Gezien en gehoord 13 Januari in Mezz Café: Qeaux Qeaux Joans. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois
Op één maand nà is het alweer vier jaar geleden dat we getuige waren van het feit dat Coco Harmsen, a.k.a. Co Co Jones, a.k.a. ‘Qeaux Qeaux Joans‘, haar kousen volledig kapot trok tijdens haar beklimming van het podium in Paradiso tijdens het concert van Seasick Steve.
Tóen al verbaasde zij vriend en vijand met haar warme, bluesy en soulvolle stemgeluid. Een diva in de dop! Dat Seasick Steve hier óók zo over gedacht moet hebben bleek toen hij voor zijn 2011 tour door Nederland de geplande support-act verving door ‘Coco Jones’.Prettig verrast waren wij toen we via de social media vernamen dat de inmiddels tot ‘Qeaux Qeaux Joans’ omgedoopde band een album aan het opnemen was. Leuke bijkomstigheid is dat zij dit album opnam met twee bekenden uit de ‘blues-scene’ n.l. Richard van Bergen en Jody van Ooijen (o.a. the Shiner Twins, Rootbag, Dede Priest) op respectievelijk gitaar en drums. Samen met Isa Azier (gitaar), Timothy Banchet (toetsen) en Adert Tijsma (bas) hebben zij vorig jaar oktober het juweeltje ‘No Man’s Land’ afgeleverd. Een album dat, àls hun muziek dan tóch in een hokje geplaatst móet worden, door Qeaux Qeaux zelf alternatieve rhythm & blues wordt genoemd.
Tóen al verbaasde zij vriend en vijand met haar warme, bluesy en soulvolle stemgeluid. Een diva in de dop! Dat Seasick Steve hier óók zo over gedacht moet hebben bleek toen hij voor zijn 2011 tour door Nederland de geplande support-act verving door ‘Coco Jones’.Prettig verrast waren wij toen we via de social media vernamen dat de inmiddels tot ‘Qeaux Qeaux Joans’ omgedoopde band een album aan het opnemen was. Leuke bijkomstigheid is dat zij dit album opnam met twee bekenden uit de ‘blues-scene’ n.l. Richard van Bergen en Jody van Ooijen (o.a. the Shiner Twins, Rootbag, Dede Priest) op respectievelijk gitaar en drums. Samen met Isa Azier (gitaar), Timothy Banchet (toetsen) en Adert Tijsma (bas) hebben zij vorig jaar oktober het juweeltje ‘No Man’s Land’ afgeleverd. Een album dat, àls hun muziek dan tóch in een hokje geplaatst móet worden, door Qeaux Qeaux zelf alternatieve rhythm & blues wordt genoemd.
Wij van ‘The Blues Alone?’ waren al bij de CD presentatie in de Melkweg, mijn collega Bert Vethaak berichtte toen al dat dit een veelbelovende dame met band is.
De recensies in de diverse media over het album zijn veelal lovend, dus daar wijd ik niet meer over uit maar één ding willen wij wel met de lezer van ‘The Blues Alone?’ delen dat ‘Qeaux Qeaux Joans’ inderdaad soms heel erg aan Billie Holiday en Amy Winehouse doet denken. Je kan met mindere zangeressen vergeleken worden lijkt me!
De reis naar Breda is voor ons dan ook onvermijdelijk! Ietwat verlaat trachten wij de deur van het Mezz Café te openen om vast te moeten stellen dat er wat weerstand is, het blijkt niet de deur te zijn maar het publiek die in grote getale naar deze ‘Qeaux Qeaux Joans’ komt luisteren. Het is bommetje vol! Leuk, een bewijs dat ‘Qeaux Qeaux Joans’ en haar band een ‘must-see’ zijn in muziekland.Dat de Arnhemse ‘Qeaux Qeaux’ inmiddels gepokt en gemazzeld is (o.a. support-act voor Beth Hart én inmiddels al twéé keer bij de DWDD), blijkt uit haar podium presentatie vanmiddag in Mezz Café.
‘Qeaux Qeaux Joans’ doet geen trucje, deze 29 jarige heeft timing, een mooi warm stemgeluid, heeft een boodschap en is nog mooi om naar te kijken ook!
Het is een dame met ambitie getuige haar ‘open sollicitatie’ om de volgende keer in de grote zaal van de Mezz te willen staan (red.:inmiddels staat ze geboekt voor 17 mei a.s.), ook wordt er openlijk gelobbyd naar Lowlands en Pinkpop!
‘Qeaux Qeaux Joans’ bespeelt het publiek, laat het haar liefhebben, dirigeert het om aanvankelijk zachtjes, later uit volle borst mee te laten zingen o.a. tijdens ‘L.O.V.E.’ (track no. 5 van het album). Laat het zélfs het woordje love ‘luchtschrijven’; één van haar ambities dat het publiek dit intuitief zal doen als de band dit nummer inzet op een groot festival!
In haar band zitten louter muzikanten die zich onderscheiden van het gemiddelde, Richard van Bergen die met zijn slide stukken en (naar mijn smaak) mooie stem, Jody van Ooijen met zijn ‘net niet teveel koper’ een bonus zijn in de ‘Qeaux Qeaux Joans’ band. Graag wil ik Timothy Banchet op toetsen ook nog apart loven voor zijn gevoelige bespeling van de toetsen deze middag; het was wondermooi! Zo mooi dat ik zelfs dames gezien heb die toch even de zakdoek uit de tas opdoken.
De composities en teksten van de songs zijn boeiend, ànders dan het gros.‘Qeaux Qeaux Joans’ weet je het gevoel te geven dat ze over jouw situatie zingt, zij het al dan niet met ietwat té lange introducties vooraf. Uiteindelijk leidt ze ons éven weg van de dagelijkse beslommeringen en dàt is wat de ene muzikant van de andere onderscheidt.
Hieronder kun je volledige fotoset van José Gallois bekijken:
