11e Blues aan Zee festival: een happening door en voor jong en oud

Gezien & gehoord in De Noviteit in Monster Westland, het  11e Blues aan Zee festival op zaterdag 3 november 2012. Tekst & filmpje door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer

Op zaterdag 3 november werd alweer het elfde Blues aan Zee festival gehouden. Hiervoor werden weer alle zalen van het voormalige klooster, thans de Noviteit in Monster, omgeturnd in vier sfeervolle podiumzalen. Op het uitverkochte festival traden in totaal tien acts op, die ieder de blues of daaraan gerelateerde muziek op hun eigen wijze vertolkten. Het programma was als vanouds weer gevarieerd en ging dit keer van jong toptalent tot aan doorgewinterde oude bluesknarren. Ook onder het publiek waren alle leeftijdscategorieën vertegenwoordigd. Waardoor dit jaarlijkse festival dankzij de bands en de bezoekers, én door de hulp van de vrijwilligers en sponsors weer een onvergetelijke Blues happening werd. En ook alweer voor de zesde keer op rij mochten wij van The Blues Alone? hier op uitnodiging van de B.A.Z. organisatie verslag van doen.

Na de hartelijke ontvangst door die organisatie en als aftrap een snel en heerlijk geurig kopje koffie gingen wij op onze muzikale strooptocht door het vroegere klooster. Een spannende aangelegenheid omdat ook wij als liefhebbers lang niet alle bands kenden. Voorwaar geen monnikenwerk maar juist een spectaculaire bezigheid die echter wel zorgvuldigheid vergde. Want een festival heeft nog steeds als eigenschap dat de acts opverlappend gelijktijdig spelen waardoor timing en positie allesbepalend waren. Een mooie uitdaging voor een geweldige blues-kick.

De eerste band die we bezochten was de Blues Hunters. Eind september hadden we deze jonge beloftes nog aan het werk gezien in de Boerderij te Zoetermeer als openingsact voor de Canadese bluesrock gitarist Pat Travers. Toen maakte het viertal al indruk op ons en dit werd in de kapel van de Noviteit alleen maar weer bevestigd. De gitaristen Theo van Niel jr. en Elco Jongkind, die beide ook de zang voor hun rekening namen, drummer Taco Gorter en bassist Daniël Lottersberger hadden een set samengesteld met zowel snelle shuffles als slow blues songs met slideguitar solo’s. De B.A.Z. organisatie had dit keer extra aandacht besteed aan de akoestiek in de voorheen nogal hol klinkende authentieke kloosterzaal. Niet tevergeefs want het gebruik van ander geluidsapparatuur en het aanbrengen van beter isolerende wandgordijnen kwam de zaalsound zeker ten goede. De powerblues klanken met invloeden van jazz-fusion en progressieve rock van de Blues Hunters kwam hierdoor uitstekend tot z’n recht.

Het gelegenheids duo Tiny Legs Tim & Lightnin’ Guy uit België trad even later aan in de kleine zaal. Speciaal ingericht met een sfeervol eind 19e eeuws blues decor, en daarom omgedoopt tot de Juke Joint. Tim De Graeve is normaal gesproken een One Man Blues Band en Guy Verlinde staat bekend als “de hardst werkende performer van de Belgische blues & roots scène”. Die voornamelijk met zijn band The Mighty Gators al verschillende Europese top locaties onveilig maakte. Tiny Legs Tim speelde de eerste set songs solo op zijn gitaar, zichzelf begeleidend met een foottapboard, hi-hat, tamboerijn en een mondharmonica. Waarna na een half uurtje Lightnin’ Guy hem vocaal kwam bijstaan met eveneens gitaar en harmonica. Beide beschikken over een prima emotievol stemgeluid en hun kwaliteiten op de (akoestische) gitaren en mondharmonica mogen bij de kenners nagenoeg bekend zijn. We kregen intense rauwe vooroorlogse Mississippi-deltablues en akoestische boogie in de vorm van eigen nummers en covers (o.a. Robert Johnson, Son House, Lead Belly) te horen. Omdat Tim zijn gezondheid niet altijd heeft meegezeten weet hij meer dan welke andere jonge bluesartiest ook, hoe een persoonlijk Crossroads moment aanvoelt. Daarom klonk het optreden van dit Vlaamse duo geheel in de geest van de oude meesters en zeer oprecht. Een eerste hoogtepunt op deze nog lange avond. Op 3 januari 2013 zijn Lightnin’ Guy & The Mighty Gators wederom in het Westland te bewonderen [meer info mommuziekzolder@gmail.com]

