Southside Johnny and the Asbury Jukes en Gary US Bonds en Albany Down speelden in de Shepherds Bush Empire, Londen op vrijdag 11 juli 2014. Review door Paul Meerman met foto’s van Paul Meerman & Arjan Vermeer (archief 2013).
Londen, in het bos van de herder zitten de schaapjes op het droge
We rijden Londen in en zijn op zoek naar een parkeerplek. Die is snel gevonden en als we buiten lopen valt het op dat de temperatuur aangenaam is en dat het gezellig druk is op straat. En, het is droog. We zitten in de wijk Hammersmith, op de grens met Fulham/Chelsea. In deze omgeving hebben in het verleden (in diverse muziekclubs) heel wat muzikale grootheden hun roots gehad. We lopen langs de venue waar we straks moeten zijn. Behalve grote letters in een lichtbak wijst niets er op dat er hier vanavond een feestje te vieren is. We zijn vroeg en besluiten daarom eerst de inwendige mens te verzorgen en belanden, als doorgewinterde Stones fans, in het restaurant van voormalig Stones bassist Bill Wyman, toepasselijk “Sticky Fingers” genaamd. Direct na binnenkomst merken we op dat er een andere sfeer hangt. Het komt niet door de Stones snuisterijen, die hangen er immers nog in groten getale en blijven een lust voor het oog. Het eten is ook nog steeds goed, maar de bediening laat te wensen over. Bovendien straalt het restaurant niet meer uit wat het geweest is. Mogelijk andere eigenaren? Wij weten het niet, het is anders. Het voelt vreemd aan. Enigszins teleurgesteld verlaten we het pand en begeven we ons naar de venue voor vanavond. 
Onze teleurstelling is snel verdwenen, we schuiven aan en in een rap tempo treden we Shepherds Bush Empire binnen. Daar kijk ik mijn ogen uit. Wat een prachtige locatie. De historie druipt er vanaf. In 1903 gebouwd en betreden door onder andere grote namen als Charlie Chaplin, Cliff Richards, Shirley Bassie, Amy Winehouse, Pearl Jam, Mumford and Sons en The Rolling Stones. Maar ook minder grote namen hebben er gestaan, en velen hebben hier wellicht hun eerste treden naar succes gezet. Er kunnen slechts 2.000 toeschouwers in deze zaal met de karakteristieke balkonnen en vier verdiepingen (begane grond mee geteld). En vrijdag de 11e juli zat het vol. Vandaag bezochten Southside Johnny and the Asbury Jukes deze locatie. Ze werden overigens voorafgegaan door Albany Down. In tegenstelling van wat hun naam doet vermoeden betreft het hier een UK band. Ze moesten in 30 minuten de zaal plat krijgen. En dat valt normaal niet mee, maar zij (compleet met vrouwelijke drumster) fiksten het wel. Albany Down dus, een aardige band, zo eentje die je er goed bij kan hebben.
Na een korte pauze betraden de Asbury Jukes het toneel. De Asbury Jukes staan symbool voor de grote groep vrienden die van de Jersey Shore komen. In een klein gebied (qua opp.) hebben vele muzikanten elkaar in de diverse clubs en theaters van naam – zoals The Stone Pony en The Upstage Club – gevonden. Met als olie in de machine ‘The Boss’ Bruce Springsteen himself. Regelmatig worden door Bruce geschreven nummers door Jersey Shore muzikanten uitgebracht. Hij geeft ze uit vriendschap, of omdat ze beter passen bij die muzikant(en). Een nadeel is, althans zeker voor Southside Johnny, dat Bruce met grote regelmaat muzikanten van de Asbury Jukes overneemt. Recentelijk was dat nog saxofonist Eddie Manion.
