Hello, it’s Todd, the second time around

Gezien & gehoord in Paradiso Amsterdam:  Todd Rundgren & Metropole Orkest- deel 2 met speciale gast Mathilde Santing, dirigent Steve Sidwell, orkestraties Tom Trapp en initiator Co de Kloet op zondag 11 november 2012. Review door Giel van der Hoeven met foto’s door diversen.

Het was, toen nog als diskjockey bij Radio Noordzee, Alfred Lagarde die ons halverwege de jaren zeventig kennis liet maken met de muziek van Tod Rundgren. Als muzikant had Todd Rundgren succes onder zijn eigen naam en ook met bands als Nazz, Utopia, en in mindere maten, met Woody’s Truck Stop en The New Cars. Als producent zat hij achter de knoppen voor bands als o.a. The Band, The New York Dolls, Tubes, XTC, Bad Religion en Meat Loaf. Op initiatief van de NTR radioproducer Co de Kloet (Radio 6 Co Live! ) werd op 24 september 2011 het eerste concert van Todd Rundgren (64) met het Metropole Orkest georganiseerd. Het was toen voor het eerst in zijn indrukwekkende loopbaan dat de levende legende met een groot orkest samenwerkte. De uitverkochte concerten in Paradiso Amsterdam en in De Oosterpoort Groningen oogstten veel bewondering en enthousiasme bij de trouwe Rundgren fans, de zogenaamde Toddheads. Vandaar dat op zondag 11 november jl. in Paradiso nogmaals maar nu als eenmalig evenement ‘Todd Rundgren with Orchestra Extravaganza – phase 2′ plaats vond.

[initiator Co de Kloet & Todd Rundgren 2011]

En opnieuw kreeg het uitverkochte Paradiso een dwarsdoorsnede uit Rundgren’s enorme en veelzijdig oeuvre te horen, samen met het Metropole Orkest dat evenals vorig jaar onder leiding stond van Steve Sidwell. Sinds vorige week woensdag had het gezelschap dagelijks gerepeteerd in de Hilversumse NTR studio’s. Waarbij Rundgren de ontwikkelingen op het politieke thuisfront nauwlettend in de gaten bleef houden. Want, “I stayed up to make sure Obama won. Now I have to rehearse in 4 hours”, zo twitterde @toddrundgren toen aan zijn volgers. Ongeveer de helft van de composities zouden, afgezien van wat afwijkende arrangementen, hetzelfde zijn als die van vorig jaar. En werd er vorig jaar als opener rustig orkestraal uitgepakt met ‘Flamingo’, nu was dat groots met ‘Mary And The Holy Ghost’ van het 17e album ‘One Long Year’ uit het jaar 2000. Een mysterieuze opening maar het kwam evenals Utopia’s ‘Another Life’ uitstekend uit de verf. Prachtig georkestreerd en uitgevoerd met blazers en strijkers die Todd zijn fascinerende en betoverende vocalen begeleide. De eens zo extravagante ‘Wizard’ ging nu gekleed als een rockicoon met een fel rode colbert, donkere zonnebril en blonde highlights in zijn zwart geverfde lokken.

De hitsong ‘Hello, It’s Me’ (Nazz, 1968) en het catchy ‘Property’, dat ook klinkt als een old school Rundgren song met dat fluwelen stemgeluid, waren ook met het orkest behoorlijk toegankelijk. ‘Property’ komt van het album ‘No World Order’ (1993), uit de tijd dat Rundgren (onder het pseudoniem TR-i) volop aan het pionieren sloeg op het gebied van elektronische muziek en dook in de wereld van videoclips, software en verspreiding van muziek via nieuwe media. Ik vrees dat ik een van de weinige consumenten ben geweest die destijds deze opnamen als interactieve versie op CD-i kocht. Niet omdat de muziek, die sterk beïnvloed was door elektronica en rap, niet goed was maar wel omdat dit interactieve medium van Philips geen lang leven beschoren was (het medium DVD werd succesvoller).

Tijdens de changements – een groot orkest dat het hele podium in beslag neemt is niet echt gebruikelijk in Paradiso – maakte Rundgren handig gebruik om hilarisch commentaar te geven richting publiek en de radioluisteraars (“I whish you were here” en “play some commericials for the NTR listeners.”). Dan volgt “the world premiere” van ‘Frogs’, een lied dat door Todd alleen werd uitgebracht op zijn website Patronet in 2006. Het nummer gaat over een van de plagen van Egypte en klinkt theatraal en musicalachtig. Na de ballade ‘Pretending To Care’ (op de plaat a capella) en de titeltrack ‘Second Wind’ (1991) werd er een pauze ingelast.