In 2009 werd de veertienjarige Leif de Leeuw Nederlands gitaarkampioen (t/m 21 jaar) en hij won daarmee de SENA Dutch Guitar Award. Het muzikale wonderkind wordt ook wel de Joe Bonamassa van de Lage Landen genoemd. Iets wat vorig jaar door Joe Bonamassa himself persoonlijk werd bevestigd. Als zeventienjarige speelt Leif nu met zijn eigen Leif de Leeuw Band een mix van bluesrock covers en eigen nummers. Deze band bestaat momenteel uit Eibe Gerhartl (bass), Han Neijenhuis (drums) en zangeres Britt Jansen, die ook furore maakt met haar eigen trio. In de kelder van de Noviteit (the Cotton Club) toonde Leif zijn gevoel en beheersing op o.a. zijn Gibson Les Paul. Waarbij de invloeden van zijn voorbeelden Paul Kossoff, Jeff Beck en bluesgigant Johnny Winter duidelijk hoorbaar waren. En van de jongste muzikant op het festival vervolgde onze weg zich naar het hoofdpodium (de Mainstage) in de grote zaal waar de senioren van de Robert Smith Bluesband ondertussen al waren begonnen. Al meer dan drie decennia is Robert Smith (Smith & Friends, Inner Simplicity) uit Goirle een blues nomade. De Robert Smith Bluesband, met een gemiddelde leeftijd van 60 jaar, speelde old school blues repertoire met een hoog swinggehalte. En de voluptueuze zanger/harpist Robert Smith – die volgens de overlevering ooit als zestienjarig manneke met de legendarische Janis Joplin het podium deelde – had er duidelijk veel zin in. Het gezelschap ouwetjes bestond verder uit: Ralph Masius (gitaar), Hans van den Bosch (gitaar), Albert ‘Bhe’ van Beurden (bas), Karel Fransen (drums) en Willem van der Schoof op de toetsen.

De naam van één van de invloedrijkste blueszangeressen van de jaren zestig is gevallen: Janis Joplin. Dat brengt ons bij het tweede hoogtepunt van de avond, JennBBlues! Het stemgeluid van zangeres Jennifer Bomert is treffend en vergelijkbaar met dat van haar legendarische voorgangster. Maar Jennifer imiteert gelukkig niemand en gooit haar hele eigen ziel en zaligheid in de strijd waardoor we een opzwepend live-optreden voorgeschoteld kregen. In een genre wat het Twentse vijftal zelf ‘full power bluesrock’ noemt. Dat die passie onvervalst is blijkt ook wel uit de levensgrote bandlogo tatoeage op Jennifer’s bovenarm (of is die tatoe later juist het bandlogo geworden?). Gitaristen Rob Wielens en de nestor Egbert Knol zorgden samen met bassist Erik Leuverink en drummer Bren Geerlings voor een stevige bluesrock basis, waarop Jenn B zich vocaal helemaal kon uitleven. Vooral de hartstochtelijke power ballads veroorzaakte kippenvel bij de toehoorders. Sinds februari – toen op het bluesfestival in Delft – trad JennBBlues weer eens in het Westen van Nederland op, maar wat ons betreft mogen ze vaker deze kant opkomen.

Meer akoestische en elektrische blues was te horen in de Juke Joint. Het Britse blues duo Tommy Allen & Johnny Hewitt was dit voorjaar door de B.A.Z. organisatie gestrikt op het Kwadendamme Bluesfestival, en dat bleek een goede zet. De vijftiger jaren street style Chicago blues was geknipt voor deze locatie en sloeg ook aan bij de Westlanders. Zanger/gitarist en basdrummer Tommy Allen en bluesharpspeler Johnny Hewitt voelen dit repertoire met een melancholische toon en inhoud perfect aan met nummers van o.a. Muddy Waters en Junior Wells. Door hun rauwe improviserende interpretatie klonk deze muziekstijl erg oorspronkelijk en dat was weer gewoon lekker om naar te luisteren.

