Gezien en gehoord: Breda Jazz Festival op donderdag 9 mei 2013. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois.
De openers in het blues segment dit jaar van het Breda Jazz Festival zijn ‘The Blues Bones’, ontegenzeggelijk dé ‘must have’ act op je festival als je promotor bent.
Dat zij de meeste bezoekers aan hun optredens al in verbazing hebben achter gelaten heeft U als lezer van ‘The Blues Alone?’ al eerder bij ons kunnen lezen. De Belgische 
‘Blues Bones’ zijn hot in het circuit. Ook hier in Breda verbazen zij ons weer met de groei die de band doormaakt; nóg mooier is om vast te kunnen stellen dat hun sets constant zijn. De sets zijn niet onderhevig aan stemmingen van de diverse muzikanten uit de band, nóg minder onderhevig aan ego’s! Ook hier in Breda staat de band weer als een huis, de ritme sectie van drummer Dominique Christens en bassist Ronald Burssens zijn de back bone van de band. Maar ik zou Andy Aerts op gitaar tekort doen als ik niet zijn vaste inbreng zou noemen. Nico de Cock mag ook hier op het Avans Kerkplein podium veel bewondering voor zijn stem en performance in ontvangst nemen. Tja en dan Stef Paglia, welke superlatieven zijn er om dit óngekende talent nogmaals eer aan te doen. Wij hebben deze jongeman bij ieder optreden wat wij hebben bijgewoond zien groeien, groeien in gitaarspel maar zeker ook als jongeman en als performer. Het publiek is overweldigend enthousiast en ‘The Blues Bones’ zijn overweldigd door het volk wat hier vandaag op de been is. ‘The Blues Bones’ zetten tijdens Breda Jazz 2013 twee toffe sets neer maar hun kwaliteit verdient de volgende editie van dit festival een prime-time programmering!
Na voor een verlate lunch een restaurantje gepikt te hebben is het tijd voor ‘King Mo’. Deze band staat óók weer op het Avans Kerplein podium geprogrammeerd, dit 
podium wordt gesponsord door café de Bruine Pij dus de eigenaar van dit etablissement wéét waar hij de blues-mosterd haalt. Dat ‘King Mo’ enige verschuivingen in bezetting heeft onder gaan zal U als lezer van ‘The Blues Alone?’. Inmiddels lijkt het of Philip Bastiaansen ‘Phil Bee’ het stokje van front-man van de band met alle liefde heeft overgegeven aan Dutch Blues Award 2010 winnende gitarist Sjors Nederlof. De strakke baspartijen worden door Jules van Brakel verzorgd en de nieuwe Dutch Blues Award 2011 winnende drummer Andreas Robbie Carree heeft een ‘mean beat’, soms zelfs met de blote handen drummend! De band heeft (helaas) geen toetsenist (Colly Fransen) meer, ik hou van een lekkere hammond, maar ik zou oneerlijk tegenover deze muzikanten zijn als ik zou verklaren het écht te missen. De show die ‘King Mo’ vandaag op Breda Jazz brengt is van hoge klasse! De band heeft niet alleen een verschuiving binnen de gelederen ondergaan maar ook één in genre. ‘King Mo’ is, ongetwijfeld onder invloed van Sjors en Andreas, verschoven naar het rock-blues segment van de blues. Ik moet constateren dat dit segment de band past als een op maat gesneden pak! Niet alleen de stem van Phil Bee maar ook is zijn performance is heel erg gegroeid! Jules van Brakel heeft natuurlijk al bewezen een ‘bad bass-man’ te zijn in zijn samenwerking met ‘The Backbones’, MOCT én o.a. bij Matt Schofield, Ian Siegal en Alex Schultz. ‘King Mo’ voor mij de verassing van de eerste festival dag in Breda!
De wind die rondom de toren van de kerk en over het Avans Kekplein blaast én de onderschatting van de temperatuur in Breda heeft ons ‘gedwongen’ binnen een hartversterkertje te halen. Ondanks deze kou gaan we tóch weer positie innemen, we hebben het er graag voor over want de volgende bluesformatie die op het plein zijn opwachting maakt is de Robbert Fossen & Peter Struijk band. We hebben al eerder verslag gedaan van een van hun optredens, toen met Chicago bluesman ‘Taildragger’. Deze keer dus geen begeleidende rol voor deze International Blues Award halve finalisten maar een eigen set. Robbert Fossen is al jàren frontman van diverse formaties, hij is een gewéldig muzikant met een zéér prettige soulvolle stem. Dat hij de samenwerking met Hagenaar Peter Struijk is aangegaan lijkt mij gezien zijn fabuleuze gitaarspel onvermijdelijk. Wat deze heer van stand presteert is van on-Nederlandse klasse! Zijn slide partijen gaan door merg en been. Prachtig is te zien hoe Robbert Fossen hiervan geniet, niks geen afgunst, gewoon bewondering voor zijn mede bandlid. De drums en bass worden respectievelijk bemand door Eduard Nijenhuis en Jan Markus. Leuk is mee te mogen maken dat de band steeds weer dezelfde vaste aanhang meebrengt, zélfs vóór hun afreizen naar Kwadendamme komen de fans de band supporten. De Robbert Fossen & Peter Struijk band zonder twijfel dé kwaliteits band van nu.
Op het Ferroli Podium in de Veemarktstraat maken om 21:15 uur C.C. Jerome feat. Louis King hun opwachting. Dat Jeroen van Gasteren a.k.a. C.C. Jerome veel vaste aanhang met zich meebrengt is leuk om te zien. De aanhang zijn practisch allemaal in Rockabilly stijl gekleed. Louis King komt uit Australië waar ook C.C. Jerome heeft ooit heeft gewoond; voorgenoemde heeft recentelijk nog een tour door Japan en Australië gemaakt. Ongetwijfeld zal hij daar met Louis King hebben getourd en de man gevraagd hebben ook een tourtje door de lage landen te maken. Deze combinatie is oké, maar dat is ook alles. Het moet wél gezegd dat de stem van C.C. Jerome, vooral in ‘I Believe’ beduidend beter is dan die van de Louis King. Leuke act waarbij de meeste bezoekers zich via een jive en een dub-step warm trachten te houden.
Dan zijn we eindelijk toe aan de act die de reporters van ‘The Blues Alone?‘ eerder in Zoetermeer moesten missen; ‘Smokin’ Joe Lubek & Bnois King’ gaan het Avans Kerkplein versteld doen staan met hun muzikaliteit. Inmiddels worden we écht weggeblazen van het plein maar de ontmoetingen met kennissen die ook speciaal voor deze act naar Breda zijn afgereisd én de ‘koffie mét’ verwarmen ons gelukkig genoeg om het weer te trotseren. Een duo van twee mannen die allebei gitaar spelen zie je natuurlijk niet zo snel, deze keer worden de mannen geholpen door Sheila Kleinfeld op bass en Eric Smith op de drums.
De stem van Bnois King is minder dragend als je zou verwachten; het is bijna lief te noemen. Echter het gitaarspel van Smokin’ Joe Kubek is van zulke grote klasse dat ik hem ter plekke tot de ‘Stringbending King’ bombardeer. Gelukkig staat het plein ondanks het weer stampvol want anders zouden zij misschien een verkeerd beeld van de gemiddelde blues-liefhebber kunnen krijgen. Hopelijk zijn hun volgende optredens tijdens hun tour binnen, want vooral Bnois schijnt erg onder de kou te lijden. Wij hebben genoten van een ingetogen, kwalitatief hoogstaand optreden van twee échte blueshelden.
De link naar de volledige fotogalerij volgt z.s.m.
