13 jaar Blues Aan Zee met Lightnin’ Guy & the Mighty Gators en The Damned and Dirty

The Damned and Dirty &  Lightnin’ Guy & the Mighty Gators speelden op zaterdag 8 februari 2014 in De Noviteit in Monster ter gelegenheid van het 13 jarige bestaan van Blues aan Zee .  Review & filmpjes door Giel van der Hoeven met foto’s van José Gallois.

Stichting Blues Aan Zee is een superenthousiast en bloedfanatiek gezelschap bluesliefhebbers die sinds hun tienjarige bestaan in 2011 besloten om gewoon ieder jaar een jubileumfeest te vieren! Dat doen ze steeds met  bijzondere (en vaak bijzonder goede) bands. Door de jaren heen zagen we achtereenvolgens de Dana Fuchs Band (feb. 2011), Hokie Joint (feb. 2012) en Barrelhouse  (aug. 2013) de Westlandse bluesrevue passeren. En dit als aanvulling op de toch al zo fijne programmering van de reguliere bluesavonden en festivals. De BaZ initiatiefnemers vervullen duidelijk een voortrekkersrol op het gebied van de live blues promotie in Westland en wijde omgeving. Ze wisten een ‘verborgen cultuurschat’ tot gemeengoed (geméén goed!) te maken. Niet vreemd dus dat na genoemde Amerikaanse, Engelse en Nationale bluestoppers er nu een Belgische bluescoryfee mocht komen opdraven: Lightnin’ Guy Verlinde (1976), geflankeerd door zijn Mighty Gators.

Maar eerst zou nog een verrassend Nederlands duo het podium in de Tuinzaal betreden: The Damned And Dirty. In september 2012 kreeg ik onverwachts het gelijknamige debuutalbum van The Damned And Dirty in mijn handen gedrukt. Of eerlijk gezegd, collega TBA? recensent Bert Vethaak  stuurde me enthousiast een download link toe waar de muziek van deze CD inclusief booklet vrijblijvend én kosteloos met toestemming digitaal op te halen was. Want we leven natuurlijk wel in de 21e eeuw hè! Gezien dit feit (kosteloos) koesterde ik op voorhand toch enige argwaan. Want het woord ‘gratis’ mag bij ons Ohlanders dan een toverwoord zijn, het staat lang niet altijd in relatie met het woord ‘kwaliteit’. Maar tegenstrijdig genoeg wel vaak met de uitdrukking ‘miskoop’. In het geval van The Damned And Dirty kon en kan ik daar nog steeds kort over zijn: topkwaliteit! ‘Totaal overbodig te zeggen dat dit een plaat is die thuis hoort in de verzameling van alle akoestische bluesliefhebbers’, zo schreef onze collega destijds zeer terecht. De up-tempo opener ‘Mr. Highway Man’ staat ook als vaste prik op de playlist van de Muziekzolder, waar ik tussen het live-geweld door ook af en toe eens wat bluesplaatjes mag draaien. Maar genoeg over ons, nu alles over hullie!

The Damned And Dirty is eigenlijk een side-project van de twee bandleden Kevin de Harde (zang/bluesharp) en Micha Sprenger (gitaren) uit Bluesmotel, de Zaanse bluesband die vanaf maart dit jaar zal ophouden te bestaan. Het duo speelt dus gruizige Delta Blues in pakkende songteksten met ruwe zang begeleid op akoestische- en slideguitar en jammerende mondharmonica. Zo kunnen we het ongeveer wel omschrijven. Na de aankondiging door de master of ceremony van deze avond Anton van Meerkerk – door Kevin spottend ‘Johan Derksen’ genoemd – volgde de titeltrack van de tweede CD ‘Sell Your Soul’ (2013) als openingsnummer. Maar liefst 24 songs kregen we te horen, waarvan drie covers en één spiksplinternieuw nummer. En bij iedere song had Kevin – die overigens ook een prima bluesharpspeler is – wel een grappige of serieuze introductie. Een goede manier om naast de muziek zelf de aandacht vast te houden. Want Delta Blues is nou niet bepaald feestmuziek waarbij het showelement er volop vanaf spat. Luistermuziek dus. En daar heeft de gemiddelde ‘live’ luisteraar doorgaans nog wel eens moeite mee. Zoals ook bleek tijdens de prachtige bad-luck ballad ‘Eviction Notice Blues’, die zaterdagavond enigszins verloren ging in het (on)nodige geroezemoes.

