Gezien en gehoord: 12-12-12 Sandy Relief Concert, Madison Square Garden, New York en 15-12-12 Rolling Stones, Prudential Center, Newark, New Jersey. Tekst en foto’s door Peter den Hartog en promo-foto’s van Larry Busacca
Dat de Rolling Stones hun 50ste jaar jubileum vieren is voor de vaste TBA lezer geen nieuws meer. Verslagen van de eerste concerten in de O2 arena in Londen zijn elders op TBA te vinden (hier en hier). Helaas kon ik zelf niet in London zijn voor deze concerten, maar ik kon gelukkig naar Newark, vlakbij New York, wat voor mij persoonlijk ook een stuk dichterbij huis is. In eerste instantie gingen er 2 concerten in de verkoop. Later kwam daar een Brooklyn show bij die ik door geboekte vluchten niet meer kon toevoegen. Bij het boeken kon ik nog niet weten dat deze trip tot iets heel speciaals zou uitgroeien.
De aanleiding daartoe was minder glorieus. Eind oktober bereikte de storm Sandy de oostkust van de Verenigde Staten. Deze storm was niet zomaar een orkaan, maar een bijeenkomst van verschillende weersystemen die uitgroeiden tot de ‘perfecte storm’. Het was de grootste Atlantische storm ooit met een diameter van meer dan 1800km! De gevolgen van deze storm waren dan ook desastreus.De storm heeft schade aangericht in 24 staten, met Atlantic City, New Jersey en New York als grootste probleemgebieden. Miljoenen mensen hebben dagen tot weken zonder stroom gezeten. Vele huizen zijn verwoest, of hebben ernstige wind en/of waterschade opgelopen. De totale schade nog niet te overzien, maar is geschat op 65 miljard dollar. Dat maakt het de meest schadelijke storm op Katrina na (New Orleans, 2005) Ongeveer 250 mensen hebben het leven gelaten, veel mensen zijn alles kwijt geraakt wat ze hadden en waar ze hun hele leven voor gewerkt hebben. Daarom heeft de Robin Hood Foundation een megaconcert georganiseerd om geld in te zamelen voor deze mensen en om de vele vrijwilligers te eren die zich hebben ingezet om mensen te redden en de schade te beperken.
De line up loog er niet om. Bruce Springsteen, Roger Waters, Bon Jovi, Eric Clapton, The Rolling Stones, Alicia Keys, The Who, Kanye West, Billy Joel, Chris Martin en Paul McCartney wisten met gemak alle ticket die geprijsd waren tussen de $150 en $2500 binnen no-time uit te verkopen. De opbrengst van alleen de tickets en sponsors was dan ook al $30 miljoen.
Toen het concert aangekondigd werd waren de Rolling Stones nog niet aan de line up toegevoegd. Ik kon alleen een $500 of $750 kaartje bemachtigen en heb die toen laten schieten (gezien de gigantische $800 ticketprijzen van de Rolling Stones zelf). Daar kreeg ik later heel erg veel spijt van toen de line up beter en beter werd. De meeste bands heb ik al meerdere keren live mogen zien, maar op een avond voor zo’n goed doel zou wel erg speciaal zijn. Toen de Stones toegevoegd werden wist ik het zeker. Hier moest ik bij zijn. Gelukkig vloog ik op 12-12 naar New York om zeker te zijn niet te laat te zijn voor de eerste Stones show, dus ik kon op jacht naar een ticket. Dat was gekkenwerk. Nog nooit heb ik zulke marges bij scalpers (zwarthandelaren) of zulke hoeveelheden valse kaarten gezien. Na tig emails stond ik een dag voor het concert nog met lege handen. Eindelijk vond ik een fan met een extra ticket. Ik was ongelooflijk blij… Helaas bleek deze fan zelf valse tickets gekocht te hebben. Toen stond ik twee uur voor het concert weer met lege handen. Toen ik teleurgesteld wat vrienden sms-te met het slechte nieuws bleek er een opeens een kaartje over te hebben. Hoe raar kan het lopen. Ik noem het een klein wondertje. Binnen een uur na de grote teleurstelling had ik een echt kaartje in handen en kon ik mijn geluk niet op. Het kaartje was wel voor de bovenste rij in de MSG, maar dat is altijd nog vele malen beter dan buiten staan. Binnen = binnen.
Na een intro mocht locale held Bruce Springsteen en de E-street band de show openen. Dat deed hij met Land of Hope and Dreams, gevolgd door Wrecking Ball, My City of Ruins met stukje Jersey Girl, om uiteindelijk af te sluiten met Born To Run met Bon Jovi als gastmuziekant. De toon was gezet, de sfeer zat er goed in. Bruce en de E-street band hoef je niet uit te leggen hoe een feestje te beginnen, maar er was ook veel emotie, want Bruce, die zelf opgegroeid is in een getroffen gebied, had persoonlijke verhalen die hij tussen de nummers door vertelde.
