Sterren Menu van Zonovergoten Dijkrock 2013

De tweede editie van Dijkrock aan de Nolweg Maasdijk schotelt de toeschouwers op deze zonovergoten zaterdag in Juli een menu van diverse muziekgenres voor. Dijkrock gaat om 14:00 uur met een knaller van start; de band die het spits dit jaar af mag bijten noemt zich Oriax. Hun devies is ‘Knalle als een Malle’ en dat devies maken de zanger Jakob, drummer Nick Ridder, bassist Jasper Pronk, gitarist Julian van Buuren en collega gitarist Marcel Lagerwerf meer dan waar! Zij brengen een mix van Metal en Grunge. Zij openen met de riff van ‘Smoke On the Water’ van Deep Purple waarna het overgaat in een grunge nummer. Dat de band nog slechts 2 x live heeft gespeeld is geenszins te horen! Helaas voor de band zijn er nog niet heel veel bezoekers op dit vroege uur van deze 6e Juli. Ongetwijfeld zijn de meeste jongere liefhebbers van dit genre muziek nog op de stranden van ons mooie Westland te vinden. Jammer voor de band want de aanwezigen op dit uur zijn de tijd van Metal toch lichtelijk ontgroeid.

Joe and the Drummer is de tweede band die de bezoekers van Dijkrock mogen gaan entertainen. Mijn verwachting is hoog gespannen want ik zag in de promotie van Dijkrock al een clipje van de band langskomen waar ik toch wel van onder indruk was. Het was een akoestisch nummer dus of Joe and the Drummer dit hier vandaag ook gaan brengen? De band brengt een redelijke sound voort met een prominente rol voor de hammond orgel die door Jos Leerdam bespeeld wordt, dit wordt zélfs soms nog aangevuld met het bespelen van de mondharmonica. Ik ben dus vandaag spekkoper want ik hou met grote passie van beide instrumenten! Rick Vermeer is de drummer van de band en samen met kompaan Leonard de Jong op de bas vormen zij de ritme sectie van Joe and the Drummer. Rest mij nog de zanger van de band voorstellen, Jody van de Velde, zijn stemgeluid is goed. Helaas lijkt het of hij niet écht naar zijn eigen stemgeluid luistert, tóch een zanger die wél potentie heeft. Ook wil ik even het spiksplinternieuwe nummer ‘Sloppy Funk’ onder de aandacht brengen, naar mijn idee een ijzersterk nummer. Joe and the Drummer hebben een toegankelijke set neergezet en we zullen zeker nog van deze band gaan horen.

Westland’s trots en de enige vrouw op deze editie van Dijkrock zal nu het podium betreden. Kraakhelder zal de inmiddels gestaag toenemende bezoekers laten meezingen op een van hun vele covers. Renée Kraak is de zangeres en naamgever van de band, deze langharige blonde schoonheid wordt bijgestaan door Jasper Bol en Barry Schmitz op de gitaar, Dirk Vromans op de drums en last but certainly not least Koen Emmerink op de bas. Renée is met haar jonge jaren al een écht podiumbeest die weet hoe het publiek te moeten betrekken bij de act. Niet zo verwonderlijk dus dat de band al een eigen fan-base met zich meebrengt. We horen een cover van Michael Jackson’s ‘Beat It’ maar ook een hele goede ongepolijste uitvoering van Duffy’s ‘Mercy’. Renée vindt toch wel heel mooi dat het optreden van de band op Dijkrock’s editie 2 de boeken ingaat ondanks dat het zweet haar telkens in de ogen loopt. Kraakhelder brengt ook covers van Anouk (“das altijd goed”) dit maal het rustige ‘Faith Moon’. Ik heb genoten van deze band die ondanks de gemiddelde leeftijd van 25 jaar heel professioneel over komt.

Als de TS Blues Band het podium betreedt staat er een band, weliswaar onder een andere naam, die ik al eerder zag optreden. Bij het optreden van Matt Schofield in de Boerderij in 2011 zag ik Toine Scholten met zijn band Big Dutch het voorprogramma verzorgen, maar later dat jaar stonden zijn ook in het voorprogramma van Robben Ford in dezelfde zaal. Geen groentje dus deze Toine Scholten, en ik kan de lezer van ‘The Blues Alone?’ melden dat de man gegroeid is in performance. Wél is zijn manier van zingen meer gaan lijken op die van Matt Schofield. We horen o.a. ‘Don’t You Lie To Me’ al door vele blues mannen gecoverd, ‘Iceman’, ‘Hey Joe’ en ‘Little Wing’ van Jimi Hendrix. Jammer dat Toine Scholten niet de moeite neemt om zijn band aan ons voor te stellen, zonder de bandleden geen band tóch? Wij hebben voor u de namen van de website moeten halen, de man die een lekker potje blaast én met de coolste tenor saxofoon tot nu toe gezien (panter print) is Ruud de Vries, zijn collega op de bas is Cédric Glans en de bevlogen en goede drummer heet Pim Dros. De TS Blues Band een waardige gast op de vele blues festivals die Nederland en België rijk zijn!

De meest theatrale act komt van Coffin Cadillac, deze vier man sterke band bestaat uit zanger Frank ‘Taars’ van de Ende, drummer Erik Stolze, bassist en up-right bassist Ruudt Heus en gitarist Rob Oosterom. Coffin Cadillac spelen volgens eigen zeggen een mix van phychobilly, surf, rockabilly en punk.  Zeggen dat zanger Frank van de Ende een opvallende verschijning is zou een understatement zijn; de man met de slippen jas in zwart én na een ‘changement’ een neon roze exemplaar draagt niet alleen een hoge hoed maar schminkt ook het gehele (kale) hoofd wit compleet met rode lippen en zwarte ogen die achter een bril verscholen gaan. Je zou al snel concluderen dat het hier om een stelletje paradijsvogels gaat maar niets is minder waar. De band huist een zéér begaafde gitarist, Rob Oosterom, en een frontman en zanger die ondanks de acts met het watergun en de rookmachine een hele behoorlijke stem bezit. Coffin Cadillac geneert zich niet om zich in het zweet te werken om het beoogde resultaat, de menigte meevoeren in het toneelspel dat de set is, te bereiken. We horen o.a. Imelda May’s ‘Love Disease’ en The Stray Cats’ ‘Stray Cat Strut’. Het publiek had nog langer van deze band willen genieten maar het schema van Dijkrock is strak want er moet weer omgebouwd worden voor de volgende band.

De band die nu zijn opwachting zal maken is winnaar van de Haagse Popprijs heeft zélfs al een optreden op nationale televisie gehad, bij DWDD, en we weten allemaal wat dit voor impact voor een band kan hebben……Soul Sister Dance Revolution stond in één klap in de Alternative Charts van iTunes.  Stonden zij de week vóór Dijkrock op het prestigieuze festival Parkpop,  de dag na Dijkrock staan ze op het Rotterdamse Metropolis maar nu staan ze hier in de Maasdijk, een verdienste aan het adres van organisator John Voogt die deze band heeft weten te strikken.  Soul Sister Dance Revolution maken sinds 2009 de Nederlandse venues onveilig met hun indie rock. De band heeft de invloeden van Queens of the Stone Age en de Arctic Monkeys laten versmelten met hun eigen sound en zo maken de 5 bandleden Soul Sister Dance Revolution een bijzondere, in muziekland meteen opvallende, band.  Afgelopen jaar heeft de band hun eerste cd opgenomen ‘Playground Kids’. En vorig jaar oktober hebben zij hun eerste, lekker in het gehoor liggende, single ‘Hold the Line’ uitgebracht. Een single die ook door mij, niet hun doelgroep, vaak op de radio werd gehoord zodat ook ik concludeerde dat het met die sound wel snor zit. Gelukkig wordt dit nummer ook vandaag op Dijkrock gebracht, nóg een nummer wat mij opviel was ‘Hard’.  Soul Sister Dance Revolution zijn Thomas van der Want op gitaar hij is ook de frontman/zanger van de band. Laszlo Barz ook op gitaar en zang, Jelger Durieux achter de drums en zang, Michael Baumgarten op de bas en ‘ad hd-er’ van de band Camiel Meiresonne op de keys, percussie en ook weer zang. Vooral deze laatst genoemde is een plezier om naar te kijken, hij heeft een ‘drive’ deze hippie, aanstekelijker kan je het niet bedenken. Tijdens ‘We Are The Solders Of Love’ nodigen Soul Sister Dance Revolution twee plaatselijke jonge schoonheden uit op het podium onder voorwaarde dat de hele crowd mee zal zingen. De meiden kunnen hun geluk niet op, leuk gedaan mannen!  De revolutie draait op volle toeren, sluit je de volgende keer dat ze optreden aan en deel hun liefde!

En dan zijn we alweer toe aan de afsluiter van de tweede, naar mijn bescheiden mening, succesvolle editie van Dijkrock 2013. De laatste band die de Westlanders hun kunsten mag laten zien is Backslash. Het project van de Westlandse Len Ruygrok als eerbetoon aan meestergitarist Slash, de voormalig lead gitarist van Guns & Roses. Niet alleen het werk van deze band van Slash, maar ook het werk van Velvet Revolver, Slash’s Snakepit en zijn solo album met Myles Kennedy zullen aan bod komen. Een gegarandeerd stukje spetterend gitaargeweld aan het einde van de tweede editie van Dijkrock. Zanger Ruud de Gruijter is van mening dat het nog steeds heel warm is, ondanks dat de klok alweer tien uur aangeeft, hij komt met ontbloot bovenlijf en rode latex pantalon het podium op. De andere opvallende persoonlijkheid is de kloon van Rob Bolland (in zijn jonge jaren), de gitarist van de band Len Ruygrok. Backslash gooit meteen de beuk erin, de mannen hebben er zin in ze staan dan ook voor een trouwe aanhang aangevuld met velen die al van de band gehoord hadden.  De twee bovengenoemde heren worden aangevuld met Denny Kerklaan op gitaar, Ronald van Dien op bas en Gerard Asselman achter de drumkit.  De zanger, Ruud de Gruijter, heeft een behoorlijke strot maar Len Ruygrok is toch écht wel de smaakmaker van deze band! Wat kan die man gitaarspelen zeg!  Ruud de Gruijter is een man die een goed gevoel heeft hoe het publiek op te zwepen; al met al een goede set van deze band.