Gezien en gehoord: Smokin’ Cadillac bij de Muziekzolder op 3 januari 2013. Tekst en foto’s door Arjan en Ramonda Vermeer met filmmateriaal van Giel van der Hoeven.
Liefhebbers van Single Malt Whisky weten dat een goeie fles pas vanaf 12 jaar rijpen een beetje op smaak begint te komen. Geduld is dan ook het devies. Daarbij komt dat je dan ook nog s moet kiezen uit een uitermate breed smaakpalet. Waar voor de eén de whisky boven turf gestookt moet zijn is voor de ander de geur van heidebloempjes bepalend voor de smaakbeleving. Anders is dat voor Bourbon, de amerikaanse variant van whisky. Het verschil is dat Bourbon al na 2 jaar gebottled wordt (meestal is dat na een jaar of 6) en het aantal smaken is veel minder. Een beetje ruwere smaak zou je eigenlijk kunnen zeggen. Somiige mensen zeggen wel eens dat Bourbon voor mannen is en single malt whisky voor …….., nou ja vul zelf maar in! Hans Offringa heeft een en ander nog eens duidelijk gemaakt in zijn boeken ‘Malts & jazz’ en ‘Bourbon & Blues’. In dat laatste boek maakt hij vergelijkingen met Bourbon merken en oude klassieke bluesmuzikanten. Lees het maar eens na.
Maar waarom keuvel ik nu zo over whisky, bourbon en blues? Wel nu een week geleden speelde Smokin’ Cadillac op de Muziekzolder, de eerste muziekavond in 2013. En ik moest gelijk aan die vergelijking denken tussen Bourbon en Whisky. Smokin’ Cadillac bestaat uit vijf jonge bluesliefhebbers die in 2012 zijn begonnen en sindsdien een enorme, ja zelfs stormachtige, ontwikkeling hebben doorgemaakt. Ze noemen hun eigen blues-stijl, garageblues, maar spelen vooral oude bluesklassiekers (van Howlin’ Wolf, Muddy Waters en John Lee Hooker) gecombineerd met werk van hedendaagse blues-artiesten als Seasick Steve en The Black Keys. Schitterende vertolkingen van Killing Floor, Dust My Broom, Can’t Get Satisfied en vele andere klassiekers zijn te horen. De band kenmerkt zich daarin door een rauwe basic blues-feel te laten horen. Niet te veel tierlantijnen, maar gewone recht-toe-recht-aan blues!
Dat de kreet ‘blues is voor oude mannen’ allang niet meer geldt bevestigen Lesley, Eric, Marco, Jos en Jasper met groot enthousiasme tijdens hun optredens. En elke gevestigde bluesliefhebber deelt dat enthousiasme, of je nu bij bekende bluesiconen als Frits Krieg van Wos radio komt of minder bekende bluesliefhebbers, ze zijn allemaal stuk voor stuk razend enthousiast. Maar waarom staan ze dan nog niet bij ‘De Wereld Draait Door’ vraag je dan natuurlijk af? Welnu de Bourbon is nog niet helemaal gerijpt. Er zijn nog wel wat verbeterpuntjes. Maar dat betreft slechts finetuning onder goede begeleiding, om van een gewone ‘Jack Daniels’ door te groeien naar een ‘Gentlemen’s Jack’. En da’s gewoon een kwestie van tijd.
Tot dan raden wij -van TheBluesAlone- jullie ten zeerste aan om het rijpingsproces van deze -meest veelbelovende bluesband van Nederland- nauwlettend te volgen. Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat er dit jaar wellicht een CD uit gaat komen (eén eigen nummer is al bekend “Devil’s Ride”). Dus ook daar wachten wij met smart op.
Je kunt natuurlijk ook genieten van de live opnames die op hun site te vinden zijn (“Live at the Park Hotel” in Den Haag en “Live bij WOS Radio“).
