Gezien en gehoord: ‘Blues in Grolloo’ festival op 8 juni 2013. Review door Ria Pronk met foto’s van Koert Broersma.
In Grolloo staat een standbeeld van Harry Muskee. Even verderop is het Cuby museum gevestigd. Het museum organiseert met een aantal andere bluesminnende sponsoren een festival als eerbetoon aan de in 2011 overleden Nederlands blueslegende Muskee. Dit is wel een omgeving waar men verstand van rootsmuziek heeft en een mooi festival kan organiseren. Muziekcafé De Amer ligt slechts een paar kilometer verderop en veel liefhebbers en muzikanten weten deze hoek van Drenthe inmiddels te vinden.
Het is al wat later als ik aankom op het festivalterrein. Ik kan nog net een staartje meepikken. De sfeer is gemoedelijk en heeft wat weg van een dorpsfeest. De podia hebben namen van titels van cd’s die Muskee door de jaren gemaakt heeft. Niet allemaal natuurlijk, zoveel podia zijn er nu ook weer niet.
Crushers2 featuring Dede Priest is de eerste band die ik tegen het lijf loop. De warme soulstem van Dede maakt dat je wel moet blijven staan. Crushers2 bestaat uit Jan Mittendorp (gitaar en bas) en Jasper Mortier (drums). Zo nu en dan pakt Dede de viool er ook nog bij. Dat laatste heeft voor mij niet zoveel meerwaarde, ik hoor haar liever zingen. Hoe het zit met de bas, daar kan ik niet helemaal achter komen. Het lijkt mij onmogelijk om beiden tegelijk te spelen. De techniek? Zeg het maar?
Ook in de schuur van het plaatselijke bouwbedrijf is een podium neergezet. Daar speelt Hans van Lier and the Sidekicks. Tussen de kozijnen, de ladders en het isolatiemateriaal wordt bluesmuziek gemaakt die er prima op zijn plaats is. Niet te ingewikkelde Deltablues. Stevige solo’s van Hans zelf en aanstekelijke zang van Teo de Haan, maken dat het publiek gonst en bonst, beweegt en bier drinkt. De schuur puilt uit en er staan ook nog mensen buiten. Ik geloof niet dat er iemand is die dit niet leuk vindt.
Het wordt langzaam donker. Op het hoofdpodium, Window Of My Eyes, waar eerder vandaag Barrelhouse en Meens Cryle & The Chris Fillmore Band speelden, sluit Roland Tchakounté het festival af. Tchakounté is een zeer sympathieke Fransman, die geboren is in Kameroen. Hij heeft een prima band om zich heen, waarvan de gitarist, Mick Ravassat, het meest in het oog springt. Ravassat speelt de sterren van de hemel en vormt samen met de frontman een formidabel duo. De mix van Mississippi blues en Afrikaanse muziek is prachtig. De afwisseling in het repertoire zorgt dat het optreden van het begin tot het eind spannend en interessant is. De teksten zijn zowel in het Frans als in een Kameroens dialect. Verstaan doe ik het niet, maar de boodschap is duidelijk. Blues kent geen grenzen. Met, naar schatting, 1500 bezoekers is Blues in Grolloo een succes geworden.
