Layla Zoe speelde op vrijdag 14 november 2014 in De Bosuil in Weert. Verslag door Frank Hurkmans met foto’s door Hen Metsemakers.
Onze kennismaking met Layla Zoe en haar Duitse begeleidingsband dateert van het Moulin Blues 2014 waar zij voor ons de revelatie van deze editie was. Dit vlammende en energetische optreden was de muziekprogrammeurs van Muziekcentrum De Bosuil ook niet ontgaan die haar prompt boekte voor een optreden. Na het spetterende en verrassende optreden van Layla Zoe waren onze verwachtingen erg hoog gespannen. Immers, optreden op een festival in een grote tent is een toch wat andere sfeer dan de intimiteit die De Bosuil biedt.
De zaal is met rond de 200 bezoekers gezellig gevuld als de band het podium betreedt. Het publiek bestaat voor het merendeel uit die hard fans en is een goede mix tussen jonge ouderen en oudere jongeren. Zoe trekt een gevarieerd publiek: doorgewinterde blues rock liefhebbers en Moulin Blues bezoekers die dit fenomeen graag weer eens komen aanschouwen. Ook mooi om te zien dat er verschillende moeders met hun dochters in het publiek stonden.
Het concert begint direct stevig met een dirty uitvoering van I’ve Been Down, een perfect mantra voor Zoe om zichzelf stevig in de spotlight te zetten. Ook gitarist Laacks geeft meteen zijn visite kaartje af met vettige en scheurende licks op zijn gitaar. De goed op elkaar ingespeelde ritme sectie, bestaande uit een Gregor Sonnenberg en Hardy Fischötter, pakt groovend meteen door tijdens Pull Yourself Together.
Wat ons al opviel in Ospel was de melodische, soms op Cream lijkende, ritmische begeleiding. Tijdens het middenstuk I Choose You weefde Sonnenberg zelfs het basloopje uit In The Name Of … van Rage Against The Machine in het arrangement; een perfect basis voor Laacks om weer eens jankend de geëngageerde zang van Zoe te ondersteunen.
Layla Zoe probeert tussen de nummers door haar Nederlands vocabulaire aan te vullen in samenwerking met het publiek. Dat hoort wel gezegd te worden; de sympathieke Zoe zoekt en creëert contact met haar publiek en is ook sterk geconnecteerd met haar band. Tijdens het langzame Gemini Heart sluit Zoe zich op in zichzelf en lijkt in een trance. Wat dit nummer extra dynamiek meegeeft is het decrescendo en crescendo effect van de gitaarpartij.
Als introductie op In Her Mother’s House vertelt dat Zoe op een ontwapende manier dat ze ernaar uitkijkt om haar moeder weer te ontmoeten met kerstmis. Heerlijk om dit soort kwetsbare empathie te mogen ervaren bij deze stoer ogende rock and roll lady.
Dat Zoe naast biografische nummers ook behoorlijke maatschappelijke kritiek levert blijkt tijdens They Lie dat gaat over de overheid, politiek en de grote op financiële winst jagende ondernemingen. ´Laat mij maar lekker muziek maken’ vertelt ze. Hoewel het publiek het optreden tot zover waardeert missen wij toch een beetje het vuur dat het optreden op Moulin Blues kenmerkte. Dat beeld werd echter bij gesteld tijdens het tweede deel van het concert.
Na They Lie kritiek trekt Zoe zich even terug en krijgt de band de ruimte zich uit te leven. De band speelt Stratus van Billy Cobham; een erg complexe fusion klassieker. Sonnenberg speelt het typische groovend loopje op een perfecte wijze en Laacks kan zich helemaal uitleven binnen deze structuur. Het getuigt van lef dat Fischötter dit stuk durft te drummen. Muzikaal was dit voor ons een van de hoogtepunten en ook het de opmaat naar een nieuwe fase in het concert.
Na een gevoelige en tedere uitvoering van Lily, de titeltrack van haar laatste CD, wordt er gas gegeven door het kwartet en meer energiek gespeeld; de band fungeert zelfs als achtergrondkoortje voor Zoe’s bevlogen vocale uitingen tijdens Why You So Afraid. Het publiek komt ook definitief los bij de stampende rocker Never Met A Man Like You. Zoe grijpt de gelegenheid om haar adoratie voor Laacks’ gitaarspel te tonen en de gedreven muzikant nog net niet op te geilen.
Absoluut hoogtepunt van de avond is een lang uitgesponnen versie van James Brown’s It’s A Man’s World, waarin Zoe alle zang registers de revue laat passeren en de band alles laat zien wat ze in zich heeft.
Als toegift wordt Hippi Chick gespeeld. Helaas blijft de uitvoering van Rock And Roll Guitar Man achterwege vanavond. Het hele optreden in ogenschouw nemend hebben we een buitengewoon getalenteerde zangeres aan het werk gezien die met haar drie Duitse musketteers ons uiteindelijk weer een energieke en muzikaal inspirerende avond bezorgde.
Layla Zoe Band:
- Layla Zoe: zang
- Jan Laacks: gitaar:
- Gregor Sonnenberg: bass
- Hardy Fischötter: drums
Setlist:
- I’ve Been Down
- Pull Yourself Together
- I Choose You
- Green Eyed Lover
- Gemini Heart
- In Her Mother’s House
- They Lie
- Stratus (Billy Cobham)
- The Lily
- Why You So Afraid
- Never Met A Man Like You
- It’s A Man’s World
Toegift:
- Hippi Chick
