Exclusief interview met Lynne Jackaman (Saint Jude) door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer en filmpjes van Giel tijdens het Ribs & Blues Festival 2013 in Raalte op maandag 20 mei 2013.
Saint Jude is een Londense Soul- en Bluesrock band met een charismatische frontzangeres, Lynne Jackaman genaamd. Ze brachten hun debuutalbum ‘Diary Of A Soul Fiend’ uit in september 2010. Die werd geproduceerd door de voormalige Rolling Stones producer Chris Kimsey. Al gauw bouwde ze een fanatieke fanbase op in hun thuisland Groot-Brittannië. Waaronder niemand minder dan de voormalige Led Zeppelin zanger Robert Plant (“Who is that girl?”) en Rolling Stones gitarist Ronnie Wood, die Lynne en haar mannen vergezelde op het podium van de 100 Club in Londen in januari 2010. Maar ook op het vasteland van Europa sloeg het album aan. Met in Nederland onder meer optredens op voornamelijk openlucht festivals als gevolg. Op Waterpop 2010 en op het Highlands Festival in Amersfoort 2011 waren wij van TBA? er ook bij. Zonder toetsenist maar met de nieuwe gitarist Marcus Bonfanti en het ritmische tandem Lee Cook op drums en Scott Wiber op de bas, speelde Saint Jude ook op de 2013 editie van het Ribs & Blues festival in Raalte. Voor aanvang van dat optreden vonden wij Lynne Jackaman bereidt om backstage een interview te doen. En omdat muziekkenner en ‘flowergirl’ Lynne Jackaman altijd wel in is voor iets anders, vonden we in haar een dankbaar ‘slachtoffer’ om ons Songtitelinterview eens op uit te proberen.
Hi Lynne, ik wil eens een ander interview concept met je uitproberen. Er zijn veel songtitels en teksten met vraagtekens daarin. Ik geef je steeds een thema en de keuze tussen twee bands/artiesten. De bijbehorende titel is tevens de vraag bij dat thema. Duidelijk?
– Okay, een soort quiz dus, leuk. Met prijzen ook?
Uhh, ja… maar, nee geen prijzen.
Wie ben je?
Who Are You? (The Who) of: Who do you think you are? (Spice Girls).
– The Who, zeker weten! Spice Girls is geen rockband en daar heb ik niet zoveel mee.
Hmm, wie ben ik? Lynne Jackaman, geboren en opgegroeid in Sidcup, Kent in Engeland. Ik ben al erg jong, ik was 13-14 jaar, begonnen met zingen in jazzcafés, clubs en concertzalen. Jazz, soul en blues voor doelgroepen die gemiddeld twee, drie keer zo oud waren als ikzelf. Ik heb wel even gitaarles gehad maar heb geen speciale zangopleiding genoten. Geleerd door veel te luisteren en veel te zingen, self-supported dus.
Het begin:
How long has this been going on (Ace) of: Do you remember the first time? (Pulp).
– Dan kies ik toch voor Pulp! Britpop, hun teksten en songs zijn altijd erg origineel. Mijn eerste optreden was op 14-jarige leeftijd in een club in Londen met mijn gitaarleraar, dat herinner ik me nog goed ja. Tot m’n 16e jaar trad ik sindsdien een paar keer per week met hem op. En van het verdiende geld weer platen kopen. De stem is al aardig versleten sindsdien, “more roachy”.
Plaatsen:
Why Georgia? (John Mayer) of: Is This The Way To Amarillo (Tony Christie).
– Die laatste doet me erg aan m’n vader denken, dus doe die maar. “London is the place for me”, ik woon er m’n hele leven al maar ben zelden thuis. Amerika is nog steeds een doel. We hebben er opgenomen en gespeeld maar ik wil meer, daar werken en wonen misschien.
Invloeden:
Are You Experienced? (The Jimi Hendrix Experience) of: How many roads must a man walk down: Before you can call him a man? (Bob Dylan).
– Ehmm… ik denk, Bob Dylan om zijn teksten en Hendrix voor zijn gitaarspel. Beide zijn briljant! Dus hier maak ik geen keuze in. Wat betreft de invloeden, ik heb veel opgestoken door te luisteren naar Aretha, Etta, Tina Turner, Sam Cooke, Donny Hathaway, Sam & Dave… de betere soulmuziek, Stax, Motown. Maar ook Led Zeppelin, Queen, Free, Jerry Lee Lewis. Gewoon alle muziek waar ik van ben gaan houden om een bepaalde reden.
