Hard Goan op de Zwarte Cross !!

Zwarte Cross 2014 vond dit jaar weer plaats op festivalterrein de Schans, Lichtenvoorde. Op zaterdag 26 juli zagen wij voorbij komen: Ashtraynutz, Tinez Roots Club, The Backcorner Boogieband, Rusty Roots en Seasick Steve. De sfeerimpressie van zaterdag 26 juli 2014 is hierna in woord en beeld weergegeven door Giel van der Hoeven (tekst en video) en Arjan Vermeer (foto’s)

 

BREAKING NI-JS! Zaterdagmiddag 26 juli 17:00 uur. Op haar Facebook pagina  meldt Tante Rikie Nijman dat de Zwarte Cross Zaterdag is uitverkocht; hoera! Dit betekende dat er op dat moment 65.000 mensen op festivalterrein de Schans aanwezig waren. En ook op zondag kwam een zelfde aantal mensen richting ‘Keistad’ Lichtenvoorde. Over drie dagen kwamen in totaal 185.000 bezoekers af op dit grootste betaalde muziekfestival van Nederland en tevens het grootste motorcross evenement van West-Europa. Achterhoekers noemen het daarom niet voor niets “het mooiste feest van de wereld en omstreken”.

En er werden meer records verbroken! Zoals het wereldrecord ‘backflip’, een achterwaartse salto tijdens een sprong van dik 44 meter door de 22-jarige motorcrosser en Australische stuntrijder Jackson ‘Jacko’ Strong. En Tante Rikie (officieuze festivaldirecteur en mascotte/logo van de Zwarte Cross) kreeg vrijdagmiddag al een telefoontje dat er meer consumptiemunten in omloop waren met haar gezicht erop, dan met die van Koning Willem-Alexander! Die eerste bewering klopt maar de tweede niet. Aan de stunt van de Australiër was zelfs een actie verbonden van de mensenrechten organisatie Amnesty International. En het werd door vele duizenden bezoekers aan de rand van het hoofdveld aanschouwd. Daarbij consumeerde iedereen er lustig op los dus er waren wel heul veul munten in omloop, dát dan weer wel. Juist deze combinatie van ernst en ongein maakt een festival als de Zwarte Cross zo leuk! Verder hebben wij ons als vanouds weer beperkt tot sfeer proeven en bandjes kieken. Waarbij we in deze 18e editie nog het meest benieuwd waren naar de nieuwe podialocaties.

Zoals The Roadhouse, een plek waar de betere nationale en internationale underground rock bands optraden voor een publiek van een paar honderd man. En Club Boogaloo: een circustent voor ongeveer 800 man met hete funk- en soulacts. En heet was het in de die tent. Zowel qua temperatuur als wel door de swingende bluesy, jazzy en soulvolle klanken door de 010/020 combinatie Ashtraynutz.  Want die band was daar net begonnen toen wij ons er naar binnen wurmde. Blikvangers van de Nutz zijn leadzanger Joël Gaerthé en zijn zusje Tess (backing vocals). Ze werden bijgestaan door jongelui die minstens net zo getalenteerd zijn: Nick Croes (gitaar), Joel Dieleman (toetsen), Darryl Ciggaar (drums) en Billy Mookhoek (bas). Geïnspireerd door underground hiphop en hedendaagse soul, maar gelukkig ook door experimentele muziek van bijvoorbeeld Tom Waits – waarvan ook een covertje werd gespeeld – weten ze een eigengereid geluid te produceren. Dat vooral het gehoor doet strelen en ook grote drang veroorzaakt om te bewegen. Ondanks de hitte deden diversen bezoekers dat dan ook tot hard zweten aan toe.

Bloesbrodders, swingkikkers en roetsrakkers voelen zich thuis op The Bayou. ‘Chasin’ down a hoodoo there!’ Ook nu weer heel veel vette bandjes daar, om naar op jacht te gaan. Wij kregen nog een staartje mee van Tinez Roots Club.  Zeg maar de New Cool Collective on speed. Waarbij Martijn ‘Tinez’ van Toor, behalve dat die zijn tenorsax bijna aan flarden blies, af en toe ook nog een stukje zong. Samen met Shouting’ Koen Schouten (baritonsax), Wolfgang Roggenkamp (Hammond B3) en Henk Punter (drums) bracht het viertal een bekant smerige sound voort (hé, laat hun debuutalbum uit 2011 nou ‘Almost Nasty’ getiteld zijn!). Vuige rhythm ‘n blues dus, met jazzy licks, groovy soul en soms wilde rock ‘n roll. Swing zoals die doorgaans alleen gemaakt wordt in de donkerste voorsteden van het Amerikaanse diepe zuiden. Maar die nu gretig werd verspreidt over de Bayou-weide van de Schans. Het verandapodium is daar laagdrempelig, hierdoor ontstond niet alleen een energieke mix van muziekstijlen maar ook een menging van muzikanten en toehoorders. Saxmaniak Tinez begaf zich in het slotnummer tussen de goegemeente om ook al doorweekt van het zweet zijn laatste scheurende saxsolo liggend op de grond te toeteren.

