Het DWDB festival (2e editie) vond plaats op zondag 6 juli 2014 in de Westergasfabriek, Amsterdam Review & filmpje door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer.
De Wereld Draait Door (DWDD) is een live VARA Tv-programma vanuit Amsterdam, gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk met wisselende gasten, nieuws, amusement, cultuur, media en muziek. Het wordt uitgezonden vanuit studio Zuiveringshal Oost op het Cultuurpark Westergasfabriek in Amsterdam. Het De Wereld Draait Buiten (DWDB) festival hanteert hetzelfde concept, maar dan groots en in de openlucht, eveneens op het Amsterdamse Westergasterrein. Een groot verschil is dat het DWDB festival voornamelijk om live muziek draait terwijl we per televisie-uitzending nooit meer dan 1 minuut live muziek te horen krijgen! In die zin lijkt het DWDB festival verdraaid veel op een jaarlijkse vergoeding ter compensatie van de kleine uitgaven. Een ander opvallend aspect is dat vijf van de zes podia waar live muziek wordt gemaakt staan opgesteld in de Gashouder, het Transformatorhuis, de Westerunie, de Westerliefde en in de Westertent. Binnen dus! Met verder één groot buiten podium, het Park Podium op het nabij gelegen grasveld. Omdat wij van TBA? als liefhebbers van live muziek ook echte festivaltijgers zijn, was besloten om DWDB ook eens aan te doen. Dit na enige twijfel of er op dit VARA muziekfeest wel voldoende naar onze gading bij zou zitten.
Tja, smaken verschillen nou eenmaal en voor handen-in-de-lucht-rappers & hun maten en wannabe-singer-songwriters – al dan niet met schuldige genoegens – lopen wij (zeker op een regenachtige dag) niet warm. Kortom: wat de jeugd van tegenwoordig boeit, boeit ons minder (lees: niet). Een bekende naam is niet altijd per definitie opwindend namelijk. Waarom ga je er dan heen? Zou dan een logische vraag zijn. Eerlijk is eerlijk, we moesten er toch zijn. Omdat een bezoek aan het optreden van de Ana Popovic Band in de NSJC (ook op het Westergasterrein) al veel langer in onze planning stond. Bovendien stonden er ook nog een aantal namen op het programma die we wél de moeite waard vonden. En af en toe eens een schrijver horen praten of een wetenschapper zien rocken kan ook best aangenaam zijn. Zoals VU-hoogleraar Erik Scherder die college gaf over ‘muziek voor het brein’. Maar, wij beperkte ons gezien het krappe schema toch verder tot aangename live muziek. Zoals Blaudzun bijvoorbeeld. De vriendelijke reus maakt al jaren lang prima platen, maar weet vooral live met zijn negen koppige band indruk te maken. Ik hoor hem het liefst in een sfeervol en intiem concert maar dit is nou juist zo’n naam wiens roem hem voorbij gesneld is. Vandaar dat Blaudzun zijn strijdliederen voor zijn vele volgers vanaf het grote Park Podium mocht zingen. Buiten dus, in de stromende regen. En dat was jammer, temeer omdat dit het geluid ook niet ten goede kwam.
Het was niet alleen vanwege het stromende hemelwater dat ook de Gashouder de hele dag vol liep. Want de Nederlandse rockband Moss speelde er onder aanvoering van de Zeeuw Marien Dorleijn (zang/gitaar) een puike thuiswedstrijd. En de van oorsprong Oegandese Engelse soulzanger Michael Kiwanuka zorgde met zijn breekbare akoestische songs ook voor de nodige opwinding. In de Westertent deed Bureau Sportman Frank Evenblij ook een poging tot zingen met een WK-liedje. In de steek gelaten door zijn BS-wederhelft Erik Dijkstra (ziek, lees: Oranjekater) en begeleid door de Haagse Band F, dat normaal gesproken een bès tuh pruimen funkrock bandje is, zong Sporty Spijs het allerslechtste liedje ooit! (quote: Giel Beelen). Thé Lau (The Scene) gaat het zingen om de inmiddels bekende trieste reden steeds minder goed af. Hij beperkte zich daarom tot het voorlezen uit- en promoten van zijn roman Juliette dat op 1 september zal verschijnen. Voor het Transformatorhuis stonden de hele dag lange rijen mensen te wachten die naar binnen wilde. Enkele ietwat te enthousiaste Zekurities en een megafoonmannetje deden verwoede pogingen dit (tevergeefs) in goede banen te leiden: “we hebben afgesproken dat een volle zaal eerst leeg moet voordat die weer vol mag!” ‘tuurlijk, logisch. Hilariteit alom. Maar zoals het mannetje al zei: “IK ben de directeur van de VARA niet!” Ik geloof niet dat Matthijs van Nieuwkerk – die in zijn casual bermuda, groene trainingsjack en gympen met groene veters af en toe eens op een podium opdook – dat tafereel heeft meegekregen.
