The North Mississippi Allstars ft. Steve ‘Lightnin’ Malcom speelde in De Roepaen te Ottersum. Tekst van Nicolette Johns, met foto’s van José Gallois.
Na een warme aanbeveling van een blues-brother tijdens het optreden in Lantaren-Venster besluiten de reporters van‘The Blues Alone?’, de voornemens tot een rustig week-end te negeren. We vertrekken zaterdagmiddag 18 Oktober j.l. tóch richting Ottersum om het optreden van The North Mississippi Allstars in De Roepaen bij te wonen. Ruim vóór aanvang staan er auto’s geparkeerd op de schaars verlichte parkeerruimte bij het voormalige klooster, auto’s met Nederlandse kentekens maar óók met Duitse kentekens! Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat De Roepaen aan de Kleefseweg, de oude weg naar het Duitse Kleve, ligt. De Roepaen, een oud klooster, herbergt verschillende zalen w.o. ‘de Nachtclub’ waar regelmatig optredens van diverse muziekgenre’s plaatsvinden. De programmeurs van De Roepaen hebben dit week-end met de boeking van één de drie optredens op neerland’s grondgebied van The North Mississippi Allstars een volle bak met naar wat later blijkt een overwegend mannelijk publiek.
Al in de gang komen we de mannen uit de band tegen; zij hebben zojuist de soundcheck achter de rug en zijn op weg zich nog even back-stage terug te trekken voordat de show begint. De broers Cody en Luther Dickinson herkennen en begroeten ons waarna
we kennismaken met de meegereisde multi-instrumentalist op deze tour, voornamelijk als bassist fungerende, Steve Lightnin’ Malcolm. We wisselen wat beleefdheden omtrent het laatste, inmiddels zevende, album van de band ‘World Boogie Is Coming’ en spreken de hoop uit op het spelen van een favoriet nummer van één van de reporters van ‘The Blues Alone?’. De laatst genoemde, van origine uit de Mid-West (Missouri) afkomstige, Lightnin’ Malcolm is ook degene die het voorprogramma van The North Mississippi Allstars verzorgt. Vele van de lezers van ‘The Blues Alone?’ kennen de man ongetwijfeld van zijn samenwerking met Cedric Burnside, de kleinzoon van R.L. Burnside. Inmiddels heeft Lightnin’ Malcolm een nieuw album afgeleverd met de titel ‘Rough Out There’ de samenwerking op dit album is deze keer met Carl White a.k.a. Stud, de kleinzoon van een andere oude bluesrot uit het vak n.l. van T-Model Ford. Lightnin’ Malcolm, nu woonachtig in Holly Springs Mississippi, speelt op een Fender G (George Fullerton) + L (Leo Fender) Asat Special waaruit hij die speciale North Mississippi sound weet te halen én op een bass-en snare-drum om zo zijn eigen one-man band te creëren. Al meteen na het spelen van zijn eerste nummer heeft hij het publiek op zijn hand niet alleen door zijn puike slide spel maar ook door in het Nederlands “dank je wel” te zeggen. De toeschouwers worden meegevoerd op de golven van de tranceachtige klanken van de gitaar van Lightnin’ Malcolm al waren zij bezoekers van een ‘picnic-jam’ in Mississippi! Lightnin’ Malcolm speelt natuurlijk werk van ‘Rough Out There’ lekkere up-tempo nummers maar ook slow blues nummers worden gespeeld. Gelukkig wordt ook So Much Trouble gespeeld, ons verzoeknummer. Een nummer over de misstanden in de samenleving zoals hij heden ten dage is. Als we Lightnin’ Malcolm dan ook nog tijdens Money de capo op de Asat Special zien klemmen zijn we helemaal niet meer in Ottersum maar zitten wij in gedachten langs de oevers van de ‘Mighty Mississippi’. Na een kleine drie kwartier sluit Lightnin’ Malcolm met My Life’s A Wreck zijn set. Deze set een voorprogramma noemen doet tekort aan de man; Lightnin’ Malcolm heeft hier in ‘de Nachtclub’ een bijzondere, zinderende ambiance gecreëerd als waren de toeschouwers op bezoek op de Zebra Ranch Studios in Coldwater-Mississippi.