Eveneens een duo maar weer van een heel andere orde waren de Nederlandse Fay Lovsky & Arthur Ebeling. In een tjokvolle kelder brachten de twee knappe koppen repertoire dat bestond uit blues, jazz, folk en ballades. De voorliefde voor silly songs met rare klanken en effecten is het handelsmerk van Lovsky geworden. Maar samen met Ebeling is het repertoire meer geïnspireerd op de muzikale tradities van New Orleans, op een luchtige wijze gebracht. De zingende zaag en de Gretsch gitaar, zeg maar. Dat was best grappig om te horen en bij tijd en wijlen zelfs sfeervol. Maar of het bluespubliek op easy listening klassiekers als ‘Dream a Little Dream of Me’ zat te wachten blijft de vraag.

Een trip naar Chicago, Texas en de Amerikaanse Westkust kregen we weer op de Mainstage van de Dave Chavez Band. Geen onbekenden want Dave (zang/gitaar), Erik (bas), Joost (drums), Ado (keyboard) en Robin (bluesharp) zijn afkomstig uit het naburige Schiedam. Het gezelschap heeft nog geen album uit maar ze hebben inmiddels wel een behoorlijke live reputatie opgebouwd. Met als speciale gast ook nog eens Big Pete op de bluesharp (en gitaar) was het dubbel genieten geblazen. De onvervalste Amerikaanse Rhythm ‘n Blues klanken van deze bluesmannen klonk zoals één van hun songs: ‘Sharp Like a Knife’! Het laatste geblaf uit de kelder kwam van de Duketown Dogs uit Den Bosch e/o. Zanger Ron G. ‘The Duke’ is een echte entertainer met een prettige eigenzinnige rockstem. Ron, gitarist Bas van den Booren, bassist Jeroen van Maanen en drummer Peter ‘Freight Train’ van der Sluys speelden werk van hun twee eigen albums en covers van o.a. blueshelden als Willie Dixon en Albert King. Ballades afgewisseld met stevige up-tempo bluesrock van voornamelijk het album ‘Chasing Tail’ (2010), gekenmerkt door het betere gitaarwerk van een gitarist met een unieke stijl.

Het was alweer de derde keer dit jaar dat we de Schotse The Nimmo Brothers live mochten bewonderen. En het moet gezegd, de broers Nimmo en hun bandleden uit Glasgow vervelen eigenlijk nooit. Door de tomeloze energie en onbevangenheid die hun optredens kenmerkt blijven ze de toehoorders boeien. Ook nu weer als afsluiter op de Mainstage van het Blues Aan Zee festival 2012. Al voor aanvang vertelt Alan, één van de twee Nimmo broertjes, ons er vreselijk veel zin in te hebben en dat de entourage in het voormalige klooster hem wel bevalt. De Nimmo’s zijn razend populair in het Nederlandse bluesrock circuit, en dat is meer dan terecht. Als je het viertal ziet en hoort optreden stijgt de adrenaline, gaat het hart sneller kloppen en neemt de aandrang tot swingen toe. De interactie tussen de twee zingende en gitaarspelende broers Steve en Alan staat centraal in het stevige bandgeluid met een hoog Free gehalte. Waarbij bassist Matt Beable en drummer Dave Raeburn dit keer een strakke ritmesectie vormden die weten hoe moderne elektrische blues and rock ‘n roll moet klinken. Wat ons betreft het derde hoogtepunt van een geweldige muziekavond. Blues Aan Zee Rocks!

De line-up:

MAINSTAGE
Robert Smith Bluesband
Dave Chavez band  met “special guest” Big Pete
The Nimmo Brothers (GBSchotland)

THE COTTON CLUB
Leif de Leeuw band
Fay Lovsky & Arthur Ebeling
Duke Town Dogs

THE CHAPPEL
The Blues Hunters
Jennbblues

JUKE JOINT
Tiny Legs Tim (B) & Lightnin’ Guy
Tommy Allen & Johnny Hewitt (UK)

De foto’s van het festival kun je hier bekijken: