Blo Ya Top ‘Why Waltz’ (If you can Rock and Roll)

Cd recensie Blo Ya Top ‘Why Waltz’ (If you can Rock and Roll) Released: 20-5-2012; Tekst en foto’s door Hen Metsemakers.

De grommende en grauwende stem en bas van Eric Fox (Mr.E.), aangevuld met to-the-point, maar ook stuwende drummer Paul Heuts (Paul Huge) en topgitarist Mark Vergoossen (Mark Ferguson) laten je kennismaken met Blo Ya Top anno 2012: rauwer, vuiger dan ooit, maar ook gegroeid in finesse plus afwerking en met een volwaardige volwassen sound.

Ik heb deze band al regelmatig voorbij zien komen als support act in de Bosuil Weert, maar vind oprecht dat de rollen omgekeerd moeten worden en ze als hoofdact hier meer dan hun mannetje zullen staan. Zeker na het zeer succesvolle optreden op Bospop 2012 en optredens in heel Nederland, slaan ze hun vleugels langzaam uit richting buitenland. Hun live reputatie en overgave tijdens hun shows dragen bij aan hun toenemende succes.

De release van hun laatste album ‘Why Waltz’ (2012) draagt daar volledig aan bij en brengt de band erkenning en lovende kritieken uit heel Europa en zelfs uit de USA. De internationale distributiemachine draait op volle toeren. ‘Why Waltz’ is hun laatste productie na het uitbrengen van hun eerste CD ‘Can’t Boogie’ (2010) en de eveneens in dat jaar verschenen live DVD ‘Waiting for the Buzz’.

Na gestart te zijn als ZZ-top coverband laten ze met deze CD horen wat ze zelf in hun mars hebben. Dat ze daarbij hun ‘bron’ niet uit het oor verloren zijn is al direct helder bij het horen van deze cd. De overdonderend goede opnames en productie van deze cd vallen me gelijk op. Dit klinkt werkelijk als een klok en dienstbaar aan hun stijl muziek. Enkele namen die me direct door mijn hoofd schieten zijn Triggerfinger, de vroegere New Adventures, John Lee Hooker en af en toe komt zelfs Captain Beefheart en in een enkel geval Jim Morisson van The Doors voorbij.

Maar alles omvattend kun je stellen dat als je van ZZ-Top, ronkende motoren, Blues, Boogie en R&R houdt je ‘Why Waltz’ zonder het raadplegen van je verzekeringspolis kan en zelfs moet aanschaffen. So did I…..

Het album opent met het slowrock slepende ‘Poker Joker’, en zuigt je daarmee gelijk mee de diepte in. Voorzien van listige flageoletten en een subtiele tamboerijn naast de powerakkoorden en beukende begeleiding gaat het nummer via een Steve Vai achtige solo van Mark Vergoossen naar een krachtig einde. In de verte is er ook een referentie naar ‘I’m gonna Booglarize you Baby’ van Captain Beefheart hoorbaar.

‘Fire Arm’ gaat in een zelfde slepend tempo terug naar hun ZZ-Top roots. Het is de eenvoud van een powertrio aangevuld met een goed klinkend damesachtergrondkoortje en wederom heel puike gitaarsolo die aanspreekt.

Via ‘Transisor Sister ‘, een ietwat snellere rocker, en ‘Wrong side of the Door’, over de ontembare mannelijke behoeftes met het doel aan de verkeerde kant van een gesloten deur komen we bij de titelsong van de CD en voor mij naast ‘Poker Joker’ hoogtepunt ‘Why Waltz if you can Rock and Roll’. Wat een heerlijk stuk rauwe rock …… ‘I wanna shake my hips like Elvis’…. In het al genoemde trekkende tempo wordt duidelijk dat Blo Ya Top feitelijk toe is aan het grotere werk. Een dijk van een nummer met potentie. Meeslepend en zich direct nestelend in mijn hoofd blijft het refrein hangen. De Fender Stratocaster jankt er een snerpende solo doorheen terwijl de roestige stem en
bas van Eric plus stuwende drums van Paul het geheel met geen noot teveel ondersteunen.

