Gezien en gehoord: Powerplay in De Bosuil Weert op 25 januari 2013. Tekst door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers
We staan aan de bar van de Bosuil te praten met een aantal bekende bezoekers. Ook het net afgesloten interview met Jan van der Meij komt kort ter sprake. De meesten kunnen zich afzonderlijk ook nog het optreden van Vitesse op Rockpalast in 1979 herinneren met Jan als gitarist / zanger in een glansrol. Voor Jan was dat een van zijn hoogtepunten in zijn lange carriere. Ik heb het concert vanaf de bank thuis mee gemaakt en was blij dat ik zo laat op mocht blijven. De wat ouderen onder het gezelschap vertelden stoer dat ze in die tijd vanuit de kroeg achter de TV gekropen waren om Vitesse te zien. Nu is het echter tijd de aandacht te richten op Powerplay anno 2013.
Powerplay is een band die decennia geleden Nederland al ‘onveilig’ maakte met hun melodieuze rock-pop strak geregisseerd door oprichter Jan van der Meij. Gedurende de jaren 80 was Powerplay een ware hitmachine en liveband die veel tourde. De recensenten hebben de band regelmatig gezien in het regionale clubcircuit. Powerplay is ontstaan toen Jan begin jaren tachtig Vitesse verliet. Powerplay’s muziek kenmerkte zich in die jaren als goede melodieuze rockpop met muzikanten die van wanten wisten en dat ook graag lieten zien en horen.
In 1982 verschijnt hun eerste album genaamd ‘Avanti’ met aantrekkelijk, goed in het gehoor liggend en strak gespeeld werk. The Beatles vormen onbetwist een inspiratiebron en met de hitsingles ‘Make it Alone’ en ‘Magic’ wordt de hitparade bestormd. Andere gouwe ouwe van Powerplay uit die tijd zijn ‘Love Can Break Your Heart’, en ‘Rosie’. Het ragscherpe, tamelijk naturel & staccato gitaarspel van Jan was en is zeer kenmerkend voor hun muziek. In die tijd was Jan voor veel aankomende gitaristen een voorbeeld.
Ook aansprekend was toen hun live-performance met o.a. bassist Peter van Straaten, die een bassolo gaf op 2 basgitaren tegelijk waarvan er 1 op een standaard stond. Heel ‘cool’ vonden we dat toen! Drummer Leon Klaasse was destijds verantwoordelijk voor het andere deel van de begeleidende ritmiek. Maar zeker ook respect voor gitarist en zanger Jan van der Meij die dit toch maar mooi allemaal onder zijn bezielende leiding tot een succes maakte. In 1987 verscheen hun 2e volwaardige album ‘Walk on the Wire’. Veel personeelswisselingen rondom boegbeeld van der Meij volgden en ze toerden o.a. met de Golden Earring in 1988. Goede en dierbare herinneringen dus aan die periode. Wij waren dan ook aangenaam verrast toen de aankondiging verscheen dat Powerplay in de Bosuil zou komen. Heel erg benieuwd naar wat er nu op het podium zal plaatsvinden.
Jan laat zich tegenwoordig vergezellen door bassist Ivo Severijns en drummer Ramon Rambeaux. Een ervaren duo die o.a. in Herman Brood’s Wild Romance hun sporen hebben verdiend. Met deze 2 muzikanten doet Powerplay sinds 2009 weer live van zich spreken. De huidige tour is verbonden aan hun nieuwste album ‘Radio Harlem’ welke eind januari 2013 verschijnt. Een release ter ere van hun 30-jarige bestaan en de constante honger en passie om lekker te blijven rocken.
We schrijven 25 januari 2013, buiten vriest het dat het kraakt, maar binnen in de immer gezellige Bosuil is het warm en behaaglijk. We maken ons op voor Powerplay! Er zijn ongeveer 100 muziekliefhebbers op dit eerste optreden van de toernee afgekomen. Veelal kenners die Jan al jaren kennen en deze muziek en muzikanten op hun waarde weten te schatten. Jan heeft een hele set aan g
itaren klaarstaan. De meest opvallende zijn de onafscheidelijke Fender Stratocaster en de akoestische Gibson Epiphone. Ivo kiest voor vanavond uit zijn uitgebreide verzameling bassen de Fender Jazz. Ramon speelt al jaren op een drumset van het gerenommeerde merk Adams.