Maar gelukkig werd dat gedurende het grootste deel van de show gedempt door de hoofdzakelijk meeslepende up-tempo bluessongs. Want een evenwichtige selectie goedgekozen tracks zorgde voor een boeiend en sfeervol optreden. Zoals met ‘Out Of Sight’ waarvan zanger Kevin de gitaarrif bedacht had en die meester/gitarist Micha (hij is inderdaad ook gitaarleraar) vol overgave op zijn vintage Silvertone Acoustic speelde. Of ‘When The Devil’s Got Your Name’ met grommende vocalen, verrassend genoeg niet geïnspireerd door de plantages van Mississippi maar geschreven en gecomponeerd in het regenachtige Wales. En de genoemde playlist kraker ‘Mr. Highway Man’, een lekkere pakkende up-tempo blues. Of de doo-wop achtige chanson ‘Turn On Loose’ en het komische ‘Girl Wants A Pink Car’ (over Kevin’s auto die uiteindelijk toch grijs werd). De jaren dertig folk-blues song ‘Sitting On Top Of The World’ (Walter Vinson & Lonnie Chatmon) een hitje van the Mississippi Sheiks, en de blues standard ‘Key To The Highway’, bekend van o.a. Big Bill Broonzy (in 1940), Little Walter (in 1958) en Derek and the Dominos (in 1970) waren goedgekozen covers.

‘Ain’t Gonna Let You Down’ is een mooie nieuwe ballade die zeker op het volgende album zal verschijnen. Micha bespeelde hierbij de akoestische Morgan gitaar welke hij bij alle songs steeds afwisselend met de Silvertone gebruikte. En hij begeleide zichzelf ritmisch met een elektrisch versterkte Footstomp. Alleen bij ‘Sending You My Letter’ werd bij wijze van uitzondering een zelfgebouwd ‘sigarendoosje’ (cigarbox slide) gehanteerd. En het stukje huisvlijt produceerde nog een verbluffend goed geluid ook. “Ik gebruik ook maar goedkope dingen als instrumenten hoor”, verklaarde Micha ons na afloop. Desondanks staat The Damned and Dirty garant voor een lekker potje Old School Blues. Tamelijk uniek in Nederland en met voldoende potentie om het gat van het (bijna) ter zielen zijnde Bluesmotel voorlopig op te vullen. Een akoestisch bluesduo om te koesteren dus.

SETLIST: 01. Sell Your Soul 02. The Boom Boom Club 03. Country Chizzle 04. Out Of Sight 05. 2AM In The Morning 06. Dementia 07. Sitting On Top Of The World 08. John The Evil Homeopath 09. Mr. Highway Man 10. Key To The Highway 11. When The Devil’s Got Your Name 12. Ain’t Gonna Let You Down 13. Soliloquy 14. Turn On Loose 15. Woman On My Mind 16. Looked You Up In The Phonebook 17. Communist Guitar 18. Feel Like Crying 19. Girl Wants A Pink Car 20. Sending You My Letter 21. Eviction Notice Blues 22. 12 Gauge Shotgun 23. Money in My Pocket 24. Sweet Home Chicago.

Hij kondigde het zelf al aan: reeds voor de derde keer gaf hij acte de présence bij Blues Aan Zee in Monster, Guy Verlinde alias Lightnin’ Guy. En bovendien hebben we hem tussentijds nog in het Westland mogen begroeten in de Naaldwijkse spiegeltent (2012, ook door BaZ geprogrammeerd) en op de Maasdijkse Muziekzolder (2013).  Na een periode van oververmoeidheid en ziekte (hij kampte 2012-2013 met aanhoudende keelklachten) is de sympathieke Belg weer helemaal terug. “we zullen bewijzen dat we géén bedroom singers zijn!” riep Guy na het veelzeggende openingsnummer ‘Feel Alive’. En dat deden Lightnin’ Guy & the Mighty Gators dan ook! Het zou een avond vol happy blues en ander jolijt worden, want een feestje bouwen kan je aan deze vrolijke Vlaming wel overlaten. Dit bijgestaan door zijn oudgediende Vlaamse bandleden Thierry Stiévenart op drums en Karl Zosel op de basgitaar, en de jongeling Toon Vlerick (23) op ritme- en sologitaar.

Zoals verwacht kregen we een aantal nummers van het meest recente vijfde album ‘Inhale My World’ (2013) te horen. En in tegenstelling tot The Damned and Dirty uitsluitend elektrisch repertoire. Ook geen dobro en geen hammond orgel (Patrick Cuyvers) dit keer. ‘Mr. Maxwell Street’ is een ode aan de geboorteplaats van de Chicago Blues en de ballade ‘Here I Am Baby’ “een nummer over het slachtoffer zijn van grote liefdes die niet hebben mogen zijn”, zoals Guy het zo mooi met een Vlaams accent wist toe te lichten. In deze ballade kwam ook aan het licht dat Guy zijn zangstem nog niet helemaal optimaal is, maar dat kon ook te maken hebben met de naweeën van een griepje. Het ingetogen ‘nieuwe’ nummer ‘Sacred Ground’ ingegeven door de crisis (en eerder vertolkt samen met Tiny Legs Tim) kwam er in ieder geval wel weer overtuigend uit. Het funky ‘Powered By The Blues’ bracht de meute in beweging en de soul intermezzo’s ‘Papa Was a Rollin’ Stone’ en ‘Sexmachine’ werden luidkeels meegezongen. En Toon Vlerick, die ondanks zijn jonge leeftijd toch al ervaring heeft opgedaan met zijn eigen jazz- en bluesrock trio’s, kreeg hierbij de ruimte voor het geven van knappe gitaarsolo’s.

Verder songs die vooral bekend zijn van The Banana Peel Sessions met Guy Forsyth uit 2010. Heerlijke blues shuffels en ballads over o.a. sterke drank en breekbare liefdes zoals ‘No Time To Waste’, ‘If You Walk With The Devil’ (met snerpend bluesharp intro), ‘Me & My Blues’, ‘Lovestrong’, de meezinger ‘Rock & Roll On My Radio’ en het swingende ‘Crazy ‘Bout My Baby’. Die laatste werd vooraf gegaan door de bluesrock mainstay ‘Going Down’ (bekend van Freddie King) met heerlijk slideguitar werk door Guy en een aanstekelijke hip-shake boogie improvisatie, wat de aanwezigen van het heupwiegen nu écht aan het dansen kreeg. En waarbij de “oeh’s, ah’s en auw’s” niet van de lucht waren. Ondertussen had hij zich ook al met zijn gitaar tussen het publiek gemengd om als vanouds een low-volume solo te geven vanaf een barkruk. Ja, Guy en zijn Gators weten wat los te maken bij het doorgaans stramme blues(rock) publiek. Niet voor niets was hij de winnaar van de Belgian Blues Awards 2011 en genomineerd voor de European Blues Awards in 2012! Trouwens, niet alleen maar happy blues van Mister Four Hands deze avond. Want het eerste bisnummer – zoals men dat in België zo mooi pleegt te zeggen – was het hartverscheurende ‘Silent Violence’. Die uitvoering crepeerde als het ware van de pijn: “Your silent violence kills day by day / What’s left of you & me”. Van extraordinair tot kwetsbaar en weer terug.

Want na deze slowblues werden de wapens weer geladen en kon er weer “party gespeeld” worden aldus Guy. ‘Loaded Gun’ (“bang! bang! bang!”) en het Franstalige ‘Bon Ton Rouler’ werden de ultieme uitsmijters van deze 13-jarige verjaardag van Stichting Blues Aan Zee. Met een massaal uit volle borst meegezongen afscheidslied: “Bon Ton Rouler… Tous Les Jours!” En de gospel hymne “Oh When The Saints Go Marching In” met een vlammende slideguitar-solo op de koop toe. “Ik vond het tof”, riep Guy bezweet. Nou, wij óók hoor Guy. Daags erna deed hij er nog een schepje bovenop op zijn Facebook pagina: “Thanx a lot ‘Blues Aan Zee’ for the great time @ De Noviteit: great people, great atmosphere. I love to play in The Netherlands. So happy with the evolution of the band, the songs & the performance.” Geen betere klant dan een tevreden klant, zeggen wij dan in Holland.

SETLIST: 01 Feel ALive 02. Mr. Maxwell Street 03. No Time To Waste 04. Here I Am Baby 05. Sacred Ground 06. Powered By The Blues 07. If You Walk With The Devil 08. Inhale My World 09. Me & My Blues 10. Lovestrong 11. Drink Muddy Water 12. Rock & Roll On My Radio 13. Goin’ Down 14. Hip-shake Boogie (improvisatie) 15. Crazy ‘Bout My Baby 16. Silent Violence 17. Loaded Gun 18. Bon Ton Rouler. [YouTube gig compilation].