POWERFUL Blues Open 2014 in Geldrop

Blues Open Festival vond plaats in Geldrop op 7 juni 2014. Verslag door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois.

Als het kwart voor vier is geworden is het tijd voor de eerste act op de 11e editie van Blues Open – Geldrop het Australische/Ierse duo Robert ‘Fitzy’ en de wonderschone Cara Robinson (Ierland) die in de muziekscene als Hat Fitz & Cara bekend zijn. Hij timmerde al jaren aan de weg van het bluescircuit in Australië voordat hij Cara ontmoette tijdens een tour in Ierland. Cara toerde als achtergrond-zangeres met persoonlijke favorieten uit jongere jaren Jamiroquai en zelfs Corinne Bailey-Ray. Dààr in Ierland sprong niet alleen de muzikale vonk over maar ook de liefdesvonk. Samen brengen zij een mix van ‘old school raggedy’ blues en folk geënte songs ten gehore. Hij op de (akoestische/resonator) gitaar en zij op de drums waarnaast zij ook nog de ‘fife’ en het washboard met bijbehorende elegante vingerhoed-handschoentjes behoorlijk er van langsgeeft, tel daarbij een krachtige, hemelsklinkende stem bij op en u als lezer van ‘The Blues Alone?’ begrijpt dat er zaterdag 7 Juni j.l. een feestje plaats vond op het podium in het gemeenschapshuis ‘Zes Gehuchten’ . ‘Fitzy’ wisselt de resonator af met de electrische gitaar en neemt soms zélfs de vocals over van eega Cara als hij ‘Tiny Bird’ speelt waarin hij een slide ten gehore brengt waarbij menigeen de handen door de geplakte haren haalt. Cara heeft een soulvolle, ver-reikende stem waarvan menige man omvergeblazen werd óf was de reden misschien haar twee andere ‘talenten’? Als we bijna aan het einde van set zijn aangekomen brengt het duo ‘Power’ over de kracht die je in je eigen lijf kan en moet zien te vinden, een nummer waarin de ‘fife’ een hoofdrol krijgt. Cara krijgt na afloop van de set als waardering een stevige omhelzing van manlief ‘Fitzy’ waarna zij nog maar eens de uitgezakte krullen uit het kllamme gezicht veegt. Wij van ‘The Blues Alone?’ hebben de ‘power’ van dit duo zéker geapprecieerd en hebben volop genoten van deze akoestische opener van Blues Open.