Om 21:15 loop Jan breed lachend het podium op en Ramon en Ivo volgen. De band pakt de instrumenten en begint meteen te spelen zonder aankondiging met het nieuwe ‘Song Ax The Nation’. Je hoort meteen dat we hier te maken hebben met een goed op elkaar ingespeelde ritme sectie. Het geluid klinkt stevig en degelijk en de solide basis voor een ouderwets rock and roll concert is gelegd.
Er worden twee sets gespeeld met een korte pauze. Alle 10 de nummers van de nieuwe cd ‘Radio Harlem’ passeren in willekeurige volgorder de revue. Daarnaast worden nagenoeg alle vroegere singles en hits gespeeld gedurende de bijna twee uur durende gig. Tijdens ‘Raintown’ (Hypnotized – 1992) valt op dat de backing vocals van Ivo en Ramon goed passen bij de zang van Jan. De bas van Ivo klinkt lekker strak en vet; net als op het origineel. De muziek slaat goed aan bij het aanwezige publiek. Mijn indruk is dat Jan als artiest en uitstraling gegroeid is de afgelopen decennia. Er staat een doorleefde rasartiest op het podium met een stem en uitstraling die inderdaad een beetje aan Ron Wood doet denken.
Hierna volgen vijf nummers van de ‘Radio Harlem’ cd. ‘Dear Elvis´ start met een banjo-achtig intro dat doet denken aan de dobro die hij soms bespeelt in het gezelschap van Frederique Spigt. Een lichtvoetige ode aan Elvis Presley. Tijdens de 
introductie van ‘Harlem’ krijgt Jan een humoristische herinnering aan Weertenaar Johnny Hoes in wiens Telstar studio’s hij vroeger nog muziek heeft opgenomen. Tijdens de stevige uitvoering van dit auto biografisch lied blijkt dat Jan een songwriter is met een passie voor hetgeen hij doet. Ivo speelt zijn baspartijen met de persoonlijke uitstraling van dat hij het allemaal al eens heeft mee gemaakt, en met zijn staat van dienst is dat natuurlijk ook zo. ‘Make My Day’ doet mij denken aan de goede jaren van Sjako! Een erg mooi akoestisch intro en een ingetogen stuk met mooie vocalen van het trio.
Ramon speelt een jungle achtig ritme in het begin van ‘Big Ben’ met een lange intro van Jan op de Stratocaster. ‘Paint It Gold’ wordt op de achtergrond begeleid door een piano die meeloopt met het nummer. Dat had voor mij niet gehoeven. Het trio kan live dit gevoelig warm nummer uidragen zonder hulpmiddelen is mijn mening.
De voormalige single ‘Rosie’ (1992) doet mij meteen denken aan Love The One You’re With van Crosby, Stills, Nash & Young. Het refrein van het nummer wordt door het merendeel van het publiek spontaan mee gezongen wat kenmerkend is voor de sfeer in de zaal gedurende het gehele optreden. De samenzang van Jan, Ivo en Ramon is 
heerlijk in dit nummer. Dat dit trio ook rockt blijkt uit een dampende uitvoering van de Vitesse klassieker ‘Running And Hiding’. De eerste set wordt afgesloten met ´A Shortcut To Hapiness’.
