Sven Hammond Soul & Shary-An in het Munttheater in Weert op 6 december 2013; Tekst door Frank Hurkmans
Ik herinner me Sven Hammond Soul (SHS) van een vlammend optreden in de Bosuil ergens in 2012 en de perfecte show op de live DVD opgenomen in Tivoli. Ik ben uitermate benieuwd hoe de muziek van rasartiest Sven Figee overkomt in een theater.
Sven Figee is op dit moment samen met de door hem ontdekte en geadoreerde Shary-An Nivillac op een theatertournee onder de naam Try My Love.
Om vooraf alvast een beetje in de stemming te komen staat in de foyer DJ 45Frank (Frank Heythuysen) lo-fi singletjes te draaien op Philips AF100 platenspelers (1975). Platenspelers die je normaal alleen nog op de vlooien- en de virtuele markten aantreft. R&B en soul muziek uit vergane jaren die passen bij de muzikale hoofdschotel die we later opgediend krijgen. Frank treedt al meer dan 25 jaar op als DJ en is vaker voor en na optredens van SHS te beluisteren. Hij heeft thuis 20 van deze platenspelers staan met duizenden singletjes. 
Het theater zit iets meer dan half vol met ongeveer 150 bezoekers. Het publiek is een combinatie van fans van Shary-An, SHS en seizoenkaarthouders. Een uitdaging voor de band om dit gemengde publiek op haar hand te krijgen. En om de uitkomst alvast te verklappen: dat gaat uiteindelijk na een dikke twee uur spelen lukken. Het concert is een mengeling tussen liefde en schatplichtigheid aan klassiekers, bestaand werk van zowel SHS als Shary-An, en nummers van de nieuwe SHS CD ‘The Usual Suspects’.
Tegen half negen wordt de show geopend met ‘Svoogaloo’, een opener waarin Figee alle registers van de Hammond opentrekt en de Lesley box opgewarmd wordt. Het valt me wel op dat qua volume het gas enigszins ingehouden wordt. Dat hoort nu eenmaal zo in een theater geeft Figee later aan tijdens een van zijn praatjes. En persoonlijk mis ik eigenlijk de blazerssectie die op de CD en in de eerder gememoreerde live optredens zo lekker het geluidsspectrum vullen.
Na de uitvoering van Jimmy Smith’s Hammond klassieker ‘The Cat’ praat Figee over de historie van de Hammond. Na geïntroduceerd te zijn tijdens kerkvieringen is de Hammond geëvolueerd als karakteristiek instrument in de gospel en jazz. Middels de muziekindustrie en de singles heeft de Hammond zijn entree in de huiskamer gedaan. Veel gezinnen hadden in de jaren vijftig en zestig een Hammond met soms een Lesley box staan. Figee vertelt: ‘Ik ben in mijn jacht naar Hammond exemplaren in veel huishoudens geweest waar ik prachtige Hammonds vond die eigenlijk ongebruikt stonden te versloffen in de huiskamer. En de Lesley box werd vaak als bijzettafeltje gebruikt met zo een typisch kleedje erover heen en een schemerlampje erop. Ik demonstreerde dan eerst de Hammond voor de argeloze eigenaren en daarna draaide ik aan wat knopjes en liet de Lesley brullen. Dat gaf wel eens grappige taferelen.’
Figee laat het publiek raden wat het volgende nummer wordt door het eerste akkoord te spelen van ‘A Whiter Shade Of Pale’. Het publiek herkent direct het direct en Figee introduceert zanger Ivan Peroti. De aanwezigen waarderen deze inleiding in de geschiedenis van de Hammond met warm en gemeend applaus na de uitvoering van deze herkenbare klassieker.
Na een nieuwe SHS song met de naam ‘Hero’ en de herhaalde mededeling dat de nieuwe CD helaas nog niet te koop is wordt Shary-An aangekondigd die meteen haar visitekaartje afgeeft met een geïnspireerde uitvoering van Alicia Key’s ‘Empire State Of Mind’. Sjonge, wat kan deze jongedame zingen.
Nu volgen een vijftal songs van Shary-An’s debuut cd ‘Love For Who I Am’. Na ‘Ain’t Got No’ licht Shary haar ervaringen uit de Voice of Holland toe en prijst zich erg gelukkig deze band ontmoet te hebben. Ze dankt ook zanger Ivan Peroti die voor haar een groot aantal songteksten aanleverde. Sven Figee kijkt trots toe en vult aan dat hij vanaf het moment dat hij haar ontmoette geloofde in haar enorme talent. Debuut single ‘Six Feet Under’ wordt krachtig gezongen met een strakke begeleiding door SHS. Dat geldt eigenlijk voor alle Shary-An nummers; hieruit blijkt dat, naast het spelen van eigen werk, SHS ook een heerlijke band is om zangeressen als Shary-An te begeleiden. Tijdens de reggae achtige ‘Never Played The Bass’ en ‘Mr Know It All’ komt de stem van deze jonge belofte mooi tot haar recht. De eerste set wordt afgesloten door een uitvoering van ’24 Hours’ met alleen zang en ingeleefde akoestische begeleiding door gitarist Tim Eijmaal.
