‘Bangmakend’ Goed Optreden van The BluesBones in Zoetermeer

Gezien en gehoord: The Bluesbones in J.J.Music House, Zoetermeer op 23 februari 2013. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois.

Zaterdag 23 Februari j.l. was het éven zoeken naar J.J. Music House aan van der Hagenstraat te Zoetermeer maar uiteindelijk rijden we het parkeerterrein van de zaal op.
Als wij na aanschaf van de kaarten én kennismaking doorlopen naar de zaal wacht ons een prettige verrassing. De zaal is intiem, capaciteit zo’n 150 bezoekers, maar praktisch ingericht.
De band waar we voor naar Zoetermeer afgereisd zijn heet ‘the BluesBones’, een Belgische band die aan een opmars bezig is in zowel België (Vlaanderen) als in Nederland. Zij bestaan in deze formatie slechts een klein jaar (Mei 2012) maar spelen nu al zéér regelmatig en hebben zélfs al een album uitgebracht.

Dit album, Voodoo Guitar, wat in eigen beheer is uitgegeven begon eigenlijk als demo voor de promotie van hun act voor de diverse programmeurs van festivals en muziek venues. Dat ‘ Voodoo Guitar’ inmiddels lovende kritieken in de media oogstte zal u als bluesliefhebber niet ontgaan zijn. Inmiddels is het album al verkrijgbaar via iTunes en CD Baby en ik kan u verzekeren dat de aanschaf van dit schijfje u niet zal teleurstellen. De productie is zéér goed en de diversiteit van de songs nodigt uit tot herhaaldelijk beluisteren. Ten huize van uw reporter en fotograaf heeft het schijfje gedurende 10 dagen onafgebroken in de CD-speler gezeten om door de ontvangst van ‘Candy Store Kid’ vervangen te worden.

De song waarmee ‘the BluesBones’ deze gig beginnen is ‘the Witchdoctor’ en al meteen zetten zij het publiek op de toppen van hun tenen. Het gemak waarmee zanger Nico de Cock deze eigen geschreven song ten gehore brengt is van een klasse die bij een professionele band niet zou misstaan. Hij heeft zo’n stem met een randje, ietwat rauw en doorrookt. De band die deze man in korte tijd om zich heen heeft verzameld is een mix van bandleden waarmee hij al in the Bluesconspiracy en Dusty Dollar speelde, van Coralee en No Trouble en hét gitaar-talent van België en nieuwkomer in de blues-scene Stef Paglia.Andy Aerts en Stef Paglia nemen beiden de gitaar voor hun rekening aangevuld met de ritme sectie die uit Ronald Burssens op bas en Dominique Christens op drums bestaat.

De toon is gezet, we zijn weg, de band heeft er zin! Nico de Cock laat, vol overgave en zéér zeker gegroeid in zijn rol van frontman van de band, het album voorbij komen. Zijn vertolking van Howlin Wolf’s ‘Mr. Highwayman’ is ‘bangmakend’ goed! Wat óók ‘bangmakend goed’ is dat is het gitaar geweld waar de 18 jarige Stef Paglia ons mee verwent. Deze jongen is autodidact en kan volgens eigen zeggen geen noot lezen. Hij speelt slechts 6 jaar gitaar en is nu al een ‘string-bending’ virtuoos.Mooi om te zien is dat de 2 gitaristen elkaar niet de loef af willen steken zoals weleens waargenomen kan worden in andere formaties. Men respecteert elkaar’s spel en dat hoor je in de gedegen set die de band neerzet.

Doordat deze band muzikanten van meerdere leeftijden herbergt is het naar mijn mening goed in balans. Het ‘ervaren’ spel van Ronald en Dominique maken dat Nico vocaal is gegroeid en dat Stef nóg leergieriger is dan dat zijn jeugd al met zich meebrengt. Naast de slow-blues ‘Believe Me’ en titel track van het album ‘Voodoo Guitar’ laten zij vanavond ook het up-tempo nummer ‘Allergic to Work’ horen. Als eerbetoon aan het agentschap hebben zij zelfs ‘King Bee’ in hun repertoire opgenomen! Deze band is een aanrader om live te aanschouwen; ze zijn o.a. nog te zien op het Leerdam’s bluesfestival, Blues aan Zee (Monster) en het Zoetermeer’s bluesfestival. Voor de data van deze gigs of andere gigs check www.thebluesbones.be.