Na Bruce was het de beurt aan Roger Waters die een strakke set van seven nummers neerzette met o.a. In The Flesh, Another Brick In The Wall, Money en Us and Them. Het laatste nummer was voor mij persoonlijk het hoogtepunt van de avond. Roger nodigde Eddie Vedder uit om samen met hem Comfortably Numb te zingen. Ongelooflijk. Helaas liet Vedder zich daarna niet meer zien, maar dit was vreselijk goed.
Voor de volgende set zong Adam Sandler een parodie of moet je tragedie van Hallelujah van Leonard Cohen. Vocaal was het enorm slecht, maar de woorden ‘Sandy srew-jah’ en ‘we are Neeeew Yooorkeers’ waren raak en werden flink meegezongen in de MSG.
Tijd voor de volgende locale held, Bon Jovi. Ook hij is opgegroeid in een getroffen gebied waar hij is wezen kijken om zelf polshoogte te nemen wat voor de show in een filmpje te zien was. Dit soort acties worden enorm gewaardeerd door de locale bevolking en vrijwilligers. It’s My Life, Wanted Dead or Alive, Who Says You Can’t Go Home (met Springsteen) en Living on a Prayer was zijn set. Zelf ben ik niet zo’n Jovi fan, maar hij kreeg de zaal makkelijk plat en het was ook gewoon goed.
Net zo goed, wellicht beter, was Eric Clapton. Clapton op gitaar zittende op een stoel doet het dan toch niet zo goed, zeker niet na een actieve act als Jovi. Hij heeft ook niets tegen t publiek gezegd en had een erg veilige set van drie nummers. De afsluiter Crossroads was kwalitatief wel heel erg goed. Het was jammer dat hij niet echt het publiek erbij kon houden. Je hoorde veel mensen praten. Jammer.
Jimmy Fallon introduceerde de Rolling Stones, die helaas slechts 2 nummers speelden. In tegenstelling tot de vorige bands was Mick Jagger natuurlijk super bewegelijk en rende van de ene naar de andere kant van het podium. You Got Me Rocking en Jumping Jack Flash gingen erin als koek. Het is nog een raadsel waarom de Stones slechts 2 nummers speelden, want ze hadden nog tijd voor een derde nummer (of meer, want de meesten gingen rijkelijk over hun tijd heen). Wellicht wilde Mick zijn stem niet teveel belasten voor de volgende dag en Keith was grieperig. Tussen de nummers in zei Mick nog dat tijdens deze show de grootste collectie oude Britse muziekanten optraden. Een wellicht iets verkeerd geplaatste grap dat zij nu New York helpen, dat zij London moeten komen helpen als t daar regent. OK, het is hem vergeven. De Stones speelden super, alleen veel te kort.
Alicia Keys deed ook twee nummers natuurlijk achter een piano. Klein en mooi. Helaas had ze iets last van haar stem waardoor de hoge tonen er een beetje schor uit kwamen. Misschien niet goed genoeg opgewarmd, of ook iets onder de leden. Ook Keys was snel weer weg en maakte de weg vrij voor The Who. De mannen zijn flink onderweg in de VS met hun Quadrophenia tour en dat was te merken. Daltrey en Townshend wisten de hele MSG op zijn kop te zetten. Zij kregen verreweg de meeste handen op elkaar en luid gejuig. En eerlijk is eerlijk. Ze speelden de Stones van de vloer. The Who was verreweg in zijn geheel de beste act van de avond. Naast de knallers Pinball Wizard, See Me Feel Me en Baba O’Riley werd ook het prachtige Tea and Theatre gespeeld.
Kanye West was mijn inziens de enige zwakke schakel in het geheel. Hij zal zeker een grote fanbase hebben, die natuurlijk ook willen doneren, maar hij was de vreemde eend in de bijt. Ook nam hij ongeveer drie keer zoveel tijd als dat hij eigenlijk had. Ik heb er helemaal niks mee, maar wat ik ervan kon zien is dat hij wel alles gaf en via Twitter kwamen ook voor hem lovende berichten binnen.
Ik was meer benieuwd naar de volgende act. Ook die lag niet helemaal in mijn straatje, maar is wel weer een wereldartiest met een lange lijst van wereldhits. Billy Joel speelde ook een lange set van 6 nummers en het was inderdaad erg goed. Hij begon met Seen The Lights Go Out On Broadway (Miami 2017). Have yourself a merry little Christmas was prachtig, wat gevolgd werd door River of Dreams. Het laatste nummer was Only The Good Die Young wat ondersteund werd door vreselijke beelden opgenomen na de storm.
Voor de finale was het de beurt aan Chris Martin (zanger van Coldplay), die met een gitaar Viva La Vida ten gehoren bracht. Dat kwam niet helemaal over in de MSG, maar dat kan ook te maken hebben dat toch opmerkelijk veel mensen niet wisten wie hij was. Dat veranderde snel toen hij Mike Stipe (voormalig zanger van REM) op het bijpodiumpje uitnodigde. Zij brachten samen een fantastische versie van Losing My Religion. Voor mij hoogtepunt nummer twee. Schitterend. Gelukkig pakte ook Chris nog een nummertje mee op piano waar hij toch wat sterker is dan op een akoestische gitaar met Us against the world. Wederom prachtig.