The Asbury Jukes dus op het toneel. Vanavond met de markante gitarist Glenn Alexander; de wielrenhandschoenen dragende drummer Tom Seguso; bassist John Conte; pianist en ‘dirigent’ Jeff Kazee en de NY Horns: de ijzersterke John Isley (saxofoon); Neal Pawley (trombone) en Chris Anderson (trompet). De kleine baas ‘Southside Johnny’ was echter nog niet te bekennen. Wel betraden Laurie Anderson, Laurie jr en Gary US Bonds het toneel. Gary, recent 75 jaar geworden, bleek de aangekondigde very special guest te zijn. Gary is ook zo’n vriend van Bruce Springsteen. Bruce, Southside Johnny en Steve van Zandt hebben Gary destijds uit de goot opgeraapt en hem weer een spreekwoordelijk muziekleven geschonken. Gary zelf straalt iets nederigs uit. Maar ook plezier. Hij wist direct de stemming erin te brengen. Hij speelde 8 nummers (met een hoog “hey hey hey hey” gehalte), waaronder prachtige uitvoeringen van ‘This Little Girl Is Mine’ (Bruce Springsteen) en ‘Dreams To Remember’ (Ottis Redding). En als een duveltje uit een doosje stond ineens ook de hoofdact van vanavond op het podium. De heren spelen samen ‘Fanny Mae/You’ve Lost that Lovin Feelin’ waarna Gary met vrouw en dochter én de Asbury Jukes de gig na 45 fijne minuten in feeststemming afsloot.
Wat een heerlijke opening was deze Jersey Shore Sound happening. Na een korte pauze, die voor mij overigens niet nodig was geweest (we zaten immers net in die lekkere groove) betrad Southside Johnny wederom het podium. Direct gingen alle registers open. De Shepherds Bush was in vuur en vlam. SSJ heeft veel aanhang in de UK, dat was wel duidelijk én hoorbaar. SSJ heeft aparte trekjes tot het spastische aan toe. Het is zijn karakter, zijn innerlijk die hij vol passie in zijn muziek stopt. Een soort Ian Dury, maar dan compleet anders. Hij kan pesterig zijn, humeurig, maar ook erg jolig. Het hele concert wisselt hij zijn stemmingen af en past hij die aan bij zijn muziek. Hij dolt, hij neemt de band op sleeptouw, hij dirigeert, is de baas, maar kan ook vol bewondering luisteren en kijken naar zijn muzikanten. Kortom een concert van SSJ is een avondje theater met heerlijke muziek.
De openingsong was van goede vriend Little Steven (van Zandt): ‘Save Me’. Wat volgde was een gedreven concert waarin de hyperactieve Johnny de zaal en zijn band mee trok in zijn gedrevenheid. Opvallend aan de performance van SSJ is dat hij vaak wisselt in de arrangementen van de diverse nummers. Die eigen invulling leidt niet zelden tot een aantal verrassende uitvoeringen. SSJ, met zijn 65 jaar al op pensioengerechtigde leeftijd, trekt zich van niemand iets aan. Hij volgt zijn eigen weg. En die loopt goed. Hij is Happy. En dat nummer (Jagger/Richards, 1972) stond wel op de setlist, maar is helaas niet gespeeld. Jammer genoeg verliep de avond erg snel. Door het gastoptreden bleef er 1 uur en 30 minuten over. De curfew van 23.00 uur werd strak aangehouden, zoals we dat vaker hebben gezien in Londen (Springsteen, Hard Rock Calling Festival). Het mocht eigenlijk niet deren. Iedereen was zeer voldaan na een avondje rock ‘n roll, blues, jazz, R&B, soul en jive! [Lees ook het TBA? interview met Southside Johnny Lyon: ‘De living spirit van de Jersey Shore sound’]
Setlist Gary US Bonds (+Asbury Jukes): Jole Blon/ New Orleans/ Murder in the 1st Degree/ This Little Girl is Mine/ Dreams to Remember/ Fanny Mae/ You’ve Lost that Lovin’ Feelin’ (met Southside Johnny)/ Quater to Three.