Na een kleine pauze komen de Dickinson brothers, de kern van The North Mississippi Allstars, op met in hun kielzog Lightnin’ Malcolm die nu de Gibson bass ter hand neemt. Luther Dickinson speelt al meteen in het eerste nummer, My Babe, een oorverwennende slide partij op zijn Gibson, goedkeurend gade geslagen door broer Cody Dickinson die natuurlijk zijn plaats heeft achter de drums maar er staat ook een piano onder zijn bereik. Cody Dickinson de man waar velen al van weten dat hij net zo veelzijdig is als wijlen zijn vader Jim, is producer, multi-intrumentalist; we zijn benieuwd naar wat wij vanavond hier in de Roepaen in Ottersum allemaal mogen meemaken. Als The North Mississippi Allstars Shake What Your Mama Gave You spelen (Luther vocals) vind ik het een klein beetje jammer niet meer ruimte te hebben om te dansen maar tegelijkertijd ben ik dol blij dat het publiek hier in zulke grote getale van deze mannen kan genieten. Een uitstapje naar de nu-jazz met het spelen van Meet Me In The City en ook de Coffee-Can Guitar maakt zijn rentree tijdens het bekendeRollin’ & Tumblin’. Jammer genoeg was ik nog nooit bij een vlekkeloze uitvoering van ‘t nummer aanwezig; ook vandaag loopt het niet helemaal zoals Luther wil maar het publiek wordt wel verwend met deze gimmick. Vervolgens is het boogie wat de klok slaat tijdens Shake Your Boogie (Cody vocals) te horen en Lightnin’ Malcolm neemt de vocals voor zijn rekening in R.L. Burnside’s No Skinny Woman. We krijgen nauwelijks de tijd om ons te verbazen over kwaliteiten van de drie mannen op het podium, de afwisseling van de heren maakt dat wij bij de pinken moeten blijven om niks van het op het podium vertoonde hoogstaande kunsten te moe
ten missen. Dan nét als het publiek denkt even uit te kunnen blazen neemt Cody Dickinson zijn wash-board ter hand en zingt hij Mystery Train na een weergaloos intro op dat zelfde wash-board. De hele tijd sta ik tijdens dit concert naast een Duits ventje van ongeveer 9 jaar die steeds de aandacht krijgt van de 3 heren op het podium, hij wordt overal bij betrokken van Luther mag de grote trom slaan en van Lightnin’ Malcolm mag hij de snaren beroeren. Tijdens Blow Wind Blow Willow Wind kiest Cody Dickinson eindelijk voor de piano en na het horen van dit nummer, hoe hij dit instrument bespeelt is het voor mij zeker; The North Mississippi Allstars halen deze keer wél, ik zag ze al zo’n 5 keer, mijn top 3 van beste gigs. Alles wat tussen traditionals, a capella zang van Luther Dickinson in I Hear A Train Comin, blues, pop en southern rock ligt wordt vanavond in De Roepaen door deze 3 supertalenten gespeeld. Men komt ogen tekort om de wisseling van instrumenten bij te houden. Als dan ook nog Cody Dickinson de gitaar ter hand neemt, broer Luther de bass-drum en de drums zijn in dit geval voor Lightnin’ Malcolm is in de zaal het spreekwoordelijke hek van de dam. Men joelt en fluit alsof men in het Gelre Dome staat, het publiek smult van deze set! Hét hoogtepunt van show-vakmanschap is toch wel dat de heren het publiek in gaan met bass- en snare-drum waarbij Cody zélfs een Venetiaans Crow-Mask draagt, dít is voor mij het bewijs dat zij eindelijk begrepen hebben dat het Europese publiek geëntertaind wil worden. Verrassing, winnaar, held van deze avond in de Roepaen – Ottersum is voor de reporters van ‘The Blues Alone?’ unaniem Cody Dickinson!! The North Mississippi Allstars zijn uit hun schulp, Nederlands is om, wij houden van The Dickinsons bros maar ook zeker van Steve Malcolm!