Wij piepten toch maar mooi naar binnen om er de psychedelische bluesrock jeugd van tegenwoordig The Silverfaces te zien. Jesse, Sonya, Martin en Nienke zijn vier trendy jongens en meisjes die gezellig samen spelen en hard gaan. Al met hun derde show wonnen ze de Amsterdamse popprijs 2013 en in januari stond de groep zelfs op Noorderslag. We zagen op het podium veel haren wapperen en hoorden een band die klonk als psychedelische bluesrockers (DeWolff) die als psychedelische bluesrockers klinken (Floyd, Zeppelin, Doors). Het grootste zanggezelschap van de dag Zo! Gospel Choir veroorzaakte ook de langste rij voor dat Transformatorhuis. Dit (gelegenheids)koor met de Nederlandse Soul-diva’s Shirma Rouse en Berget Lewis zongen authentieke black gospel en moderne soulballads van o.a. Michael Jackson. Ook het folkduo Tangarine, bestaande uit de tweeling Sander Brinks (zang/gitaar) en Arnout Brinks (zang/gitaar) en de poprock band Sky Pilots o.l.v. toetsenist/zanger Matthijs van Duijvenbode mochten later op dag in de kille entourage van het Transformatorhuisje hun warmte uitstralen. Niet geheel toevallig allemaal (bekende) namen die het afgelopen seizoen ook één of meerdere uitzendingen van De Wereld Draait Door mochten opleuken.
Dat gold ook voor de Rotterdamse haarsnijders- en barbiers van Schorem die in februari jl. zelfs hun eigen ideale DWDD muziekavond mochten samenstellen! Nu knipte en sneden ze in gebouw Westerliefde gratis gretige koppen en hadden ze de band Small Time Crooks meegenomen. En toevallig vonden wij dát nou net het leukste bandje van de middag. Vier strak geklede mannen uit Staphorst (dat is Haags voor Rotjeknor of andersom) met baarden, oordingen en tattoos speelde krakkemikkige instrumenten als contrabas, akoestische gitaren, banjo en wasbord met appendages (toet-toet tingeling pep-pep fúúúút). Rokend, drinkend, grappend en grollend brachten ze veelal gejat bluegrass en country repertoire ten gehore. De typisch gortdroge humor van de wausen Zwalfred Hollsteiner, Schorsch Heimlich, Karl not Marx en Dr. Heinz Doofenschmirtz kwam niet altijd aan in Mokums Westerliefde. Maar swingende skiffle liedjes met pretpraat teksten al ‘Laat Me’ (een ode aan shoarmatent Ramses in Staphorst) en ‘Never Argue With Your Barber’ klonken zo strak als hun eigen kwaffures en kregen dus het welverdiende applaus. Hier een overzichtje van wat we verder gezien of gemist hebben (of wat u verder kunt missen als kiespijn):
Park podium
Het Concertgebouw Kamerorkest met Liza Ferschtman
De Jeugd van Tegenwoordig
Blaudzun
Selah Sue
Paolo Nutini
Westertent
Joost Zwagerman
Bureau Sport
Prof. Dr. Erik Scherder
Magician Ramana
Nico Dijkshoorn
Gashouder
Prof. Dr. Robbert Dijkgraaf
Guilty Pleasures met Michael Prins, Douwe Bob,
Jett Rebel en Mister and Mississippi
Kelis
Moss
Michael Kiwanuka
Transformatorhuis
Herman Pleij
Pieter Derks
Giel’s singer/songwriters
The Silverfaces
Zo! Gospel Choir met Shirma Rouse
Tangarine
Sky Pilots
George Baker & Douwe Bob
Westerunie
Achievers
Stefan Pop & Peter Pannekoek
Patrick Laureij & Tim Franssen
Rico & A.R.T
Afterpartees
The Black Marble Selection
Singlefeestje
Westerliefde
Schorem & Small Time Crooks