Na een kleine pauze waar velen de bar opzoeken is het tijd voor nóg een akoestische act, echter déze keer van een heer alléén! Niet zómaar een heer maar de maker van de in 2011 uitgebrachte album ‘The Teaser’; het album wat hem in de Mojo top tien van ‘Beste Blues Album van het Jaar’ bracht maar ook winnaar van de 2013 International Blues Challenge Award die in Memphis-Tennessee werd gehouden. Gabór Szücs a.k.a. Little G Weevil, de Hongaar uit Boedapest die de grote stap naar de V.S. in 2002 waagde om zijn geluk in de muziek te beproeven werd in 2013 uitverkoren in de categorie Solo/Duo Acoustic Act. Het publiek in Bluestown Geldrop wordt getrakteerd op werk van een man die inderdaad een terechte winnaar van I.B.C. Award blijkt. Wàt een bijzondere belevenis blijkt dit optreden te zijn; de stem van Little G Weevil doet denken aan een jaren ’20 bluesplaat maar ook zijn spel met afwisselende slide partijen zijn heel kundig. Hij zingt ‘Place a Dollar In My Hand’ van zijn eerste album ‘Southern Experience’ (2008) waarin mooie herhalingen van akkoorden. Het publiek door Little G als “Ladies & Gents” aangeduid zijn ook getuige van een eigen werkje over Lance Amstrong ‘Fastest Man’ van ‘Moving'(2013)  een goed nummer ook zijn we getuige van ‘She Used To Call Me Sugar’ – ‘The Teaser’. Little G Weevil etaleert zijn Mississippi-  maar ook de Chicago-style blues alsook een hele goede variatiant op ‘Dust My Broom’ volgt. Een gedegen set van deze Little G Weevil al moet er klaarblijkelijk tegenwoordig altijd al tijdens het optreden van een muzikant over gediscusieerd worden, jammer want het publiek heeft geen idee hoe erg het geroezemoes resoneert naar de muzikant. Na afloop van de set van Little G Weevil heeft de reporter van ‘The Blues Alone?’ een interview met Gabór Szücs gehouden waarin wij geprobeerd hebben iets meer van de muzikant Little G Weevil te belichten, binnenkort óók hier op ‘The Blues Alone?’ te lezen.
De eerste échte band die hier op Blues Open – Geldrop zijn opwachting zal maken is de Chris Bergson Band uit New York. Chris Bergson is de frontman die de vocals en de gitaar voor zijn rekening neem hij heeft een Franse band meegenomen die bestaat uit toetsenist Philippe Billoin, bassist Philippe Dandrimont en drummer Pat Machenaud. Chris Bergson zagen wij ooit op de Haagse Koninginnenach 2009 optreden; toen waren wij niet van onze sokken geblazen ondanks de lovende kritieken over zijn album ‘Fall Changes’ maar er kan veel gebeuren in 5 jaar. Wij, de fotograaf en de reporter van ‘The Blues Alone?’ staan dus hier in het snikhete Gemeenschapshuis ‘Zes Gehuchten’ met een open vizier klaar voor wat komen gaat. En ja inderdaad de kleine Chris Bergson is gegroeid qua performance en qua stem al moet ik bekennen dat hij daar toch nog af en toe een glijertje in begaat. Deze keert tourt hij om zijn album ‘Live at Jazz Standard’ te promoten; een album opgenomen in de Levon Helm studio en wat door Mojo Magazine (UK) tot ‘ Blues Album of The Month June 2014’ is verkozen. Terecht kan ik concluderen zeker na het horen van ‘High Above the Morning’ een werkelijk, fenomenaal mooie song. Als Chris Bergson de gitaar verwisselt voor een baritone slide exemplaar laat de Franse band hem alleen het publiek entertainen; dàt doet de kleine New Yorker vanavond in Geldrop met glans! Van hetzelfde album horen we ook nog ‘Greyhound Station’ waar Chris Bergson weer door de band gecompleteerd wordt. Chris Bergson die 5 jaar geleden al op Moulin Blues en in de Oosterpoort in Groningen stond maar helaas de kennismaking met het Nederlandses publiek niet heeft kunnen continueren gunnen we nà vandaag wél deze kans.
De volgende act is een vaste gast van Blues Open – Geldrop; sinds 2009 met uitzondering van de 2011 editie heeft Ian Siegal ieder jaar de bezoekers van Blues Open – Geldrop een onvergetelijke avond bezorgd. Had de man in kwestie in het verleden met diverse diciplines het podium beklommen in het Gemeenschapshuis ‘Zes Gehuchten’ (trio/solo), het was àltijd ‘packed’! Vanavond staat hij er met zijn meest recente creatuur op het podium t.w. Ian Siegal Band Feat. Dusty Ciggaar. Wij van ‘The Blues Alone?’ hebben deze combi al eerder zien optreden waarvan een verslag van de eerste 5 optredens met The Ryhthm Chiefs als de vaste band van Ian Siegal terug te lezen is op onze site . Ook vanavond kan Ian Siegal weer rekenen op een vaste kern fans uit binnen- en buitenland. Dat Ian Siegal een reputatie heeft opgebouwd dat geen enkele van zijn optredens dezelfde is zal hij op Blues Open weer moeten bewijzen maar kàn hij dit na zo’n korte tijd toeren met The Rhythm Chiefs al waar maken? De set-list is nagenoeg hetzelfde als de optredens in November 2013, met de uitzondering van Tom Waits’ ‘Jockey Full of Bourbon’ van het album ‘Raindogs’. Ian Siegal besluit dit nummer te zingen ter ere van de vriendschap diehij heeft met de, eerder vanavond opgetreden, Little G Weevil die hij ooit bij een optreden in Boedapest leerde kennen làng voordat het project de ‘Braindogs’ onstond. De mannen, bassist Danny van ‘t Hoff die na een slick haircut door Ian vanavond als “the executive” aangekondigd wordt en drummer Rafaël “horseloving” Schwidessen (hij is géén fan van paarden getuige de woordspeling van Ian) hebben er zin in en ondanks de aanhoudende jet-lag van de frontman van de band (hij kwam een paar dagen vóór Blues Open terug van een tour in de VS) geven ze zich voor 200% in het wérkelijk snik en snik hete Gemeenschaphuis ‘Zes Gehuchten’. Dusty Ciggaar speelt wéér de sterren van de hemel en Ian Siegal krijgt de gelegenheid om nog meer mooie stembuigingen te etaleren maar zónder de talenteerde ritme-sectie zou deze band niet zijn wat hij is. Niet alleen de spetters transpiratie vliegen in het rond maar ook de knoppen van de gitaar van Ian vliegen in het rond, Dusty en Ian zijn vanavond zó gedreven dat zelfs dit hen niet opvalt totdat zij er op gewezen worden door een oplettende toeschouwer. De medley van ‘Hardpressed/Gett Off’ volgt de medley van ‘Sugar Rush/Revelator/Backdoor Man’ op en de mannen én het publiek worden steeds wilder waarna de rust wordt ingelast met de vertolking van ‘Falling On Down’. Alsof dit geweld nog niet genoeg was krijgt de menigte nog twee toegiften t.w. Bob Dylan’s ‘Baby Let Me Follow You Down’ en ‘Forever Young’. Na al deze passie gezien te hebben móeten vele bezoekers uitblazen buiten op het plein voor het Gemeenschapshuis maar als de frontman Ian Siegal zich vertoont begeven velen zich naar de CD-stand om zijn nieuwste schijfje ‘Man & Guitar’ aan te schaffen inclusief handtekening van hun idool.