King Of The World: Harry we all miss you …

King Of The World speelde in De Bosuil, Weert op 31 maart 2013. Tekst door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers.

De Bosuil had voor degenen die een middag blues rock prefereren een leuk affiche voor de eerste paasdag. Geprogrammeerd stonden als hoofdact King Of The World met als support Blo Ya Top. Zoals later blijkt een mooie complementaire combinatie om verschillende redenen. Na het onverwachte overlijden van Alvin Lee op 6 maart 2013 had ik die week in de ochtend, de dag weet ik niet meer precies, Radio 1 aanstaan. Erwin Java, een van Neerlands best gewaardeerde blues gitaristen, werd telefonisch geïnterviewd over Lee’s optreden op Woodstock, en de invloed op generaties (aankomende) gitaristen. Erwin Java: ‘Het hele plaatje klopte: sfeer, het geluid, de entourage en Lee zag er goed uit. Lee, die indertijd de naam had de snelste gitarist ter wereld te zijn, deed op de elpees veelal hetzelfde: snel spelen.’ Erwin Java verteld, met enige trots, dat Alvin Lee in 1995 meegespeeld heeft op een project van Java en Rick Meyer: Tracks of The Past. Dat heeft een CD opgeleverd met favorieten van Erwin in een nieuw jasje. Als een van de helden mocht Lee natuurlijk niet ontbreken. De reden waarom ik dit vertel is dat op paasdag zowel Erwin Java als Mark Vergoossen, de gitarist van Blo Ya Top op de bühne staan; mannen die ieder op hun eigen manier toch wel authentiek met dit instrument omgaan en hoorbaar beïnvloed zijn door grootheden uit het verleden. En misschien nooit de gitaar aangeraakt zouden hebben als Alvin Lee niet zou hebben bestaan…Voor ons een mooie gelegenheid deze muzikanten, voor zover dat gaat eens naast elkaar te zetten. Beide zijn nl. van een andere generatie. Blo Ya Top is een veelbelovende energieke jongere blues, rock en rootsrock band uit Limburg en King Of The World bestaat uit geroutineerde, nog steeds gepassioneerde muzikanten die allen hun sporen reeds ruimschoots verdiend hebben.

Na het geweld en de energie van Blo Ya Top is het tijd voor King Of The World (KOTW), is een kersverse nieuwe Nederlandse bluesband met oude bekenden uit de blues en roots scene. Het overlijden van Nederlands bluestrots en muzikaal boeg- en voorbeeld Harry Muskee heeft mede geleid tot de vorming van de band. De geest van Harry en respect voor deze man leeft voort in deze band. Naast Erwin Java, die naast zijn muzikale en professionele reputatie, een dierbare vriend van Harry Muskee was, spelen mee Fokke de Jong (drums), Ruud Weber (bass en zang) en Govert van der Kolm (keyboards). Allemaal mannen die al lang mee draaien in de (internationale) scene en elkaar de ruimte geven te musiceren. De band heeft net haar eerste CD uitgebracht met als titel ‘Can’t Go Home’. Deze titel, zo blijkt gedurende het optreden, heeft een autobiografisch karakter. Mede daardoor was het concert dat we mochten bijwonen bij tijd en wijle op een positieve manier emotioneel. Daarover straks meer.
Het concert wordt geopend met ‘Only In It For The Money’. Govert van de Kolm opent de voorstelling op de Hammond en slingert die typische sound de zaal in. Leuk detail hier is dat zijn twee-jarige dochter met veilige rose oorbeschermers voor het podium staat te zwaaien naar papa. Een mooiere inspiratie kun je eigenlijk niet hebben als muzikant op het podium. Ruud Weber neemt naast de bas de zangpartijen voor zijn rekening. In de verte doet zijn stem denken aan Guus Wilmse (Solution). Java gaat meteen een duel aan met Kolm. Drummer de Jong speelt vanaf het begin in dienst van de muziek, bescheiden in een hoek van het podium opgesteld. Lekkere start met deze klassieker. Na deze rappe opener wordt beetje gas terug genomen en wordt het eigen nummer ‘Let’s Go Get Stoned’ gespeeld. Persoonlijk vind ik dit nummer, dat ook wel refereert naar het gouwe oude Little Feat een beetje mat overkomen; kan ook aan de uitvoering liggen want op de CD vind ik het nummer toch sprankelender. ‘She’s a Burglar’ roept een oneerlijke vergelijking in me op. Ik stel me voor hoe dit zou klinken als Harry Muskee dit zou hebben gezongen. Oneerlijk naar Ruud Weber toe, die op een ontspannen, ondeugende manier de zang verzorgt. Dit nummer klink trouwens vol; mede dankzij de sound van die verdomde Hammond. ‘Help Me Find The Way’ doet me ook ritmisch (drums, bas en piano) weer denken aan Little Feat. Zeker de drumpartijen. Dat nummer zit knap in elkaar. Erwin Java speelt op dat moment een beetje te bescheiden naar mijn mening. Het blijkt achteraf dat Erwin aan het voorgloeien is van wat gaat komen… Het muzikaal humoristische ‘Mr Bigshot’ wordt als een langzame blues ingezet en wordt na een dikke minuut in de versnelling gegooid en afgeblust door een mooie slowhand gitaarsolo van een inmiddels alerte Java. Yes denk ik. Heerlijk trouwens zoals van der Holm de muziek extra kleur geeft met zijn keyboard arsenaal van piano klankkleuren. Hier blijkt dat een band aan het werk is die muzikaal van wanten weet en behoorlijk ingespeeld is.