The Roadhouse vonden wij écht een aanwinst volgens de toch al zo geniale Zwarte Cross formule. Niet zo zeer dat het establishment beelden opriep uit roadmovies als The Wild One of Born To Be Wild, wat voor de sfeer natuurlijk wél mooi meegenomen was. Maar vooral vanwege de bands die er geprogrammeerd stonden. In de nabijheid van The Bayou en min of meer in het verlengde van die muzikale trant, bulkte het in die lawaaischuur de hele dag van de rock- en de bluesliefhebbers. Bij uitstek een podium voor één van de ZC-huisbands The Backcorner Boogieband  natuurlijk! De twaalfkoppige formatie vulde het podium en kreeg de tent ook bomvol. Dat werd dus knallen als ‘n wild’n! Met rock ‘n roll, bluesrock en soulsongs van hun twee albums The Kotten Fields Sessions (2012) en Faico Faico (2014). Plus de nieuwe asfalt-rockballade ‘Counting The Pieces’ en de David Guetta cover ‘Lovers On The Sun’, inclusief warm Mexicaans trompetgeluid. Zompig, broeierig en scheuren… kortom: Hard Goan met de The Backcorner Boogieband! Remember de Summer of Love in het San Francisco van 1967 (of anders wel die in Lichtenvoorde anno 2014!)

Terug naar The Bayou voor een afspraak met onze Vlaamse vrienden van de rootsrock band Rusty Roots.  Alvorens we de mannen zouden interviewen [later te lezen op deze website] eerst een uurtje jouïsseren van Belgenboogie in optima forma. De bandsamenstelling is al net zo gevarieerd als hun muziek; een mooiboy in de spits, een hillbilly en acteur Steve Buscemi look-alike op het middenveld en een greasy rocker in de achterhoede. Met namen en hulpmiddelen houdt dat in: Jan Bas (zang, gitaar), Stefan ‘Body’ Kelchtermans (bas), Bob Smets (gitaar) en Nico ‘Tutt’ Vanhove (drums). Awel zunne, een collectief dat klinkt als een klok. Reeds tien jaar samen onderweg en ‘Your Host’ was onlangs alweer hun vierde album met elf eigen songs die terecht het predikaat ‘High Class Roots Music’ meekregen. Muziek met potentiële reikwijdte die blijkbaar aanslaat bij een breed publiek, van peuter tot dronkaard met luchtgitaar [zie foto’s en filmpje]. ‘Tell It like It Is’, ‘Ohoo’ en ‘Sidewalk’ zijn zo wat nummers die voor velen na de eerste keer beluisteren probleemloos opgepikt werden. En het bluesy ‘Backdoor Man’ liet horen dat hun oorspronkelijke roots nog lang niet roestig zijn. CCR’s ‘Fortunate Sun’ tot slot was een rake cover op The Bayou-weide.

De 73-jarige Seasick Steve  blijft verbazen. De hype die een must werd. Of we hem nu in een club zien optreden, op een indoor festival  of zoals nu op de Zwarte Cross buiten met zo’n 30.000 personen voor het hoofdpodium, het slaat aan. Met zijn blues, boogie, countrysongs wind hij het publiek om zijn vinger zoals hij die éne snaar op zijn One-Stringed Diddley Bow gitaar knoopt. Met eenvoud en gemak dus. Met een kleine bezetting en minimale middelen trekt hij al zeven jaar volle zalen en velden. Slechts vergezeld door zijn vaste drummer Dan Magnusson was de Amerikaanse bluesmuzikant nauwelijks waar te nemen op het immense ZC-hoofdpodium. Maar zodra hij zijn afgeragde of zelfgemaakte instrumenten ingeplugde en songs als ‘Diddley Bo’ of ‘Thunderbird’ uit de speakers liet knallen ging het publiek los. De setlist week weinig af van die tijdens het TW Classic Festival, alwaar hij in juni ook nog voor een grote mensenmassa optrad. Inclusief het nieuwe nummer ‘Barracuda ’68’ en de Big Joe Williams cover ‘Baby Please Don’t Go’. Authentiek en autonoom mét auto onderdelen, zoals hij dat al jaren lang doet. Want een oude hond leer je geen nieuwe trucjes meer. Keep on keepin’ on Steve! We namen er net zoals Steve zelf nog een slok Nozemoil op, want ‘zonder smering giet alles noar de tering’, zoals ze dat in de Achterhoek zeggen. ‘t Was weer een alderbastend mooi feestje!

Programma zaterdag 26 juli The Bayou: Giant Tiger Hooch; Tinez Roots Club; Rusty Roots; Tim Knol; Poor John; The Experimental Tropical Blues Band; The Silverfaces.

Programma zaterdag 26 juli The Roadhouse: The Fume; Paceshifters; Backcorner Boogie Band; The Pheromones; Santa Cruz; Red Fang; DeWolff.

NB: het is onmogelijk om op een festival als de Zwarte Cross alles uitgebreid te bekijken en te fotograferen/bespreken. TBA? beperkte zich daarom tot een aantal highlights naar eigen voorkeur. Bekijk hier al onze ZC-2014 foto’s.  Voor meer uitgebreide info zie: www.zwartecross.nl