Na de onderbreking kwam de vertrouwde Stratocaster gitaar er aan te pas. En, net als vorig jaar, muziek uit Todd’s lost masterpiece de musical Up Against It. De speciale gast the Dutch national treasure Mathilde Santing en de vocalisten Mariska en Wouter waren ook prominenter aanwezig. Santing nam, vooral in haar beginjaren, verschillende songs op van Todd Rundgren en ze zong live ook regelmatig nummers van hem. Zowel in Paradiso als de middag ervoor in de NPS live talkshow over kunst en cultuur ‘Kunststof’ zong ze samen met Todd de leadzang in ‘Love in Disguise’. Ik ben nooit fan geweest van (het genre van) Santing, maar het moet gezegd dat het haar beide keren aan de zijde van haar idool prima afging. In diezelfde talkshow zei Rundgren zondagmiddag trouwens de beste fans ter wereld te hebben. Oh, en voor die tijd was hij nog even te gast bij het radioprogramma Mijke’s Middag. De man uit Philadelphia had zich duidelijk voorgenomen om zijn project deel 2 én zijn nieuw te verwachten album (voorjaar 2013, werktitel ‘State’) in ons land te promoten. Wat natuurlijk niets afdoet aan zijn gepassioneerde en persoonlijke prestatie en zijn betrokkenheid bij de Nederlandse cultuur en het Metropole (“Save the Metropol Orchestra!”).

Na “let’s get funky” ‘Love Science’ (2nd Wind – 1991) kwam het bombastische ‘Mammon’ met een prekende tekst over geld als afgod. De song stamt van ver voor de financiële crisis maar is actueler dan ooit. ‘Fascist Christ’, ook van NWO, is voornamelijk gebaseerd op Todd’s raps gesteund door het funky ritme en de slimme vocalen. De quasi religieuze composities zijn op het randje van holle pathetiek maar toch volkomen onweerstaanbaar. Zeker als het refrein gospelachtige vormen aanneemt met “gimme that old time religeon…”, in deze voormalige kerk met een ruimtelijke akoestiek. “Now you’ve eaten your meat, you get your pudding” riep Rundgren, oftewel na een goed gerecht volgt nog een lekker grand dessert. Met tussenposes maar liefst drie tracks van het album ‘Hermit Of Mink Hollow’ uit 1978. De achtste soloplaat die Todd Rundgren helemaal alleen inzong, inspeelde (alle instrumenten), arrangeerde en produceerde. ‘Fade Away’, ‘Bag Lady’ met verrassend goede falsetzang – hij was dit keer sowieso goed bij stem – en als afsluiter het overbekende ‘Can We Still Be Friends?’, wat in 1979 een wereldhit was voor Robert Palmer.

‘I Saw the Light’ van zijn derde en beste soloalbum ‘Something/Anything?’ (1972) mocht natuurlijk niet ontbreken. Ik hoorde het nummer een paar weken geleden nog live gespeeld door een coverband, en zelfs dan blijft het weer weken in je kop hangen! Zo’n verdraaid soulvolle catchy tune is dat. Those freakin’ frigging ‘Frogs’ ging voor de pauze niet helemaal goed volgens Todd (“worst night of my musical life”), dus kregen we die ook nog een keer in reprise. En natuurlijk ‘We Gotta Get You A Woman’. Todd Rundgren & het Metropole Orkest deel 2 was minder spannend dan deel 1 in 2011. Maar door de verrassende arrangementen die de composities deden klinken als klassieke blaas- en strijkorkeststukken, én een Todd Rundren in topvorm gesteund door allemaal enthousiaste muzikanten, werd deze elfde van de elfde een memorabele zondagavond. Zelfs voor de talloze liefhebbers die er niet bij waren en aan de radio zaten gekluisterd. Nu maar op naar “phase 3 in 2013″, daar waren de Toddheads in Paradiso het wel over eens.

[Todd toen & nu]

SETLIST: Mary And The Holy Ghost; Another Life; Hello, It’s Me; Property; Frogs (worldpremiere); Pretending To Care; Second Wind PAUZE musicalsongs Up Against It; When Worlds Collide; Love in Disguise (w/ Mathilde Santing); ballad; Love Science; Mammon; Fascist Christ; I Saw the Light; Fade Away; Frogs (reprise); Bag Lady; We Gotta Get You A Woman; Can We Still Be Friends?

Zie hier een historisch overzicht in videoclips van Tod Rundgren’s carrière.