Het kan veroorzaakt zijn door dat eerdere concert van Blo Ya Top, maar het concert zou voor mij wat meer mogen vlammen en energie mogen tonen. De band lijkt mijn gedachten te lezen en vervolgt het optreden met ‘Wrong Side Of Life’. Dit opent met een vette Clavinet entree gevolgd door een vinnige Java die met een jankende solo de aandacht volledig opeist. Het valt me nu op hoe drummer en bas een innig duo vormt en elkaar muzikaal aan- en opvult. Na gevarieerde eigen nummers ‘Gone Gone Gone’, ‘Bluesified’ en ‘Better Leave When You Can’ komt er een erg bijzonder moment in het optreden. Erwin Java pakt de microfoon en bedankt respectvol Blo Ya Top voor het mooie voorprogramma. Hij toont waardering voor dit aanstormend trio. Erwin vertelt vervolgens dat hij hier in Weert samen met Harry Muskee op het podium heeft gestaan tijdens een van de Bospop edities met Cuby & The Blizzards. ‘We zijn trots dat we een CD hebben. De titel ‘I Can’t Go Home’ is opgedragen aan mijn dierbare vriend Harry Muskee’. Je merkt dat het hem moeite kost; de kwetsbaarheid van Erwin is voelbaar in de zaal. In alle openheid: ik voel op dat moment een grote brok in mijn keel en als ik om heen kijk ben ik in goed gezelschap.
Erwin vervolgt: ‘We spelen nu de titelsong van de CD’ en zet in met een solo die pijn, verdriet en eenzaamheid uitspreekt. Kippenvel over mijn hele lijf… Prachtige begeleiding van de rest van de band. Iedereen is muisstil en ziet de beelden voor zich als Ruud Weber prachtig ingetogen zingt. ‘I am walking in the city and it is different now. Not like it used to be…. Its not the same for me …I got to be strong… I gotta find a way to carry on.’ Iedere aanwezige zal hier zijn of haar eigen herinnering c.q. beleving bij hebben maar deze uitvoering maakt bij velen in de Bosuil emoties los. Ik zie een aantal mensen met natte ogen luisteren hoe deze langzame ode zich voort spint. Erwin lardeert het nummer met zoveel passie en emotie dat ik het weer warm krijg op het moment dat ik schrijf. En dan die Hammond golven ….Oh man. Wat een impact maakt dit nummer. Ik hoor twee mannen op leeftijd tegen elkaar zeggen, nadat de laatste akkoorden wegebben over De Bosuil: ‘Ze hebben het hier in Weert goed voor elkaar. Das anders dan in Eindhoven. Hoe meer blues hoe liever.’ Dit nummer is tijdloos en verbroedert. Het viertal is nu helemaal ingespeeld; ‘Number One’, met weer zo een lekkere Richie Hayward shuffle, rockt lekker. ‘Broke & Lonely’ doet aan de blues route door Louisiana denken. Op pad en lekker platzak. Wat hier ook weer opvalt is de kleuren die de toetsenist aan het geheel toevoegt. Deze song kent een loeiende Hammond solo in een wat hoger register. Heerlijk om naar te luisteren; zeker na het nuttigen van enkele potten bier.
De set wordt afgesloten met ‘Evil Thing’ en het publiek schreeuwt om een toegift. Het concert dat in het begin een beetje tam uit de startblokken kwam is geheel tot leven gekomen na hoogtepunt ‘Can’t Go Home …’. Als toegift wordt een erg harde uitvoering gespeeld van Freddie King’s ‘Woman Across The River’ met een absolute hoofdrol voor Hammond speler Govert van der Kolm. Hij trekt hier letterlijk en figuurlijk alle registers open en zit op zijn bankje als een bijrijder in de zijspan. Erwin Java laat zich ook niet onbetuigd en daagt van der Kolm uit tot een duel van heren onder elkaar. Een prachtige afsluiting van eerste paasdag. Terugkijkend op dit concert: KOTW maakt heerlijke muziek. Drummer de Jong speelt enerzijds functioneel en anderzijds shuffles die zo bij Little Feat vandaan kunnen komen. Bassist Weber heeft een prettige maar wat onopvallende stem en zou wat mij betreft iets meer contact mogen maken met het publiek. Deze ritme tandem legt een heerlijk gevarieerde basis voor Erwin Java en Govert van der Kolm. Highly recommended soup after all.
Setlist King Of The World:
Only In It For The Money
Let’s Go Get Stoned
She’s a Burglar
Help Me Find The Way
Mr. Bigshot
Wrong Side Of Life
Gone Gone Gone
Bluesifed
Better Leave While You Can
I Can’t Go Home
Number One
Broke & Lonely
Evil Thing
Woman Across The River