The Alabama Shakes zetten La Cigale in vuur en vlam

Gezien en gehoord: The Alabama Shakes in La Cigale te Parijs als onderdeel van het Les InRocks Volkswagen Festival op 10 november 2012 en in Paradiso op 8 november 2012. Tekst en foto’s door Arjan Vermeer met tekst van Keimpe over Paradiso

Het is warm, vochtig en rokerig in het meer dan 100 jaar oude La Cigale als we staan te wachten op de hoofdact van de avond, The Alabama Shakes! Bijna ongemerkt lopen de bandleden het podium op en -voordat we het doorhebben- slaat Brittany Howard de startriff van ‘Going to the Party’ aan, en de trein is onderweg. Als de band daarna ‘Hang Loose’ inzet is het franse publiek al helemaal los. Ik voel de theatervloer weer bewegen zoals bij het optreden van Willy Moon eerder die avond. En ik voel euforie: eindelijk bij een concert van de inmiddels a lbijna  legendarische The Alabama Shakes. Toch rijst dan de vraag hoe het komt dat deze band in korte tijd zo populair is geworden. Eerder dit jaar deed onze correspondent Keimpe al verslag van het eerste Nederlandse optreden in Bitterzoet en op 8 november was hij ook weer in Paradiso. We concludeerden toen al dat de rauwheid, intensiteit waarmee ze spelen, het zichtbare plezier in combinatie met de retro garage-soul muziek een groot deel van dat succes bepalen. Ik was dan ook benieuwd naar Keimpe’s mening over de tweede keer dat hij ze zag optreden:

” Na het wervelende optreden in Bitterzoet van 1 mei j.l. twijfelde ik of ik de band in “groter formaat” nog een keer zou willen horen en zien. Het antwoord was al snel ja. Temeer omdat ik in de recensie van Bitterzoet had opgemerkt dat deze geweldige muzikanten ook een groter podium verdienden. En ik was erg benieuwd hoe Alabama Shakes zich na een half jaartje intensief toeren had ontwikkeld. Helaas was het optreden in de grote zaal van Paradiso niet te vergelijken met dat van Bitterzoet. Het leek alsof de band er voor gekozen had om sommige liedjes te voorzien van een, in mijn ogen onnodig, langer intro. Dit mogelijk om het “groter” optreden langer te doen lijken. Mogelijk door het weinige materiaal van die ene plaat die tot dusverre op hun conto staat. En dat is jammer want in Bitterzoet vingen ze dit feilloos op door bijvoorbeeld How Many More Times, die geweldige cover van Led Zeppelin. Maar, tjemig, wat een kniesoor kan je zijn. Op muzikaal gebied blijven de Alabama Shakes me toch bij vlagen kippenvel bezorgen. Liedjes als You Ain’t Alone en Hold On worden onvergetelijk als je ze ook live hebt gehoord. Brittany Howard en haar jongens weten het publiek ook in een uitverkocht Paradiso te boeien. En dan kan ik zeggen dat ik dit jaar twee keer in Amsterdam “dat bandje” Alabama Shakes heb gezien en dat ze een onvergetelijke indruk hebben achtergelaten en, vooruit, dat ik nog nog maar eens de plaat opzet.”

En datzelfde enthousiasme kwam over mij heen toen ik daar vooraan het podium in La Cigale stond. De band pakt je vanaf het begin in, de songs zijn catchy, rauw, puur maar ‘spot on’. Er zit eigenlijk geen zwak nummer bij.  En Brittany is de performer die precies bij die songs past. De rest van de band, met Steve Johnson op drums, Zac Cockrell op bass, Heath Fogg op gitaar en toegevoegd keyboardspeler Ben Tanner, staan er eigenijk als toeschouwer bij te kijken, maar uiterst strak  mee te spelen. Brittany’s stem doet gelijk denken aan vroeger met Janis Joplin . Het is dan ook niet gek dat Keimpe verlangt naar de Led Zeppelin-cover How Many More Times omdat Brittany je onmiddelijk de krachtige stem van Robert Plant doet vergeten.

