Robert Fossen & Peter Struijk speelden op zaterdagavond 12 april 2014 in De Noviteit, Monster bij Blues aan Zee. Review door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois.
Lang heb ik naar dit optreden uitgekeken, Robbert Fossen & Peter Struijk Band, in mijn eigen ‘achtertuin’ in het Dorpshuis de Noviteit in Monster georganiseerd door Blues aan Zee. Hoezo lang uitgekeken zult u als trouwe lezer van ‘The Blues Alone?‘ denken? Stonden de mannen ook niet recent tezamen met Tail Dragger op de Southern Blues Night editie 2014? Inderdaad, maar uw fotograaf en reporter wilden de mannen ook eens in de ‘leading role’ ervaren. Lang, lang geleden (2007) mocht ik Robbert Fossen ontdekken tijdens zijn tour met Chick Rodgers samen met de Nederlandse Southside Blues Revue in Breda, sinds die tijd heb ik Robbert Fossen bij tijd en wijle een bezoek gebracht aan een van zijn talloze optredens. Zijn samenwerking met Peter Struijk heb ik echter alleen mee mogen maken in een begeleidende rol. Juist deze rol heeft mijn verlangen naar het bijwonen van een eigen set flink aangewakkerd.
Als wij stipt op tijd om 21:30 uur de Noviteit binnenstappen staan de organisatoren en de band in de zaal naar een documentaire over Muddy Waters te kijken. Wij nemen plaats in de foyer van de Noviteit maar mét een goed zicht op het scherm want ondanks dat deze documentaire in de kast ten huize van Gallois/Johns een plaatsje heeft bekijken wij het graag opnieuw. Langzaam aan druppelt het publiek binnen en de zaal is redelijk gevuld als om 22:00 uur dan eindelijk het moment daar is dat de mannen het trapje naar het podium bestijgen. Wàt zullen Eduard Nijenhuis op drums samen de ritme sectie vormend met bassist Jan Markus en de 2 frontmannen Robbert Fossen en Peter Struijk op de set-list hebben gezet?
De band start met Baby You Don’t Have To Go van Jimmy Reed waarin meteen de stem van Robbert Fossen voor verrassing zorgt bij diegene die nòg onbekend met hem waren. Óok wordt de signatuur van Peter Struijk van meet af aan duidelijk, deze jonge man zal na zijn eerste solo in dit nummer nog vele ‘jaw dropping’ solo’s laten volgen. Het feest van herkenning zet door met de vertolking van Muddy Waters’ 19 years old, door Robbert ingeleid als was het zien van voorgenoemde documentaire hier de aanleiding toe, waarin ook de blues-harp van Robbert Fossen van de partij is, de vele smoelenschuivers liggen ter rechterzijde in hun eigen ‘koffertje op niveau’. De práchtige Epiphone van Peter Struijk doet zijn intrede tijdens Little Milton’s Lump On Your Stump en mijn hemel wat komt daar een prachtig geluid uit! De muziekschool van deze Peter Struijk is geopend tijdens de door Robbert Fossen harmonieus gezongen B.B. King’s klassieke slow blueser I’ve Been Down Hearted Baby. Gelukkig voor de muzikanten luisteren de leerlingen in het voormalige klooster van Monster allen zéér aandachtig. Àlles legt de jonge man op de Epiphone aan de dag, de slide partij is van een niveau waar ik tranen van in mijn ogen krijg! Na een kleine ‘hick-up’ van de Epiphone wisselt Peter Struijk met gemak naar de Fender Stratocaster; Hoochie Coochie Man wordt met slechts een paar akkoorden op de Danelectro die door Robbert Fossen wordt bespeeld, Peter’s Fender, bluesharp, (zwarte) vocals, drums en bass tot een song wat het level ‘cover van’ ontstegen is. Deze set vóór de pauze wordt afgesloten met Eddie Taylor’s Bad Boy waarin wederom Peter Struijk de waardering van het publiek én van zijn ‘fellow’ bandleden in ontvangst mag nemen. Mijn bewonderende blikken voor de band zullen het publiek niet ontgaan zijn maar ik kan slechts denken aan het interview die ‘The Blues Alone?‘ reporter Frank Hurkmans met hen in 2013 had en waaruit o.a. blijkt dat er nooit gerepeteerd wordt!
Tijdens de pauze hoor ik MC en mede organisator van Blues Aan Zee Anton van Meerkerk een bezoeker toevertrouwen “Ik zou graag als Sint Nikolaas geschenk zo’n stem als Robbert Fossen cadeau krijgen” wat genoeg zegt over het stemgeluid van de vocalist van vanavond Robbert Fossen. Ná de pauze wordt er gestart met een héél andere discipline n.l. die van akoestische gitaar/harp blues! Wàt een mooie combinatie om het publiek te laten proeven waar dit kwartet van muzikanten tot in staat is. Onnodig u te melden dat dit kwartet het helemaal niet nódig heeft om als begeleidingsband van de Chicago legende Tail Dragger op te treden ware het niet dat zij volgens eigen zeggen ook heel veel van het optreden met de legende leren. Dat je als band ondanks behaalde resultaten van de twee frontmannen (finale IBC Memphis 2013) nog steeds uitdagingen wil aangaan en wil blijven leren kan slechts waardering oogsten lijkt me. We horen in de akoestisch setting Country Blues en Big Old Walkin’ Blues o.a. gevolgd door de Magic Slim’s Walking Down Broadway waar maar weer eens de klasse van beide gitaristen wordt bevestigd als zij elkaar’s kunsten proberen te overtreffen tijdens een gitaarduel. Ik wil ook met name Jan Markus’ bass-spel roemen; zelden heb ik een zo vette bass lijn in een blues-set mogen mee maken, veel te vaak is de bass in een blues-set een ondergeschoven kindje. Eduard Nijenhuis, een drummer die o.a. met mijn favoriete jazz-trompettist (nà Miles Davis) Roy Hargrove optrad, zit ook hier in de Noviteit weer flink te genieten en drumt met een smile van oor tot oor over de synergie die hier op het podium aan het ontstaan is. Deze man raakt in dit nummer weer op kekke wijze het koper, zijn spel levert keer op keer een fiks applaus op. Muddy Waters’ Long Distance Call wordt een met recht een Looooooonnnnnnggggg Call, de lang uitgesponnen (slide) solo’s van Peter en harp solo’s van Robbert maakt de aanwezige 100 bezoekers uitzinnig. We horen nog Baby What You Want Me To Do, Rock Me Baby, Mojo Working, Sweet Home Chicago en als toegift Same Thing waarin Peter Struijk inmiddels lekker relaxed op zijn versterker zit te spelen. Wat een natuur talent is deze timide-ogende jongen maar ondanks of dankzij Robbert Fossen kruipt hij gelukkig op het podium uit zijn schulp en trakteert hij het publiek op de meest mooie gitaar-riffs! Het was nog lang nagenieten van een memorabel optreden van Robbert Fossen & Peter Struijk Band in het Westland; lang, lang, làng na thuiskomst konden wij de slaap vatten. Wéér een mooi optreden in de Noviteit van Monster waar er nog hopelijk vele zullen volgen! Kijk voor de actuele agenda op de site van Blues aan Zee!!
Heerlijk geschreven en prachtige foto’s.