Vrienden:
Can We Still Be Friends? (Robert Palmer) of: Why Can’t We Be Friends? (War).
– War, ik ben benieuwd wat je wilt weten over vriendschap?
Chris Kimsey – de legendarische Rolling Stones poducer – produceerde jullie debuutalbum, is hij een vriend?
– Absoluut. En voor mij ook een goe
roe, adviseur, tweede vader, hij heeft veel voor me betekent ja. En enorm veel invloed gehad op alles wat ik nu doe. “He’s one of the good guys!” Ron Wood ook, hij speelt mee op ons album en deed verschillende optredens. En Robert Plant was bij een optreden waar we Traffic songs speelden omdat ik drummer/zanger Jim Capaldi erg hoog heb zitten. Hier spelen we straks ook een song van hem. Maar uhh… ja, Robert Plant zag ons en heeft zich afgevraagd “Who’s that girl?” En sindsdien is hij fan van ons.
Zangeres:
Who’s That Lady? (The Isley Brothers) of: Da Ya Think I’m Sexy? (Rod Stewart).
– Dat móet Rod Stewart wel zijn. Om alles wat hij solo gedaan heeft maar vooral met The Faces. Als vrouw word je bekeken, dus hou ik daar rekening mee. Ik vind niet dat ik gewoon met een spijkerbroek op het podium moet komen, show en stijl hoort erbij. Ik houd van aparte kleding uit de jaren zestig en zeventig. Dat is kleurrijk en opwindend. Ik laat veel jurken in die vintage stijl maken op maat.
Bezigheden:
What’s He Building? (Tom Waits) of: Can’t You Hear Me Knockin’? (Rolling Stones).
– Ohw, deze moet ik even aan de jongens vragen hoor: “Gúys, Tom Waits or the Stones? You have to pick one!” [roept ze naar haar bandleden die een paar meter verderop met elkaar zitten te keuvelen – red.] “Stones!” [roepen ze in koor]. Ohh, dat is vast omdat ze Engels zijn, want eigenlijk vinden we deze ook allebei erg goed. Tom Waits is een geweldige tekstschrijver en muzikaal erg vindingrijk. Maar de band heeft beslist: Stones. Bezigheden, ja fulltime muziek maken en “running around”. Voorlopig dus geen tijd voor een gezin of een rustig sociaal leven leiden [zegt Lynne toch enigszins sip – red.]
Radio:
What’s the Frequency Kenneth? (REM) of: Do You Remember Rock ‘n Roll Radio? (The Ramones).
– Dat wordt The Ramones. Onze live tour in 2010-2011 was getiteld ‘Maximun Rock ‘n Roll’… eigenlijk is dit weer een vraag voor mijn jongens hè?! [tevergeefs doet Lynne nog een poging om haar bandleden erbij te betrekken – red.] “Come on guys, don’t be shy!” [maar de jongens geven geen sjoege, dus vervolgt ze zelf] … in de UK en de USA hebben we aardig wat airplay op de alternatieve radiostations. In Europa zijn we voornamelijk in Duitsland bekend en op de radio te horen, de rest moet nog volgen.
Lyrics:
Do You Believe In Magic? (Lovin’ Spoonful) of: Are We Human Or Are We Dancer? (The Killers).
– Kijk, ik vind The Killers goed, maar dit nummer niet. Dus onbeslist. Ik schrijf mijn meeste teksten zelf. Soms met een co-writer maar ik vind een zekere verbondenheid met een tekst wel belangrijk. Dat kan natuurlijk ook met een cover zoals Jim Capaldi’s ‘Whale Meat Again’, die we zo meteen dus ook gaan spelen hier. Want als performer kan je ook verliefd worden op andermans songs en ondertussen graag willen die zelf te hebben geschreven, ha-ha.
Fans:
How About Us? (Champaign) of: How Am I supposed to Live Without You? (Michael Bolton).
– Met beide artiesten heb ik helemaal niets. Maar het gaat om de titels gelukkig. We hebben in Engeland en Duitsland een behoorlijk fanatieke aanhang met fanclubs ook. Daar proberen we altijd wel wat extra’s voor te doen, met meetings en zo. Via de moderne media zoals Facebook en Twitter is de bereikbaarheid door en naar alle fans een stuk makkelijker geworden.
Funny songtitles:
Can You Do the Hoky Poky? (Cole Porter) of: Who Put The Bop In The Bop Shoo Bop? (The Platters).
