Sugar Boy and the Sinners speelde op 2 maart 2014 in De Amer in Amen. Review: Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
In de Amer wordt de band aangekondigd als Sugarboys and the Sinners. Maar van de vier is er maar één Sugarboy: Boy Vielvoye (zang en bluesharp.) Je kunt bij zo’n frontman geen betere naam bedenken; het haar nonchalant achterover, vol zelfvertrouwen, innemend met voortdurend een grijns op het gezicht. Dan heb ik het alleen nog maar over de frontman. De Sinners mogen er ook zijn; Ronnie Guerin op gitaar, Vinnie Guerin op contrabas en Frankie Duindam op drums. Op het podium staat een sterke eenheid, een mooi plaatje. De dresscode: geruit overhemd, American style, draagt daar ongetwijfeld aan bij.
Dit wordt een heerlijke middag, dat is na de openingsset wel duidelijk. Al in het eerste half uur heb ik ongeveer alle hoeken van de blues gezien. De energie en het enthousiasme stralen er vanaf. Wie is de inspirator achter dit jeugdige viertal? Jarenlang heb ik mijn kinderen, die van dezelfde leeftijd zijn, de 
bluesmuziek met de paplepel proberen in te gieten, wat schromelijk is mislukt. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat ze er anders over denken als ze Sugarboy and the Sinners een keer live hebben gezien.
Terug naar de muziek. De songs van de in februari uitgebrachte cd “All you can eat” doen het goed op het podium. Op de cd staan louter eigen nummers. Lekkere swingende westcoast, beetje rock & roll, tikkeltje funk. Goede zang en dito Amerikaanse uitspraak, de solo’s zijn boeiend en nooit te lang. Het verhaal tussen de nummers, gebracht met een Leidse “R” is onweerstaanbaar. De swingende ritmesectie legt een basis waarop Ronnie puik soleert en Boy zijn bluesharpsolo’s goed kwijt kan. Na de pauze lijken de mannen door het repertoire heen. Het publiek wordt gevraagd waar het behoefte aan heeft. Doe dat nooit meer, zou ik zeggen. De tweede set verzandt daardoor een beetje in jammen. Dat kunnen ze natuurlijk wel maar het haalt de vaart er wat uit. Gelukkig komt het in de derde set helemaal goed en neemt men het heft weer in handen. De band weet van geen wijken. Dat heeft wellicht ook met het bier in de Amer te maken. Dat smaakt altijd naar meer.
Het Amerpubliek geniet met volle teugen en heeft moeite op de stoeltjes te blijven zitten. Sugarboy vraagt zich af, nu hij vorige week 24 is geworden, of het leven nog wat voor hem in petto heeft. “Als je 16 bent mag (lees: mocht) je bier drinken, als je 18 bent mag je je rijbewijs halen, als je 21 bent ben je echt volwassen. En daarna?” Het publiek in de Amer, dat meest van middelbare leeftijd is, gniffelt. Het weet wel beter. Het leven is nog maar net begonnen, man!
mooie foto,s .Topband!!