Met het uptempo R&R ‘Demolition Crush’ wordt deze ride door rockandrollboogieblues- land vervolgd met de aanbidding van een geliefde meid met alle gevolgen van dien.

Je waant je terug in de ‘50-‘60 tijdens de langzame drumintro van Paul in ‘Tampico Honey’ die in een crescendo richting geeft aan wederom een eerbetoon aan een mooie dame. John Lee Hooker heeft zijn sound aan Mark doorgegeven voor de gitaarsolo. Met passende percussie wordt in omgekeerde vorm het nummer langzaam afnemend in volume tot een einde gebracht.

Met ‘Make it Work’ gaan we naar de blues in volle omvang. Een langzame blues wel te verstaan. Het tempo waarbij Blo Ya Top zich het beste thuis voelt en tot zijn recht komt naar mijn mening. Door de transparantie van het arrangement plus de fijngevoeligheid dit keer van voice Eric zijn alle details helder. Noot voor noot hoorbaar voor alle instrumenten. Hiermee bewijst BYT ook een gevoelige ballad aan te kunnen. Het imponerende crescendo deel richting einde geeft me weer kippenvel.

Met letterlijk startende motoren komen we terug op aarde met ‘Lez Burn’. Een stuwende rocker weer. Hier mijn respect voor Paul die hier een heel goed passend begeleidend ritme op heeft verzonnen met snare en hi-hat in een hoofdrol tijdens de coupletten. Dit loopt mooi samen met de gitaarrif en baslijn. Fraai detail in dit verder heerlijk ronkend roadnummer.

Via het licht naar countryblues neigende ‘Rusty Rooster’ met wat slidegitaar en een mooi tussenstuk gaan we richting einde van deze cd. Dit einde is voorbehouden aan het heel fraai rustig instrumentale ‘Desert Wind’ waar in mijn visie licht overbodig nog wat onweersgeluiden aan zijn toegevoegd. De mooie gitaarlijnen en subtiele begeleiding hiervan waren voor mij zeker voldoende. Een mooie wegdromer tot slot. Een slot wat nog een leuke verrassing met zich meebrengt. Na een aantal minuten stilte wordt vocaal voorzien van een vage percussiebegeleiding het refrein van ‘Why Waltz if you can Rock and Roll’ nog eens ingezet om met gierende banden met het slotstuk van dit nummer het bijltje erbij neer te gooien. Of had ik dit nu niet moeten verklappen en dit de kopers van het album zelf moeten laten ontdekken?

Conclusie:

Vrouwen, drank, motoren en versterkers vol open. Dat is Blo Ya Top. Met ‘Why Waltz’ verdienen ze absoluut een ‘next level’ in hun carrière. Met deze cd ligt de weg richting grotere podia open wat mij betreft. Op festivals als Moulin Blues zou Blo Ya Top absoluut niet misstaan en denk ik behoorlijk scoren. Misschien dat ze zich nog wat moeten losweken van hun ingebakken ZZ-top idolen om tot een (nog meer) eigen sound te geraken. Ik zou ze ook wel eens een uitvoering van ‘Tin Pan Alley’ willen horen spelen a la Blo Ya Top. Dat zou een nieuwe dimensie kunnen geven aan deze klassieker. Het vervolg van deze cd zit er ook alweer aan te komen. Ik vernam dat ze momenteel nieuwe nummers hiervoor aan het schrijven zijn. Voor mij reden om naar uit te kijken en alvast een pre-order te plaatsen.

Songlist:

Poker Joker
Fire Arm
Transistor Sister
Wrong side of the Door
Why Waltz if you can Rock and Roll
Demolition Crush
Tampico Honey
Makei t Work
Lez Burn
Rusty Rooster
Desert Wind

www.bloyatop.com

info@bloyatop.com