Ha ha, grappige titels ja. Mij wordt wel eens gevraagd of ik bewust songs met titels zoals ‘Whale Meat Again’ of ons eigen ‘Pleased To Meet You’ opzoek of schrijf. Maar dat is gewoon toevallig zo, het heeft verder geen betekenis. Je moest eens weten hoe vaak de titel van ons album ‘Diary of a Soul Fiend’ wordt geschreven als ‘Dairy of a Soul Friend’, verwarrend blijkbaar ha ha.
Meisjesnamen:
Lucille? you won’t do your sisters will (Chuck Berry) of: Angie, when will those clouds all disappear? (Rolling Stones).
– De Stones hadden we al gehad dus nu kies ik voor Chuck Berry. Bovendien heeft hij de Stones weer beïnvloed dus is het cirkeltje weer rond. Lucille? you won’t do your sisters will, dat is grappig, ik ben een tweeling en mijn zus kan helemaal niet zingen namelijk. Ze is wel erg artistiek, met tekenen en schilderen en zo, dat is dus weer niks voor mij hè. Wat ik van de huidige generatie blueszangeressen vind? Tja, ik ken ze ook niet allemaal natuurlijk. Beth Hart is goed, Dana Fuchs ook, de jongere generatie Engelse en Europese zangeressen ken ik eigenlijk niet zo goed. Het is wel vreemd dat zo’n beetje iedere nieuwe blueszangeres altijd direct vergeleken wordt met Janis Joplin. Maar als er een mannelijk blues zangtalent doorbreekt zal hij niet gelijk te horen krijgen een jonge John Lee Hooker te zijn bijvoorbeeld.
Regen:
Have You Ever Seen The Rain? (Creedence Clearwater Revival) of: Why Does It Always Rain On Me? (Travis).
– Oh, CCR! John Fogerty is één van de beste songschrijvers aller tijden. En een geweldige zanger. Regen, het maakt mensen vaak somber maar mij niet. Ik ben een heel optimistisch, opgewekt en open persoon. Een beetje gek ook soms. Ik ben graag druk bezig en ontdek steeds weer nieuwe dingen. Mijn motto is ook om lief voor elkaar te zijn en om te genieten van het leven, ik ben een ‘flowerchild’: “what goes around comes around”.
Dieren:
How Much Is That Doggie in the Window? (Patti Page) of: Who Let The Dogs Out? (Baha Men).
– De wie-Men?! Oh van “Who let the dogs out? Who who who!” Ja, dát ken ik wel. Nee, dan toch Patti Page [zegt ze liefkozend – red.]. Ahhh, ze is deze winter overleden hè. Zou ze ooit geweten hebben hoeveel dat hondje in de etalage moest kosten? Rare vragen waar je eigenlijk mee blijft zitten. Zelf ben ik vegetariër en een groot dierenliefhebber. Ik heb een kat, Angus genaamd. Inderdaad, vernoemd naar Angus Young van AC/DC, en net zo wild als die gitarist.
Ontwikkelingen:
Who Made Who? (AC/DC) of: Who Wants To Live Forever (Queen).
– Ik ben gek op beide bands maar kies toch voor Queen vanwege de diversiteit in hun repertoire. Ze konden rocken zoals in ‘We Will Rock You’ maar ook als een operakoor zingen in ‘Bohemian Rhapsody’. Dat veroorzaakte zeker een nieuwe ontwikkeling in de popmuziek halverwege de jaren zeventig. Nieuwe opnametechnieken en top-40 hits die langer dan 4 minuten duurde (al was dat niet helemaal nieuw natuurlijk). En Freddie Mercury was zéker één van de beste rockband frontmannen ooit.
Religie:
What If God was One of Us? (Joan Osborne) of: Do You Believe in Life After Love? (Cher).
– ‘What If God was One of Us? is een prachtige cross-over song ‘tussen roots en mainstream, knap gedaan. Maar ik begrijp dat je met deze vraag naar onze bandnaam Saint Jude toe wil toch? Ik begin deze quiz al aardig door te krijgen ha-ha. St. Jude was één van de 12 apostelen van Jezus. Die naam klinkt lekker en het sentiment erachter stond ons wel aan. En er spreekt ook hoop uit hè, dat vind ik tenminste. Bovendien wilde we geen bandnaam met ‘the’ ervoor.
Oorlog & Vrede:
War, what is it good for? (Bruce Springsteen) of: What’s So Funny ‘Bout Peace, Love, and Understanding? (Elvis Costello).
