Stefan Schill Band speelde op 10 januari 2014 in het Paard van Troje, Den Haag. Foto’s van Sjors Van Os & tekst door Jack Zwinkels.
Het Paard van Troje was vrijdag 10 januari het grondgebied van Stefan Schill. Samen met zijn vier muzikale kameraden vormt hij de Stefan Schill Band 
welke garant staat voor een avond funky popsongs. Dit alles om het nieuwe album ‘LovEquations’ te promoten die oktober 2013 is verschenen. Na het debuut album Don’t Say A Word uit 2010 is Stefan Schill razendsnel populair geworden in heel Nederland. Dit resulteerde in optredens in De Wereld Draait Door en een aantal gerenommeerde festivals en clubs in zowel Nederland als Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië. Met zijn bluesy-funk had hij de muziek scène nagenoeg in zijn greep. Maar voor dit muzikale talent uit Dordrecht bleek dit niet het juiste pad. Het roer ging om. Na een pauze van bijna vier jaar, waarin er bijbaantjes als pizzabezorger noodzakelijk waren om nieuwe snaren voor een zijn vele gitaren te kopen, heeft Stefan een album uit zijn vingers weten te pingelen waar hij zijn gevoel en hart heeft laten spreken. Gek genoeg is hij niet de zweverige metaforische “ik moet mezelf leren vinden”-kant op gegaan, maar juist de pop. Veertien popsongs met invloeden vanuit de blues, country, funk en soul werden op een plaat geramd en Stefan nam zijn band mee het land in. Op naar het publiek. Dat nog niet iedereen op de hoogte was van het nieuwe album en daarbij behorende tour was te merken aan het aantal verkochte kaartjes. De kleine
zaal van ’t Paard van Troje was voor de helft gevuld met, ja ja altijd positief blijven, de echte fans van Stefan Schill.
De vier bondgenoten die verantwoordelijk waren voor de piano, drum, bas en 2e gitaar betraden het podium gevolgd door Stefan om het openingsnummer ‘The Same’ ten gehore te brengen. Vanaf het eerste moment is duidelijk dat de band goed op elkaar is ingespeeld door een strakke sound neer te zetten. Het korte oogcontact tussen de bandleden onderling werd direct begrepen waardoor fouten uitbleven. Dat Stefan meer op gevoel en passie is gaan spelen is te merken aan zijn lichaamsbeweging die samen met de zang een sierlijk tafereel vertonen die zijn songs een visuele toevoeging geven. Het is een mooi gezicht om vier Hollandse jongens zonder poespas de muziek te zien spelen waar ze zelf van genieten. Dat is tegenwoordig natuurlijk niet ‘cool’ meer. Of misschien maakt dat het dan juist weer stoer? Het draaide in ieder geval om de muziek en niet om de meest indrukwekkende tattoo of het allernieuwste denim-blousje die vooral niet gekreukt mag worden. Stel je voor.
In de daaropvolgende nummers zijn er vele invloeden voorbij gekomen. Van country tot dreampop en van funk tot folk. Dit gaf de nummers, die veel van elkaar weg hebben, toch elke keer een verassende twist. Er was dus veel ruimte om zijn elektrische gitaren te gebruiken waarvoor ze gemaakt zijn. Solo’s. Hele lange solo’s! Stefan, die overigens geroemd wordt voor zijn gitaarspel wat veel weg heeft van een meneertje uit Minneapolis van 1.58 m, kon hier alles uit de kast halen om het publiek te bewijzen dat hij een waardig gitarist is. Het bewijs is overigens geleverd te zien aan het aantal open monden van verbazing.
Halverwege het optreden was er ruimte voor een rustige cover van Bob Dylan’s ‘Mama, You Been On My Mind’. Dit was waarschijnlijk bedoeld om wat afkoeling aan zichzelf te geven, omdat het statement: “Godver, wat is het warm!” iets te dicht bij de microfoon werd verkondigd, waarop het publiek instemmend het hoofd knikte. Tijdens deze cover, die absolute stilte vereiste, waren er een aantal bezoekers waarschijnlijk hun Nieuwjaarsborrel aan het vieren door luidruchtig te discussiëren, tot ongenoegen van het overige publiek. Dit werd zeer professioneel door Stefan opgelost door een stap naar achter de doen, even te stoppen met spelen en de dwarsliggers zelf in te laten zien dat ze fout bezig waren. Hulde voor deze actie !! Hier op volgde weer eigen werk wat de avond tot een mooi einde bracht. Stefan en zijn vrienden kregen als beloning voor hun harde werk een applaus die deed vermoeden dat de zaal toch wél vol stond. Daaruit opmakend, was het publiek erg tevreden met het resultaat van de avond en ging iedereen met een lach op het gezicht naar huis. Mocht je nog een paar losse euro’s tussen de bank vinden dan is het zeker de moeite om een optreden van De Stefan Schill Band mee te pakken. Sowieso een geslaagde avond!
