat alle participanten op dit album allen dezelfde vrije dag te hebben ten tijde van het Hill Country Picnic Festival 2013. Het album is een soort ‘campfire session’ waarop niet alleen Jimbo Mathus is te horen maar ook Cody en Luther Dickinson én de grote Alvin Youngblood Hart. Ian Siegal‘s ontmoeting met Jimbo Mathus werd na thuiskomst in de UK gevolgd door een telefoontje aan Jimbo Mathus die vervolgens voor een maand werd uitgenodigd samen met Brits en Europees lieveling Ian Siegal te toeren. Jimbo Mathus behoefde weinig tijd de uitnodiging te overwegen en ‘Roots To The Core’ was geboren!
De jongste release van het
Nugene Records label huist een paar ware pareltjes zoals het prachtige
Townes Van Zandt nummer
Heavenly Houseboat Blues wat hier vanavond in de Olense ‘
Juke Joint‘ zachtjes door het publiek wordt meegezongen en waarbij
Jimbo Mathus de slide partijen voor zijn rekening neemt. De heren zingen samen óf de Engelse cowboy zingt slechts tweede stem en omgekeerd.
Sweet Pea is ook zo’n song, ook weer te vinden op het nieuwste schijfje van de Engelsman. Gelukkig is ook
Mary Don’t You Weep hier in Olen op de set-list gezet, mooi zoals
Jimbo Mathus hier de twee stem zingt; kippevel!
Een grappig verhaal is dat bij Siegal‘s bezoeken aan Mississippi hij daar steevast wordt aangeduid als ‘Overseas‘, jùist deze nieuw verworven bijnaam leidde tot het schrijven van Talking Overseas Pirate Blues, een lekker nummer waarin wederom de excellente schrijfkunst van deze man tot uitdrukking komt; óók meteen het eerste nummer van de avond waarbij Jimbo Mathus zijn mandoline ter hand neemt. Heeft de Engelse cowboy zijn gitaar ‘Charlie’ gedoopt en zingt hij ook vanavond weer een weergaloze vertolking van Charley Patton’s Black Pony zo heeft de Amerikaanse cowboy ook zo zijn banden met Charley Patton. Hij werd namelijk als kind verzorgt door de dochter van Charley Patton zij was zijn ‘nanny’, zo lijkt de cirkel rond.
Natuurlijk mag vanavond de akoestische versie van Tom Russell’s Gallo Del Cielo niet ontbreken zoals dit nummer ook niet op The Picnic Sessions ontbreekt, solo of met band àltijd weer briljant uitgevoerd en gezongen.
Het roezemoezende publiek is ook getuige van andere lekkernijen uit de snoepwinkel van Ian Siegal als we genieten kunnen van Stagger Lee. . . . blues, folk, country, gospel alles passeert vanavond de ‘Rolling Plunder Revue’ van deze twee ‘brothers in arms’. Dat Ian Siegal kan putten uit een grote catalogus van songs zo heeft Jimbo Mathus een nóg grotere catalogus en ook zijn traktaties zijn zeer smakelijk, vanaf mijn persoonlijke favoriete, het mooie Tallahatchie . . . tot aan Leadbelly’s Goodnight Irene. Maar Jimbo Mathus en Ian Siegal – afwisselend spelend op akoestische gitaar, resonator, mandoline en mondharmonica – hadden ook plezier in ons te verrassen op een aantal echte oude nummers, waaronder The Ballad of Jessie James , Hard Times en I’ll Fly Away waarbij zélfs bezoekers het homefront lieten meegenieten via de mobile telefoon.
Het optreden is alwéér veel te kort, uitbater ‘de Sjiet’ en beiden mannen lachen hun gouden tanden bloot, Ian Siegal rechts en Jimbo Mathus links, als zij het oorverdovende applaus in ontvangst nemen. Ik voorspel dat Jimbo Mathus, die alweer zo’n vijftien jaar geleden voor het laatst Europa bezocht, nà deze ‘Roots To The Core’ toer een stuk sneller terug zal zijn op de Europese podia. Ian Siegal, zijn management én zijn record label hebben een gouden greep gedaan ‘Roots To The Core’ te initiëren. Een mooi, afwisselend, samenspel tussen twee prachtige karakters van muzikanten.
Like this:
Like Loading...