Setlist Southside Johnny and the Asbury Jukes:
Save Me/ Cross that Line/ Love on the Wrong Side of Town/ Strange Feeling/This Time Baby’s Gone For Good/ Hearts of Stone/ Passion Street/ She Got Me Where She Wants Me/ Little Miss Thing/ Without Love/ The Sun Ain’t Gonna Shine Anymore (met Gary US Bonds)/ Nothing But a Heartache/ This Time It’s For Real/ Walk Away Renée/ Harder Than It Looks/ The Fever/ I Don’t Wanna Go Home/ Havin’ a Party/ Talk To Me.
Southside Johnny & Gary US Bonds – The Sun Ain’t Gonna Shine (Anymore) at Shepherd’s Bush Empire, London / 2014-07-11:
Weert, van het herdersbos naar het Weertse bos van Bospop
Nog geen 40 uur na het Sheperds Bush concert stonden we alweer met onze neus tegen het podium. Nu op Bospop Weert. De heren van de Asbury Jukes hebben reeds een private gig en de reis per ferry naar Holland achter de rug. En nu staan ze voor hun laatste optreden (dit jaar) op Europese bodem. Van het herdersbos naar het Weertse bos. Dezelfde samenstelling als in Sheperds Bush, alleen is Gary US Bonds er dit keer niet bij. Johnny deelt ons mee niet helemaal te weten hoe het allemaal zit. Hij verhaald van de fijne tijd in de UK, van de reis in de vroege morgen, en van het weerzien met Bospop. In een eerdere editie (2010) stond de band nog in de tent geprogrammeerd. Nu mocht het hoofdpodium betreden worden. De band oogt en acteert fit. Aan SSJ zelf is ook niets te merken van een zware reis. Voor ons was het ook pittig, maar alle moeheid verdwijnt bij het horen van het karakteristieke The Jersey Shore Sound. Het veld in Weert bij Bospop is goed gevuld en Johnny Lyon, zoals SSJ echt heet, is gehuld in een Team USA WK voetbalshirt. SSJ maakt een toespeling naar zijn USA shirt en dat hij trots is het te dragen. Prompt gooit iemand een oranje shirt op het podium. Hij houdt het voor zich en drapeert het vervolgens om zijn hoofd, “looks better I suppose” mompelt hij. Hij trekt het echter niet aan, maar legt het over een monitor frontstage.
SSJ trekt en sleurt weer als vanouds. Een handjevol Belgische en Nederlandse fans gaat met hem mee en zingt de longen uit het lijf. Voor de meeste festivalgangers is hij echter een grote onbekende, althans dat lijkt zo. Men deint wel mee en geniet van zijn grappen en grollen en van de professionaliteit van de band. Hij weet het publiek toch te binden en vanaf ‘Walk Away Renée’ staan de meeste aanwezigen niet meer stil. Het nummer ‘Talk To Me’ wordt flink mee gezongen en SSJ heeft er zin in. Samen met de band, wederom in vorm én met heerlijke saxsolo’s van John Isley, brengt hij het concert tot een goed einde. SSJ heeft zijn optreden op het hoofdpodium helemaal waar gemaakt. Met twee deiners sluit hij het concert af. Helemaal Happy begaven wij ons richting een bar. Oh ja, ‘Happy’ stond niet meer op de setlist, dus werd wederom niet gespeeld. Omdat het een festival optreden was konden er sowieso minder nummers gespeeld worden. De dag werd verder gevuld met optredens van o.a. Extreem, the Winery Dogs, TriggerFinger, Paul Carrack en John Fogerty. Maar daar valt alles over te lezen en te zien in ons uitgebreide Bospop 2014 verslag!
Setlist Southside Johnny and the Asbury Jukes, Bospop Weert, zondag 13 juli:
This Time It’s For Real/ Shake ‘em Down/ I Played the Fool/ Cross that Line/ Without Love/ Cadillac Jack/ Paris/ Walk Away Renée/ Tango / Talk to me/ 110th Street/ Angel Eyes/ Forever/ The Fever/ Trapped Again/ I Don’t Wanna Go home/ Havin’ a Party (NB: niet alles is gespeeld).