– Bruce Springsteen. Hoewel de Elvis Costello titel ook goed klinkt hoor. Hij is een goede schrijver en is ook goed in wat hij doet. Maar ik houd daar niet zo van. Oorlog en vrede is vaak ook afhankelijk van politici die landen besturen. Ik zou zelf niet zo gauw openbaar een politicus steunen, zoals Bruce Springsteen dat bijvoorbeeld met Obama wel doet. Ik zou op dit moment ook echt niet weten wie? Ik wil er eigenlijk helemaal niet bij betrokken raken. Wij Engelsen schrijven veel liever persoonlijke teksten die mensen individueel kunnen opbeuren of steunen. Ik zou ook zo gauw niet weten welke artiest nou onze premier van het Verenigd Koninkrijk, David Cameron dus, zou moeten steunen. Hier heerst een hele andere politieke cultuur dan in Amerika.
Liefde:
What is Love? (Haddaway) of: How Deep is Your Love? (Bee Gees).
– Bee Gees! Ook goeie songschijvers. Over de liefde, ik zei het al eerder hè, ik ben een ‘flowerchild’. Ik had gewoon 20 jaar eerder geboren moeten worden.
Afscheid:
Where Have All the Cowboys Gone? (Paula Cole) of: Can I Play With Madness? (Iron Maiden).
– Ik kies Iron Maiden, één van de beste live bands ooit wat mij betreft. En ze spelen nog steeds samen hè, al bijna 40 jaar. Ik weet nu ook een beetje wat het is om zolang met elkaar onderweg te zijn. Je raakt aan elkaar gehecht en als je dan een bandlid én goede vriend verliest is dat hard en onwerkelijk. Adam Green’s bijdrage aan Saint Jude was onmetelijk [de S.J. gitarist overleed in januari 2012 na een langdurige ziekte – red.] Maar de dood is permanent dus het enige dat je kunt doen is het accepteren. Ik schrijf mijn songs nog altijd met Adam in gedachte want hij was ook een échte muziekliefhebber, “he was the real deal”.
Ouderschap:
Isn’t She Lovely? (Stevie Wonder) of: Have You Seen Your Mother, Baby? (Rolling Stones).
– Ik denk dat je het antwoord wel weet; Rolling Stones. Zoals ik al eerder bij de ‘bezigheden’ zei heb ik het nu te druk om een gezin te stichten. Als de tijd er rijp voor is wellicht wel.
Privé:
Are You Lonesome Tonight? (Elvis Presley) of: Are You Strong Enough To Be My Man? (Cheryl Crow).
– Hmm, Elvis. Nee, ik ben niet eenzaam vannacht. Dan zit ik namelijk in een vol vliegtuig naar een volgend optreden.
Toekomst:
What’s New Pussycat? (Tom Jones) of: Isn’t It Time? (The Babys).
– Tom Jones, een ware legende. Ik neem het hem ook helemaal niet kwalijk dat hij in de jury van The Voice UK is gaan zitten. Want hij IS the Voice! Je ziet het steeds meer dat oudere muzikanten iets met de jongere generatie gaan doen. Om ze het vak bij te brengen uiteraard, maar ook om er zelf jong bij te blijven, daar ben ik van overtuigd. Zoals je wellicht weet, werken wij pas aan ons tweede album. De nummers klinken geweldig maar we hebben nog tijd nodig om het te perfectioneren. Najaar 2013 moet die gereleased worden en tot die tijd kunnen de fans het met de EP ‘Ladies & Gents’ doen met nieuwe (cover)songs en akoestische tracks plus SJ goodies.
Vertrekken:
Should I Stay or Should I Go? (The Clash) of: Are You Gonna Go My Way? (Lenny Kravitz).
– “Absolutely The Clash with Should I Stay or Should I Go? And I’ll go!” zegt ze tot slot.
Van mij had ze nog wat langer mogen blijven maar ze ging echt. Met nog een optreden op het Ribs & Blues festival en een vliegreis voor de boeg die avond. Lees hier ons concertverslag door Nicolette Johns. Saint Jude is binnenkort weer in Nederland te zien op het Pee Rock Festival in Colijnsplaat (26/07/13) en op het Zwarte Cross Festival in Lichtenvoorde (27/07/13).
Bekijk hier de volledige fotosets van:
– het interview met Lynne Jackaman en
– het optreden van Saint Jude tijdens Ribs en Blues 2013.