Maar die cover wordt niet in La Cigale gespeeld. Ook de lange intro’s blijven wij van verschoond, wellicht vanwege het strakke tijdschema waarin de fransen de optredens die avond persen. Wellicht is het optreden daarmee ook krachtiger door de korte songs met weinig ruimte voor improvisatie. De songs worden vrijwel ‘as is’ van het album gespeeld. Maar -zelfs met een ietwat niet goed gestemde gitaar van Brittany- deert dat de bezoekers niet. Het is juist deze herkenbaarheid waar de fans voor vallen. En dat houdt niet op bij ‘Hold On’: het swingende ‘Always Allright’ is inmiddels bekend van youtube en van de soundtrack van Silver Linings Playbook.  ‘Mama’ en ‘Heavy Chevy’ zijn de nieuwste creaties van The Shakes die deze zomer zijn uitgebracht op de ‘Heavy Chevy’ EP samen met ‘Pocket Change’. Deze rock ‘n roll’/rockabilly nummers zullen ongetwijfeld -samen met ‘Always Allright’ en ‘Makin’ Me Itch’ op hun nieuwste CD komen te staan. Daarmee belooft de nieuwe CD meer de rock’ n roll kant op te gaan. Terwijl de rustigere ballads het ook prima doen in de concertzaal. Ik bedoel maar, als de fransen elkaar stil sssshhen (en het wordt ook echt stil) bij het gevoelige ‘Boys and Girls’: “…I’m just trying to save what’s left of you and me, and where we left it and those motherfuckers took it all and took off…..“. Of het dramatische ‘On Your Way (to heaven)’ en het indrukwekkende en meeslepende ‘You Ain’t Alone’. En het is juist die afwisseling die voorkomt dat het een gewone rock’n roll act wordt of een te hoog smartlappengehalte krijgt.

De show is voorbij voordat we er erg in hebben. Met ‘Heavy Chevy’ sluiten The Alabama Shakes spectaculair af. Steve Johnson zet zijn cimbalen in vuur en vlam alvorens het rock’n roll nummer af te trappen. De vloer van de zaal gaat nu minstens 30 centimeter op en neer. Je kunt niet anders meer dan meeswingen of je nu wilt of niet. Hierna nemen de Shakes afscheid en lopen het podium af. Het franse publiek bijna hysterisch achterlatend. Zelfs als het gordijn dichtgaat blijft het applaus en de roep om een encore doorgaan. Minstens vijf minuten lang scandeert het aanwezige publiek om meer (kijk dit filmpje tot het eind maar eens af). Maar de organisatoren van dit strak georganiseerde festival zijn onverbiddelijk: de Shakes komen niet meer terug. Toch enigszins ontgoogeld verlaten we dit mooie theater om de nacht in te gaan op een gezellig frans terrasje aan de Rue des Abesses en na te genieten met een pernod en een biertje. The Alabama Shakes hebben niet alleen Frankrijk, maar ook ons muziekhart veroverd. Het is een beetje toen Brittany in La Cigale riep ‘I love you!‘ en iemand uit het publiek antwoordde met “We love you more“!!

Setlist Alabama Shakes in La Cigale op 10 november 2012:
1. Going to the Party
2. Hang Loose
3. Hold On
4. Always Allright
5. I Found You
6. Rise To The Sun
7. Boys and Girls
8. Mama
9. Makin Me Itch
10. I Aint The Same
11. On Your Way
12. You Aint Alone
13. Heavy Chevy

Bandleden The Alabama Shakes:
Brittany Howard – lead vocals, guitar
Heath Fogg – guitar
Zac Cockrell – bass
Steve Johnson – drums
Ben Tanner – keyboards

http://www.youtube.com/watch?v=PLJFAfr3SMw
De fotogalerij van The Alabama Shakes in La Cigale op 10 november 2012: