Frits Krieg over de Twelve Bar Blues Band

Interreview met Frits Krieg over de laatste CD van de Twelve Bar Blues Band, Life Is hard. Tekst van Arjan Vermeer met foto’s van Ramonda en Arjan Vermeer.

Frits Krieg is radiomaker bij de Westlandse Omroep Stichting, de WOS. Al jaren maakt hij elke woensdagavond een radio programma met bluesmuziek. En daarmee behoort hij inmiddels tot de ’eminence grise’ van de Nederlandse Bluesscene. Daarnaast is hij een aantal jaren ook bestuurslid geweest van de Stichting Blues aan Zee die elke maand in Monster een bluesavond organiseert, waar menig bluesband al een keer is langs geweest. Zo ook de Twelve Bar Blues Band. En laat Frits daar nu een groot bewonderaar van zijn!!  De Twelve Bar Blues Band behoort zelf inmiddels ook tot de iconen van de blueswereld van de Lage Landen. Sinds de oprichting in 2005 maken ze trouw elke twee jaar een CD: The Blues Has Got Me (2006), E-mail To Heaven (2008), Key To Your Heart (2010) en nu in 2012 hun  nieuwste release: Life Is Hard. En in de hoes van deze nieuwe cd staat het voorwoord geschreven door …. Frits Krieg. Dus vonden wij van TheBluesAlone? dat we het beste Frits aan het woord kunnen laten over de Twelve Bar Blues Band.

Wij treffen Frits aan zittend op het stoepje voor het studio gebouw van de WOS. We zijn wat te vroeg en de technicus van Frits’ programma, Kees Zwinkels die de sleutel heeft, is nog niet gearriveerd. We besluiten het interview in de ‘stilte’ van mijn MPV te doen. Een uitstekende interview-studio, blijkt later.  Het gesprek met Frits gaat niet alleen over de cd maar ook over de band zelf en dat heeft eigenlijk alleen maar te maken met het feit dat Frits een groot liefhebber van deze band is. Dit artikel is dan ook niet een review maar meer een inter-review:

Bij het maken van een review van Life Is Hard, de nieuwste release van de Twelve Bar Blues Band, las ik jouw voorwoord. En daarin zeg je dat je toen je voor het eerst te maken kreeg met de Twelve Bar Blues Band (12BBB), je een unieke sound hoorde die je in jaren niet meer gehoord had. Wat is er zo uniek aan de sound van de 12BBB voor jou?

– Dat ik die sound in jaren niet meer gehoord heb, daar bedoel ik mee, dat ik ‘m vroeger dus wel gehoord heb. En die specifieke sound zat bij Fleetwood Mac, uit de periode van Peter Green. Je weet dat ik een grote fan ben van Peter Green, en dan komt er ineens een band die speelt met meerdere gitaren en die sound van Kees Dusink, dat gaf iets van herkenning. Het is uiteraard wel een andere band dan wat Fleetwood Mac was, maar die herkenning, dat sprak mij toen erg aan. Ik kreeg toen een demo van de allereerste CD voordat ie uitkwam (The Blues Has Got Me – red.). Daar stonden toen zo’n 7 – 8 liedjes op, maar wel zo’n 50 minuten muziek, wat op zich dus inhoudt dat je nummers maakt van 7 – 8 minuten. En dat vind ik eén van hun sterke punten. Ook op deze nieuwe cd zie je dat weer terug.

Dus voor jou is de unieke sound van de 12BBB eigenlijk een stuk nostalgie?

– Ja en dat klopt ook wel want als ik de youtube-filmpjes van Kees Dusink bekijk en beluister dan zie ik allemaal nrs van Fleetwood Mac, van Peter Green. Wij sturen elkaar ook wel s wat toe.

Maar dan moet jij genoten hebben van Love That Burns op hun vorige CD?

– Ja dat was fantastisch. Die heb ik al een paar keer op mijn facebook pagina gedeeld. Ik ben bij de cd-presentatie toen in Apeldoorn geweest. Daar werd dat nummer zo verschrikkelijk mooi gespeeld, dat je bij je zelf denkt …..hoe is het mogelijk.

Even daarop doorgaand, ik heb twee nrs van Keys To Your Heart nog steeds op mijn ipod staan: Marian en Love That Burns. Twee echte kippenvel-nummers. Welk nummer vind jij op deze nieuwe cd er boven uit springen?

– Ja ze doen inderdaad veel bluesballads Daar ben ik een liefhebber van, mooie langzame songs met mooie gitaarsolo’s. Dat is ook een van hun kwaliteiten. Maar op deze cd vind ik de titelsong Life is Hard er bovenuit stijgen. Echt een fantastisch nummer.

Wat vind jij van Living In Your Own Cell. Daar krijg ik zelf herinneringen bij aan Alvin Lee met Ten Years After. Ik vind dit zelf ook het beste nummer van deze cd.

– Dat is ook het mooie van hun muziek, je herkent er allemaal wel iets in.

Hoe komt het dat de 12BBB al zo lang in de zelfde bezetting speelt?

– Je hebt te maken met vijf topmuzikanten. Deze bezetting bestaat ook al een paar jaar, en dat merk je doordat ze steeds beter op elkaar ingespeeld raken. Het is niet hun originele bezetting, Randy Pears is er als laatste, na Email To Heaven, bijgekomen en daarna is de band constant gebleven. En dat komt door Kees en Jan samen. Die zetten de grote lijnen uit en doen de muzikale vormgeving. Die twee samen weten de anderen te waarderen en ze daardoor bij elkaar te houden. Je moet natuurlijk wel in zo’n groep passen. Maar ze hebben onderling ook lol op het podium, en dat stralen ze ook uit. Als alle bands dat ook zouden hebben dan gaat het met de blues in Nederland nog veel beter. Het zijn ook allemaal klasse-muzikanten. Randy Pears bijv. is een fantastisch gitarist. Hij speelde ook met zijn eigen trio schitterende solo’s. En de 12BBB speelde laatst op de bluesboot in Rotterdam in juni van dit jaar, samen met de band van Lightning Guy. Nou dat was de beste blues die de lage landen te horen kon krijgen, The Best of the Lowlands, Haha. Lightning Guy en Jan zijn natuurlijk allebei ras-performers, en elke keer als ik het filmpje op youtube terug kijk krijg ik weer kippevel.

Jij bent zelf harmonicaliefhebber. Wat vind jij van het mondharmonicaspel van JJ ?

– Jan zegt zelf, ik ben niet de beste harmonica speler. Maar ik doe gewoon mijn ding. Maar je kan allerlei stijlen bij hem horen, hij kan ook chromatisch spelen zoals Toets Thielemans, bijvoorbeeld.

Kees Dusink kan fantastisch slide gitaar spelen. Heb jij Kees wel s op een dobro slide gitaar zien spelen? Je hoort weinig echt akoestische nrs op hun cd’s?

– Nee, ik weet niet eens of ie zo’n instrument heeft, maar je hoort ze inderdaad weinig akoestisch spelen. Maar het Robert Johnson nummer op deze cd “Me and the Devil” komt daar natuurlijk wel dichtbij.

Ik heb vanmorgen Email To Heaven nog eens beluisterd en daarna Life Is Hard. Je hoort duidelijk verbetering in techniek, productie, alles is wat strakker, het klinkt mooier. Zie jij ook muzikale vooruitgang?

– Ja, als je goed luister hoor je in elk nummer een totaal ander rythme. En er wordt iets ruiger gespeeld.

Dat hoor ik ook bij Living in your own cell, wat ik meer de bluesrock kant op vindt gaan. En we zeiden al dat bluesballads hun grote kracht was. Gaat de 12BBB de bluesrock richting op?

– Nee dat zie ik niet zo. Af en toe een nummer tussendoor is natuurlijk geen probleem. Maar ik verwacht niet dat ze die kant opgaan. Maar je moet natuurlijk wel blijven vernieuwen.

Wat vind je van de covers op deze cd?

– Ik vind hun eigen nummers altijd erg sterk maar de covers passen er prima bij.

Ik vind het altijd een uitdaging als een band covers speelt die heel bekend zijn en het gevaar kennen dat ze wat uitgekauwd zijn. Maar bij de 12BBB zie je dat ze daar toch altijd zelf iets aan toevoegen zodat ze prima bij hun zelf geschreven materiaal passen. Kijk naar -in het verleden- Help Me, Love That Burns, Shake Your Moneymaker en -op deze CD- Life is Hard. Maar ik heb het gevoel dat ze met Old Love van Clapton een te grote stap hebben genomen?

– Volgens mij is Old Love niet veel gecoverd en ik vind dat ze daar wel een leuke versie van hebben gemaakt.

Dus jij bent het niet met mij eens?

– Nou nee. Ik vind het wel passen op deze cd.

Nog een laatste vraag want jouw radio-programma begint zo: Jouw grote liefde is Chicago Blues. Wat zou jij er van vinden als de 12BBB toch meer de bluesrock richting opgaat? Blijf jij dan de grootste fan van de 12BBB?

– In vind alle bluesstijlen wel leuk, maar Chicago Blues heeft zeker mijn voorkeur. Ik verwacht niet dat de 12BBB echt de bluesrock kant op gaat. De band heeft een bepaald concept en hanteert daar een zekere discipline in. Daar zit een hele goeie gedachte achter en daar wijken ze ook niet van af. Daarmee krijg je ook een bepaalde voorspelbaarheid. Je weet wat je krijgt, “What You hear is What You Get”.