De finale was voor Sir Paul McCartney. Als Stonesfan was ik best benieuwd. Ik was positief verbaast met de show. Het was een combinatie van Beatles, Wings en solo werk. Hij bracht 8 nummers beginnende met een knallende Helter Skelter gevolgd met Wings’ Let Me Roll It. Halverwege de show kwam de verrassing van de avond. Sir Paul nodigde de overlevende leden van Nirvana on stage. Dave Grohl, Pat Smear en Krist Noveselic hebben blijkbaar met McCartney een jamsessie gehad in het verleden. Daar werd nu een vervolg aan gegeven om wat mee te doen voor deze eenmalige ‘reunie’. Ze brachten Cut Me Some Slack wat werkelijk knalde met een beestachtige Grohl achter de drums. Helaas bleef het bij dit ene nummer. Er werd gesmeekt naar nog een nummer, maar het kwam niet. McCartney sloot uiteindelijk af met Live and Let Die wat afgesloten werd met een groot vuurwerk. Ik dacht dat ze McCartney daar ter plekke zouden verbranden, maar hij kwam tussen de rook weer tevoorschijn.
Hij vroeg een honderdtal vrijwilligers van de brandweer, politie en andere hulporganizaties op het podium terwijl Alicia Keys het laatste nummer van de avond op zich nam. Hoe kon het anders als Empire State of Mind zijn. Geweldige afsluiter met een nu wel fantastische stem van Keys.
Dat was het voor de avond. Het was al ruim 13 december. De show heeft uiteindelijk op 10 minuten na ZES uur geduurd. Er was vooraf gezegd dat er geen boete zou komen als de show over de curfew zou gaan. Nou ze zijn er ruim een uur overheen gegaan. Ik was kapot, want we hebben met zijn allen bijna de hele show gestaan. Wat een achtbaan van emoties en artiesten. Een legendarische avond. Dat staat vast.
Inmiddels is er een compilatie van 24 nummers op iTunes te krijgen van deze show. Op 11 januari 2013 verschijnt er een dubbel-CD met spetterende live opnames van genoemde artiesten. Op 29 januari zal het concert ook op DVD uitgebracht worden. Ook alle opbrengsten uit de wereldwijde verkoop van het album gaan naar dit goede doel.
Peter den Hartog
Setlist 12.12.12. (Tracklisting The Concert For Sandy Relief 2-CD en DVD)
1. intro
Bruce Springsteen and the E Street Band
2. Land of Hope and Dreams w/ People Get Ready
3. Wrecking Ball
4. My City of Ruins (With “Jersey Girl” snippet by Tom Waits)
5. Born To Run (w/ Jon Bon Jovi)
6. Billy Crystal /Susan Sarandon Set changeover
Roger Waters
7. In The Flesh
8. The Happiest Days of Our Lives
9. Another Brick In The Wall Pt. 2
10.The Ballad Of Jean Charles de Menezes
11. Money
12. Us and Them
13. Comfortably Numb (w/ Eddie Vedder)
14. Adam Sandler: Hallelujah (w/ Paul Shaffer) Set changeover
15. Billy Crystal/ Kristin Stewart Set Changeover
Bon Jovi
16. It’s My Life
17. Wanted Dead or Alive
18. Who Says You Can’t Go Home (w/ Bruce Springsteen)
19. Living On A Prayer
20. Jon Stewart Set Changeover
Eric Clapton:
21. Nobody Knows You When You’re Down and Out
22. Got To Get Better In A Little While
23. Crossroads
24. Jimmy Fallon Set Changeover
Rolling Stones
25. You Get Me Rocking
26. Jumping Jack Flash
27. Stephen Colbert Set Changeover
Alicia Keys
28. Brand New Me
29. No One
The Who
30. Who Are You
31. Bell Boy
32. Pinball Wizard
33. See Me Feel Me/Listening To You
34. Baba O’Riley
35. Love Reign Over Me
36. Tea and Theatre
37. Chris Rock Set Changeover
Kanye West
38. Clique > Mercy > Power > Jesus Walks > All Of The Lights > Diamonds From Sierra Leone > Diamonds > Touch The Sky
39. Gold Digger
40. Good Life
41. Runaway
42. Stronger
43. Seth Myers and Drunk Uncle Set Change
Billy Joel
44. Miami 2017 (Seen The Lights Go Out On Broadway)
45. Moving Out (Anthony’s Song)
46. Have Yourself A Merry Little Christmas > New York State Of Mind
47. River Of Dreams
48. You May Be Right
49. Only The Good Die Young
50. Set Change
Chris Martin:
51. Viva La Vida
52. Losing My Religion (w/ Michael Stipe)
53. Us Against The World
54. Jamie Foxx, Quentin Tarratino and Kristoff Waltz Set Change
Paul McCartney:
55. Helter Skelter
56. Let Me Roll It
57. 1985
58. My Valentine (w/ Diana Krall)
59. Blackbird
60. Cut Me Some Slack (w/ Dave Grohl, Pat Smear and Krist Novoselic)
61. I’ve Got A Feeling
62 Live and Let Die
63 Empire State Of Mind (w/ Alicia Keys)
Mooi verslag en foto’s weer!!