De Ana Popovic Band speelde op zondag 6 juli 2014 in de North Sea Jazz Club, Amsterdam. Review & video door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer.
Ana Popović (1976) was weer even voor een éénmalig optreden terug in Nederland. En die gelegenheid lieten wij niet aan ons voorbij gaan. Want het was alweer bijna drie jaar geleden dat we Ana met band in haar tweede Vaderland Nederland zagen optreden én mochten ontmoeten. Lees in dit kader ook: De ‘high heel stiletto blues’ van Ana Popovic [20-11-2011] en ons exclusieve interview met Ana van destijds. Voorlopig heeft de van oorsprong Servische bluesgitarist/zangeres haar thuisbasis in Memphis (Tennessee). Niet in de minste plaats omdat ze deel uitmaakt van de succesvolle ‘all-star’ Experience Hendrix 2014 lineup. Met grote namen als Buddy Guy, Bootsy Collins, Brad Whitford (Aerosmith), Jonny Lang, Kenny Wayne Shepherd, Zakk Wylde, Billy Cox, Dweezil Zappa, Chris Layton (Double Trouble) en andere topartiesten. Des te opvallender is het dat Ana voor een korte Europese tour, nu weer aantreedt met exact dezelfde begeleidingsband als toen in november 2011 in Vlissingen. Inclusief bassist good-old Roni Jonker en aangevuld met twee Memphis horn players.
En we waren daarom blij verrast tijdens dit live rendez-vous in de Amsterdamse North Sea Jazz Club. Bij uitstek natuurlijk een plek die uitermate geschikt is voor haar jazzy tunes en bluesy grooves met ‘old school’ soul- en funk invloeden. Met veel songs van het laatste album ‘Can You Stand The Heat’ (2013) had de Ana Popovic Band er dus duidelijk zin in. En Ana zelf ging op haar Fenders weer ouderwets tekeer als een ongetemde tijgerin. ‘Heat’ is een plaat die evenals de voorganger ‘Unconditional‘ (2011) weer vol staat met op Amerikaanse leest geschoeide mainstream bluessongs. Repertoire dat op de plaat vaak gepolijst klinkt maar waarmee Popovic door haar sublieme gitaarwerk en gedreven zangpartijen de live energie zeer zeker weet te vangen. Want juist live on stage is deze dame in haar soort onverbeterlijk. Er zijn maar weinig vrouwen op deze bluesglobe aan te wijzen die Ana’s spel technisch en gevoelsmatig kunnen benaderen, laat staan overtreffen. In twee sets van een uur liet Ana Popovic horen en zien dat ze op eenzame hoogte staat.
Al direct na de intro ging ze op haar 3-tone sunburst Fender Strat ’64 los met het instrumentale ‘Ana Shuffle’ en de titelsong van ‘Can You Stand The Heat’. Alvorens er gas werd terug genomen met het jazzgeoriënteerde ‘Object of Obsession’ – dat qua sound ook enigszins aan Steely Dan deed denken – verwelkomde ze het aanwezige publiek. Ana was zichtbaar aangedaan door het warme welkom in haar voormalige woonplaats. Ze vertelde (in het Engels) ons kikkerlandje en zélfs de regen, dat deze dag in repeterende bakken naar beneden was gekletterd, toch wel gemist te hebben. Later in de show, bij de introductie van ‘Summer Rain’, deed ze ook uit de doeken dat ze in Amerika steeds maar moet uitleggen dat deze compositie, die ze in 2011 samen met haar man Mark van Meurs in Amsterdam heel onschuldig schreef, niet over hasj of wiet gaat. Maar dat het en
kel de sfeer
weergeeft van een dag zoals vandaag, waarop schaars geklede lange blonde dames onbezorgd fietsen door de zomerregen.
Ook de coversongs die Ana uitzoekt zijn bijna altijd raak. De swingende Glimmers Twins compositie ‘Rain Fall Down’ lijkt zelfs speciaal op haar lijf geschreven te zijn door Jagger & Richards. En eveneens Robert Palmer’s Double Fun album hit ‘Every Kinda People’ (1978 – geschreven door Andy Fraser) past haar perfect, zoals één van haar strakke kokerjurkjes. En met de up-tempo blues cover ‘Can’t You See What You Are Doing To Me’ werd haar eigen held Albert King vereerd (Albert Collins is een andere gitaarheld van haar). De ritmesectie met de zeer beweeglijke bassist Ronald Jonker en de Franse drummer Stephané Avellaneda klinkt het gehele optreden uitbundig vet. En ook het Amerikaanse blazersduo was een logische toevoeging aan de band. Bij het nummer ‘Unconditional’ mochten de Memphis soul- en jazzblazers E.J. Dyce (trompet) en The Bo-Keys saxofonist Kirk Smothers zelf ook even uitblazen. Want de rode Strat Fiesta werd weer uit het rek gepakt voor een lange versie van deze intieme slow blues. Met daarin ook toetsenist Michele Papadia in een jammende hoofdrol.
Ook in het funky ‘We Can Change The World’, met door Ana weer oorstrelend slidegitaar werk op de sunburst, liet de Italiaanse keyboard speler Papadia zich wederom gelden met een funky solo op het Hammond orgel. Als een diva-dirigente zonder stok dirigeerde Popovic het muziekgezelschap met subtiele knikgebaren en aansturende blikken. Ritmesectie, keyboardsolo, trompetsolo en saxsolo, over alles hield ze keurig de regie. Het onvermoeibare touren over de wereld de laatste jaren heeft haar een stuk zelfverzekerder en nóg beter gemaakt dan dat ze al was. Haar zang klinkt erg krachtig en haar gitaarspel is nog even intensief als altijd, maar lijkt toch nóg overtuigender te klinken dan voorheen. Want eigenlijk is Ana Popovic momenteel zó goed in vorm dat alles haar nu ‘past’. Of het nu ging om het nette soulgospel-jasje van de ballade ‘Mo’ Better Love’ of om de oude versleten aankleding van The Jimi Hendrix Experience bluesrock song ‘Can You See Me‘. Ze droeg het allemaal met gepaste trots en showde imponerend haar lijn tijdens dit korte bezoek aan Nederland. Het was weer smullen en genieten.
SETLIST
Intro
Ana Shuffle
Can You Stand The Heat
Object of Obsession
Rain Fall Down
Every Kinda People
Can’t You See What You Are Doing To Me
Unconditional
Summer Rain
We Can Change The World
BREAK
Work Song
Business as Usual
Count me In
Love Ain’t Real
Mo’ Better Love
Tribe
Navajo Moon
Hold on
Can You See Me
Helemaal eens met me vrouw!!
Prachtige foto’s en dito verslag. Hoop dat AnA snel terug komt naar Ned.