DeWolff speelde op 5 april 2013 in De Bosuil, Weert met als support Peter Beeker & De Ongenode Gaste. Tekst door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers.
Vanavond staat er muziek op het programma van twee bands die beiden hun roots in het schone Limburg hebben liggen. Als opener staat geprogrammeerd Peter Beeker & De Ongenode Gaste. Zij mogen de zaal opwarmen voor het voormalige ‘jongensbandje’ dat inmiddels internationaal erkenning krijgt en furore maakt: DeWolff. Beide bands kennen elkaar goed en zijn samen op toernee. Aangezien ik een grote liefhebber ben van de Hammond is zonder meer een avond om naar uit te kijken in verband met de aanwezigheid van Hammond spelers Dick Franssen en Robin Piso. Het verslag van het energieke en gepassioneerde concert van Peter Beeker kun je hier lezen.
DeWolff: More then Ten Years After
DeWolff, net een week terug van een succesvolle tournee door Australië, met alweer het vierde optreden in een week tijd op Nederlandse bodem, staat in de startblokken. De Wolff heeft een aantal jaren geleden al eens op het Bosuil podium gestaan. Bezoekers van het toenmalige concert herinneren zich met name de ongebreidelde, energieke en soms ongecontroleerde muzikale en theatrale uitingen van dit drietal. En ik zal het alvast verklappen: terugkijkend op het optreden dit trio is muzikaal staccato gegroeid de afgelopen jaren. Dit iets ten koste van het theatrale dat de eerdere concerten kenmerkte. Pablo van der Poel heeft een prachtige hoed mee genomen uit Australië. Die hoed blijft de hele avond op. Robin Piso heeft vanavond een van zijn ‘jongere’ Hammonds bij zich. Detail is dat het voorlopig het laatste concert is dat met dit exemplaar wordt gespeeld. Thuis heeft de Hammond liefhebber nog een voorraadje staan, waaronder een exemplaar uit 1959. De bedoeling is dat deze de rest van de toer wordt ingezet. Buiten een meer dan voortreffelijk bespeler van de Hammond is Robin Piso al meer dan 15 jaar een zeer gepassioneerd restaurateur van dit beestachtig mooie muziekinstrument.
DeWolff heeft inmiddels 4 CD’s uitgebracht in hun jonge bestaan. De verkopen vallen een beetje tegen. Dat heeft niks te maken met de kwaliteit en sfeer van de muziek of met de uitvoering van de albums. Het merendeel van de fans behoren tot een generatie muziekliefhebbers die hun favoriete muziek liever downloaden dan een CD kopen van hun muzikale helden. Van de ene kant is dat begrijpelijk; van de andere kant is dat jammer. Want deze band verdient het op alle fronten gesteund te worden. Mind you, we spreken hier over zeer jonge en toch al beetje doorgewinterde muzikanten van 19,21 en 22 jaar. Sinds ze in 2008 de ‘Kunstbende’ award hebben gewonnen zijn ze enorm gegroeid. En alle steun, moreel en financieel is welkom. Een van de redenen om weer eens lekker op tournee te gaan. Het publiek vanavond is echter gevarieerd in leeftijd en achtergrond. Een dikke 450 mensen hebben de weg gevonden naar deze ‘thuiswedstrijd’ voor DeWolff. Althans, zo verwoordt zanger Pablo het te gast zijn in de Bosuil halverwege het concert.
De band wordt met een bombastisch intro geïntroduceerd en zet in met ‘Evil And The Midnight Sun’; een nummer dat meteen een stevige psychedelische sfeer neerzet en een Hammond die met grote mammoetstappen door de scene loopt. Heerlijke start. De nummers die uitgevoerd worden lopen veelal in elkaar over. Wat opvalt is dat het publiek, jong en oud, het te gek vindt. ‘Love in C Minor’ doet me direct denken aan Humble Pie in Fillmore East en er wordt een Jon Lord achtig Hammond stuk in gespeeld. Een energiek werkende Luka van der Poell heeft een typische drumtechniek, waarbij ik hoop dat de linkerpols niet te veel wordt belast. Hij speelt aardige shuffles die goed bij de deels geimproviseerde muziek passen. Pablo van de Poel zoekt voortdurende interactie met het publiek voor aan het podium. Dat ziet er geroutineerd uit voor zo een jonge kerel. Ten aanzien van zijn gitaarspel: hij begeleidt en soleert dat het een lieve lust is. De tremolo hendel wordt veelvuldig en effectief gebruikt. Menige solo wordt op de rand van het podium met het publiek gedeeld. In een van de stukken horen we in de verte flarden van ‘Little Wing’. Het publiek reageert positief.
Op mijn weg naar de bar zie ik her en der groepjes oudere jongeren en jongere ouderen jointjes draaien; iets dat inderdaad heel goed bij deze muziek past. Ik ben wel opgelucht dat er binnen niet gerookt wordt. Geef mij mijn Jupilerke maar. Tijdens ‘Yellow Rat Magic Blues’ zijn gitaar en Hammond papegaaien van elkaar en worden elkaars riffs feilloos nageaapt en nagespeeld. Het relatief rustige ‘Medicin’ wordt op een volwassen wijze uitgevoerd. Piso laat horen dat hij naast het brullen en vlammen zijn Hammond ook kan laten fluisteren. In de Hammond revival die momenteel door de muziekwereld waart speelt Robin Piso terecht een belangrijke rol. ‘Vicious Times’ kent een intro dat een beetje doet denken aan de manier waarop Dick Franssen ettelijke Alquin nummers inleidde en Ferdinand Bakker de gitaarpartijen speelde. Heerlijke breaks gecombineerd met hoge zang worden energiek gespeeld. De stijl van dit nummer vind ik lastig om vast te pinnen. Het klink gewoon lekker.
‘Voodoo Mademoiselle’ kent een grappig zang arrangement en wordt vol vuur en vlam gespeeld. Ik merk dat de band nu echt begint los te komen. Van een verlate jetlag is niks te merken.
Voor het concert en tournee is veel reclame gemaakt door Converse die deze jonge goden als rolmodel gebruikt voor een reclame campagne. Pablo mag dan ook een door Converse gesponsorde sneaker het publiek inwerpen en laat de eer aan Luka die in een hilarisch moment de schoen teruggooit naar Pablo. De zaal ligt in een deuk. Uiteindelijk komt de schoen bij een zeer blije en gelukkige fan terecht die na afloop de bijpassende schoen mocht ophalen. Dit is toch een ander schouwspel dan de ‘panty raps’ die wijlen Frank Zappa pleegde te houden tijdens zijn vroegere concerten en te horen is op ‘Tinsel Town Rebellion’ . En dat is misschien maar goed ook … De kenners onder ons weten wat ik hiermee bedoel.
Muzikaal hoogtepunt van de hele avond is een lange uitvoering van ‘The Pistol’. Dit nummer is een sterke door blues geïnspireerde constructie. Drums, gitaar en Hammond vallen tegelijk in; na de zangcoupletten gaat Pablo los met een op wijlen Alvin Lee lijkend gevecht met zijn gitaar. Mede door de Hammond begeleiding en ondersteunende drums krijg ik inderdaad de indruk naar Ten Years After te luisteren in hun goede jaren. Hier hoor ik ook de muzikale progressie terug die dit trio al heeft doorgemaakt in hun korte historie. Hier wordt volwassen gemusiceerd en gesoleerd. Robin Piso ondersteunt enerzijds de gitaarpartijen en vult anderzijds aan. Robin Piso neemt de rol van solist over en Pablo begeleidt met blues-rock akkoorden Piso naar een muzikaal hoogtepunt op de Hammond. Het nummer wordt afgeblust met een leuk duel tussen beide instrumenten en valt terug in een Humble Pie achtig tempo. Wow dat was ruig.
Het concert wordt afgesloten met ‘Gold and Seaweed’; het nummer waarmee ze in 2008 een stom verbaasde en sprakeloze jury achterlieten en daarna met de hoofdprijs tijdens ‘Kunstbende’ aan de haal gingen. Hulde aan deze jonge mannen die inderdaad veel meer bieden dan het naspelen van bands als Ten Years After, Led Zeppelin, Deep Purple, Humble Pie en ga zo nog maar even door. Dit trio heeft inmiddels haar eigen geluid verder ontwikkeld. Muzikaal is niet altijd even complex en vernieuwend; dat hoeft ook niet. Qua energie, drive, sfeer neerzetten en hier en daar wat nostalgie een geweldige aanwinst voor het (inter)nationale circuit. Waar de lat en de top uiteindelijk komen te liggen is slechts gissen, maar dit trio heeft nog veel meer in petto dan ze vanavond hebben laten zien. Het publiek begeleidt het trio met applaus en gejuich naar de coulissen. Ze beginnen eigenlijk pas en ik heb genoten van een heerlijke avond met een hoofdrol voor de Hammond. Smaakt naar meer.
Bezetting DeWolff:
Pablo van der Poel: gitaar en zang
Luka van der Poel: drums en achtergrond zang
Robin Piso: Hammond en achtergrond zang
DeWolff – Set List :
Evil And The Midnight Sun
Love In C Minor
Yellow Rat Magic Blues (IV)
Medicine
Vicious Times (VII)
Voodoo Mademoisselle
Pick Your Bones Out Of The Water
Crumbling Heart
Don’t Go Up The Sky
The Pistol
Gold And Seaweed
Zie hieronder voor de volledige fotoset van de avond (en klik hier voor Ipad-gebruikers):
