Avondje puur Limburgse natuur in de Bosuil - deel 2

Peter Beeker & De Ongenode Gaste speelde als support van DeWolff op 5 april 2013 in De Bosuil, Weert . Tekst door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers.

Vanavond staat er muziek op het programma van twee bands die beiden hun roots in het schone Limburg hebben liggen. Als opener staat geprogrammeerd Peter Bleeker & De Ongenode Gaste. Zij mogen de zaal opwarmen voor het voormalige ‘jongensbandje’ dat inmiddels internationaal erkenning krijgt en furore maakt: DeWolff (lees deel 1 van dit verslag: ‘Een avondje puur Limburgse natuur in De Bosuil‘). Beide bands kennen elkaar goed en zijn samen op tournee. Aangezien ik een grote liefhebber ben van de Hammond is het zonder meer een avond om naar uit te kijken in verband met de aanwezigheid van Hammond spelers Dick Franssen (Ongenode gast) en Robin Piso (DeWolff). De Ongenode Gaste hebben net een kersverse CD (5 april officieel) met de mooie naam ‘Exota’ uitgebracht met pure rock en roots muziek. Puur vat ik hier als volgt op: gezongen in onvervalst dialect, trouw aan het rock en roots idioom, pure opname en Hammond purist Dick Franssen in de band. Het album is ook op vinyl verkrijgbaar trouwens. ´Exota´ betekent een onvindbaar oord; een bestemming van een reis die nooit eindigt. En zo een reis begint met uiteraard met een eerste stap zoals de Chinezen zeggen. Alleen, Beeker en zijn Gaste zijn al een poos op weg in hun muzikale reis. De Venlonaren hebben de afgelopen anderhalf jaar veel opgetreden in Nederland, Duitsland en België. Ze kregen overwegend positieve recensies, waarin ze vergeleken werden met Bruce Springsteens E-Street Band, Bob Dylan en The Rolling Stones. De band noemt als belangrijkste invloeden Daniel Lanois, Wilco en Led Zeppelin. Peter Beeker & Ongenode Gaste speelden in zalen als Vera Groningen, Doornroosje Nijmegen, Boerderij Zoetermeer en op festivals als Mama’s Pride Geleen, Zomerparkfeest Venlo en Nekka in Antwerpen en Brussel. Een behoorlijke act dus.

Peter Beeker & De Ongenode Gaste
Rond 21 uur betreedt de band het podium. Peter Beeker ziet eruit als jonge uitvoering van Neil Young met sluik lang haar, laarzen en vrijetijds gekleed. Dit in schril contrast met de vermaarde en goed gesoigneerde Dick Franssen, die met glimmend zwart jasje, zwarte broek en bij passende contrasterende lichte schoenen een tegenpool vormt van Beeker. Met zijn sluike zwarte lage haar lijkt wel een tovenaar achter de muzikale ketel. Ik posteer me dicht bij het podium op de plek waar ik de Hammond van Franssen goed kan zien. Hij heeft een enorm doorleefd instrument bij zich die hier en daar voorzien is van stevige tape. Als Peter Beeker begint te zingen doet de stem me een beetje denken aan de Duitse Udo Lindenberg; dat komt doordat het Venlose dialect erg op Duits lijkt en Beeker dezelfde ‘hese, ruwe’ stem heeft. Beeker is echter puur natuur. Vanaf het eerste akkoord en alinea tekst laat de man zien 100% authentiek te zijn en op een erg geëmotioneerde en indringende wijze te kunnen zingen. De begeleidingsband bestaat voor de rest uit jonge en enthousiaste muzikanten en het samenspel klink meteen als een klok. De band speelt (helaas) maar 9 liedjes, waarvan 6 afkomstig zijn van de op 5 april uitgekomen nieuwe plaat EXOTA. De andere 3 zijn van het titelloze album uit 2011.

Na de eerste twee nummers denk ik: ‘Dit lijkt wel een Nederlandse Neil Young’. De combinatie van zang met het goed versterkte gitaarspel is pure rock en versterkt dat beeld alleen maar. Nieuw nummer ‘Hotel’ wordt op een zeer intense manier gezongen. De frase ‘Ich maek een slechte vrouw van dich’ wordt eruit gekreund. Franssen’s Hammond spel is een enorme verrijking van de sound van de band en gitarist Jesper Driesen lardeert de muziek met erg volwassen klinkende gitaarakkoorden en soli. Een de hele avond bezeten spelende Franssen ondersteunt op het ene moment met aanzwellende Hammond loopjes. Op het ander moment werpt hij dissonante geluiden de zaal in.

Tijdens het nummer ‘Valentijn’, een uptempo song, doe ik de oordopjes in want de muziek wordt loeihard uitgevoerd. De piano – drum intro van ‘Splinterniej Mesjien’ wordt snel ondersteund door een geweldige baspartij van van Haperen en langzaam brandend gitaarwerk van Driesen. Het wiel van die nieuwe machine kraakt net als het podium bij dit muzikaal geweld. De tekst van het akoestische ‘Laef Hard’ lijkt uit het leven van Beeker zelf te komen in de derde persoon uitgevoerd. Bij het refrein valt de band stevig en hard in. Franssen legt hier weer een tapijt van dissonante Hammond geluiden onder; hier krijgen de bluesrockers echt een energieboost van. Van dit soort muziek krijg je kracht als je op de juiste manier op je laat inwerken. Een erg mooie uitvoering was dit. Het volume blijft de laatste nummers hoog en rockt alsof hun leven er vanaf hangt. Helaas komt er na een klein uurtje een eind aan dit sprankelend optreden. Ik had tot voor het concert niet van de band gehoord en wil hier kwijt dat ik erg onder de indruk ben. Peter Beeker zal er zijn redenen voor hebben, maar als hij Engelstalig zou zingen zou er een enorm potentieel publiek zijn voor deze muziek. Door de keuze om in het dialect te zingen beperkt ie zich wat mij betreft in reikwijdte. Petje af voor deze songwriter en dijk van een begeleidingsband.
Ter uitwerking van dit verslag had ik kort een bericht uitgewisseld met Vincent van Haperen. Ik wil jullie zijn reactie en beleving op het concert niet onthouden. Hij meldde het volgende: ’Wij hebben het ook ontzettend naar onze zin gehad. We werden heel hartelijk ontvangen bij De Bosuil, de techniek was dik in orde en natuurlijk zijn de mannen van DeWolff en hun crew geweldig gezelschap. We zien dan ook erg uit naar de rest van de tour die we samen met ze doen – gelukkig zijn we pas net begonnen!’.

Band Peter Beeker & De Ongenode Gaste zijn: Peter Beeker – zang en gitaar, Jesper Driessen – gitaar en achtergrondzang, Dick Franssen (ex-Alquin) – Hammond en piano, Jim Geurts – drums en Vincent van Haperen – basgitaar.
Set List
– Door ‘t Stof Neet Mier
– Bitter
– Hotel
– Valentijn
– Splinterniej Mesjien
– Laef Hard
– Baedel Neet
– Bliej das se d’r bis
– Ik wil dich