Na de pauze wordt de tweede set ingezet met de rocker ´One Summernight´. Een eenvoudige en lekkere in het gehoor liggende song. De backing vocals klinken hier beetje out of tune wat royaal gecompenseerd wordt door de spirit die Powerplay laat zien. Ook in de tweede set worden rock nummers afgewisseld met nummers waarop Jan de akoestische gitaren bespeeld. In nummers als ‘Can’t Stand It´ hoor ik Police invloeden terug en de stem van Sting. Op ‘Helen of Troy´ bespeelt Jan de doorleefde Gibson Epiphone. Een bevriende jaloerse muzikant maakt de opmerking dat die Gibson een perfect geluid heeft. Er passeren deze set diverse hitjes de revue die door het publiek warm worden ontvangen: ‘Make It Alone’, ‘Love Can Break Your Heart’ en ‘Waste Of Time’. Het nummer ‘Avanti´ (1982) kent mooie dissonanten in de intro en vormt op zich een mooie afwisseling op de nieuwe nummers. Ivo Severijns is naast een steengoede bassist een personality op de bühne. Dat komt de uitstraling van de band ten goede. Ramon Rambeaux speelt op een betrouwbare manier de drums. Ivo en Ramon voelen elkaar blind aan; er is nauwelijks oog contact tussen de heren.
Jan stemt regelmatig zijn gitaren tussen de nummers door: ”Effe stemmen …”. Hoogtepunt voor mij waren echter de toegiftes. Jan speelde solo ‘I Am Falling’ op de Stratocaster. Deze uitvoering was zo puur, autentiek en gemeend
dat menigeen in het publiek kippenvel kreeg. De laatste toegift was ‘Why Don’t We Do It In The Road’. Een stevige rock uitvoering waarin de ritme sectie liet zien waar ze muzikaal toe in staat zijn.
Resumerend: we zijn getuige geweest van een ouderwets rock and roll concert. Jan van der Meij is een waardige, voor een deel onderschatte singer songwriter. De integriteit, plezier en passie die hij uitstraalt verdienen het in een breder verband waardering te krijgen. De band waar hij momenteel mee speelt is een gedegen fundament voor zijn songs en muzikale lijnen. De oudere nummers zijn door de jaren in uitvoering gerijpt en het nieuwe materiaal heeft tekstueel meer diepgang dan de ‘oude’ nummers. Muzikaal is het allemaal van behoorlijk niveau. Enige persoonlijke kanttekening: Wat mij betreft mogen de bassist en drummer op sommige momenten iets meer vrijheid pakken om te improviseren. Dit tandem heeft dat in zich. Ik hou daar wel van. We hebben een geëngageerd Powerplay gezien dat de komende optredens qua cohesie en muzikaliteit verder kan en zal groeien. Ik gun iedere fan en liefhebber van deze muziek een avondje Powerplay. Zegt het voort. En koop de cd !!!
SETLIST:
1. Song Ax The Nation
2. Raintown
3. Dear Elvis
4. Harlem
5. Make My Day
6. Big Ben
7. Paint It Gold
8. Rosie
9. Running And Hiding
10. A shortcut To Happiness
11. One Summernight
12. Starting All Over Again
13. Waste Of Time
14. Welcome Home
15. Avanti
16. Helen Of Troy
17. Can’t Stand It
18. Wake Up
19. Make It Alone
20. Love Can Break Your Heart
21. I Am Falling
22. Why Don’t We Do It In The Road
Discografie
Albums
1982 – Avanti – hitnotering 17-4-1982, Albumlijst, 8 weken, plaats 13
1983 – Noises & Voices
1987 – Walk On The Wire
1992 – Hypnotized
1994 – So Hard To Break A Bad Habit
2002 – Welcome home (unplugged)
2013 – Radio Harlem
Singles
1981 – Love Can Break Your Heart – hitnotering 9-5-1981, Top 40, 3 weken, plaats 39
1981 – Sailing For You
1982 – Make It Alone – hitnotering 24-4-1982, Top 40, 4 weken, plaats 33
1982 – Waste Of Time
1983 – I Am Falling
1983 – Magic – hitnotering 12-3-1983, Top 40, 3 weken, plaats 31
1984 – Can’t Stand It
1985 – One Summernight
1986 – Christine
1987 – Even in the darkest night
1987 – I don’t really wanna know
1987 – The sound of music
1992 – Rosie
1992 – Two worlds, two hearts
1994 – Anytime
1994 – Can’t Say No
1995 – Why Don’t We Do It In The Road