De tweede set, die krachtiger en energieker is dan de eerste, wordt stevig ingezet met ‘Oh Woman’ van ‘The Apple Field’. Peroti krijgt eindelijk de ruimte om zijn zangkunsten te laten horen en pakt hier flink uit. Dat geldt ook voor de zang op het gloednieuwe nummer ‘Miss America’.
Peroti introduceert met een persoonlijk verhaal ‘My Name’; een nummer opgedragen aan zijn zoon. Dit nummer was oorspronkelijk met de hele band incl. blazers al opgenomen en gemixt tot producer Tony Platt suggereerde alle arrangementen en instrumenten uit de mix te halen en alleen zang en Hammond over te houden. En inderdaad; de uitgeklede uitvoering op het podium geeft bij dit nummer het intieme, persoonlijke en tedere karakter van dit liedje mooi weer.
De vriendschap en wederzijds muzikaal respect tussen Peroti en Shary-An werd mooi uitgedrukt in hun duet op de seventies soulcover ‘You Got A Friend’.
Als introductie op het autobiografische ‘Read My Book’ vertelt Shary-An haar indrukwekkende levensverhaal op een erg kwetsbare en aangrijpende wijze. Het is overrompelend als ze verhaalt van haar moeilijke jeugd in een vaderloos gezin met 6 kinderen, haar moeder die het erg moeilijk had en haar aan drank en drugs verslaafde vader op de Antillen. Er was geen geld voor schoolboeken en met het geld dat ze bijverdiende spaarde ze om naar de Antillen te gaan op zoek naar haar vader. Dit ontroerende verhaal raakte menigeen in de ziel, en kwam prachtig tot uitdrukking als emotionele hoogtepunt van de avond.
Na de Chaka Khan klassieker ‘Tell Me Something Good’ werd het tijd om de SHS bandleden ruimte te geven hun muzikale kwaliteiten te etaleren in ‘Let’s Roll’. Figee liet horen wat voor geluiden er allemaal uit een Hammond gehaald kunnen worden met in de verte aan Jon Lord herinnerende solo’s. Drummer Joost Kroon bewees waarom hij tot de top van de hedendaagse Nederlandse drumwereld behoort met diverse solopartijen.
Het publiek, dat voor een deel was gaan staan tijdens het verloop van de tweede set, was inmiddels losser geraakt en danste voor een deel mee met de muziek. Voorzanger Peroti kreeg de laatste zittenblijvers ook van de stoel en verzorgde audience participation (zo noemde Frank Zappa dat indertijd) door vijf mensen uit te nodigen mee te komen dansen op het podium tijdens de uitvoering van de nieuwe single ‘Happy People’. En dat dansen ging door tijdens het vrolijke ska-achtige ‘Try My Love’.
Het concert werd na dik twee uur en een kwartier toepasselijk afgesloten met ‘We Belong Together’ een meezinger op een heerlijk lopende baslijn van de bescheiden bassist Glenn Gaddum met weer Peroti in de rol van voorganger.
Terugkijkend op de hele avond hebben we een mengelmoes van muziekstijlen en klassiekers gehoord en zijn alle aanwezigen qua muzikale en vocale keuzes aan hun trekken gekomen. Deze muziek komt mijns inziens nog beter tot zijn recht op een poppodium, omdat dan ook het volume wat hoger mag zijn. Dit staat echter los van muzikaliteit en passie waarmee deze muzikanten ons vermaakt hebben. Voor alle duidelijkheid: het geluid was erg goed afgestemd in een prima akoestiek.
In juli komt SHS terug op Bospop Weert 2014 om daar een feestje te bouwen; hopelijk aangevuld met de blazerssectie en dan gaan zeker alle remmen los. Adel verplicht beste mensen!
Setlist:
- Svoogaloo
- The Cat
- Whiter Shade Of Pale
- Hero
- Empire State Of Mind
- Ain’t Got No
- Six Feet Under
- Never Played The Bass
- Mr. Know It All
- 24 Hours
- Oh Woman
- Miss America
- My Name
- You Got A Friend
- Read My Book
- Tell Me Something Good
- Let’s Roll
- Happy People
- Try My Love
Toegift:
- Golden
- We Belong Together
Band:
Sven Figee: Hammond & Fender Rhodes, achtergrond zang; Shary-An: zang; Ivar Peroti: zang; Tim Eijmaal: gitaren, achtergrond zang; Glen Gaddum: bass; Joost Kroon: drums, percussie en achtergrond zang
Pre-party, pauze en after-party muziek: Frank Heythuysen
http://vinyltwins.nl/
