Big Will & the Bluesmen: Met eerbied voor de oude bluesmeesters

Gezien & gehoord in De Muziekzolder Maasdijk: Big Will & the Bluesmen op donderdag 3 mei 2012. Tekst & filmpje door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer.

Westlander en smoelschuiver Wil van der Ende, beter bekend als Big Will, Alex ‘Riverside Jr.’ Konijnenburg, Henk Wessels en Jos Waal zijn échte Bluesmannen waarbij het blauwe Deltabloed bij wijze van spreken door de aderen stroomt. Big Will & The Bluesmen speelt traditionele Delta- en Chicago blues en ze namen 2 CD’s op: ‘Trouble No More’ (2010) en ‘Hard Times’ (2011). Op het laatste album deden ook mee: Peter Struijk (gitaren), Henk Heijlema (lapsteel, mandoline) en Gerbrand Schoenmaker (piano). Pianist Schoenmaker maakt tegenwoordig ook deel uit van de band. Alvorens ze komende zomer door Frankrijk gaan toeren kwamen ze donderdag 3 mei de Muziekzolder omturnen in een rokerig bluescafé met eigen nummers en covers van oude legendarische bluesmeesters.

Op ingetogen wijze opende Alex “Riverside jr” Konijnenburg akoestisch met de song ‘Levee Camp Moan’ (Son House 1965) gevolgd door ‘Seven Days’ en ‘Walking Blues’. Ook ‘Walkin’ Blues’ is een blues standard ooit opgenomen door Son House in 1930. Het werd met name gespeeld door zijn protégee Robert Johnson in 1936. maar ook door vele andere (country)blues muzikanten sindsdien (o.a. Muddy Waters, Roy Rogers, Johnny Cash, Rory Gallagher en Eric Clapton).

We kregen een mix van eigen nummers te horen, zoals ‘Big Will Theme’  en ‘Same Ol’ Blues’ geschreven door Riverside Jr. Henk. Gevolgd door mooie standards met veel eerbied voor de oude bluesmeesters en respect voor diens composities. En dat was niet alleen maar kommer en kwel, wat in het blues genre vaak gebruikelijk is, want ook de zogenaamde happy blues kreeg een beurt. ‘Kansas Ciy’ is zo’n vrolijk rhythm and blues liedje geschreven door Jerry Leiber en Mike Stoller in 1952. Het lied, een 12-bar blues, werd voor het eerst opgenomen door Willie Littlefield datzelfde jaar, onder de titel ‘KC Lovin’. Maar ook de eigen compositie ‘Waiting On A Train’ kan enige vrolijkheid niet ontzegd worden. Alex zijn karakteristieke rauwe vocalen en zijn krachtige gitaarstijl geven de band toch een geheel eigen sound. Bluesharp speler ‘Big Will’ van der Ende is een mondharmonicaspeler met kennis en passie. Hij kent zijn klassiekers en weet deze ook bezield op eigen wijze en origineel te interpreteren.

‘Trouble No More’ was één van de eerste songs die Wil & Alex samen ooit speelde en tevens de titel van de debuut CD door Big Will & the Bluesmen. Het is ook een upbeat bluessong voor het eerst opgenomen door Muddy Waters in 1955. Het jaar erop werd het nummer een hit en bereikte #7 in de Billboard R&B charts. Waters werd daarbij begeleid door grootheden als Jimmy Rogers (elektrische gitaar), Little Walter (versterkte mondharmonica), Otis Spann (piano), Willie Dixon (basgitaar) en Francis Clay (drums). Een losse groep van collega Chess Recording artiesten, ook wel bekent als de ‘Headhunters’. Het bleek een stelletje belangrijke instrumentalisten die de vorm van de Chicago Blues zouden gaan bepalen. En ook voor deze muziekstijl draaide het Rotterdams-Haags-Westlandse gezelschap hun handen niet om. Voornamelijk in ‘Mojo Working’ gingen ook bassist Henk, drummer Jos en pianist Gerbrand helemaal los! Het overbekende lied werd in 1957 bekend door Muddy Waters. Waters zijn vertolking van het nummer kwam op de Rolling Stone Magazine lijst van 500 Greatest Songs All Time op #359 én werd opgenomen in de Grammy Hall of Fame in 2000.

‘Dimpless’ is weer zo’n echte John Lee Hooker classic. Een blues in gematigd tempo maar die klinkt als een twelve-bar blues waarvan een paar beats ontbreken. Alex is groot liefhebber van Robert Johnson (hij heeft zelfs een originele Kalamazoo gitaar!) dus songs van deze invloedrijkste Amerikaanse bluesartiest aller tijde, mochten natuurlijk niet ontbreken. ‘Malted Milk’ is de 5e opname van de 5e sessie van 20 juni 1937, opgenomen in Dallas, Texas. Het paste naadloos in de serie eigen composities die gespeeld werden door Alex en zijn bluesmannen. ‘You Got Me Running’ (Jimmy Reed 1959), ‘I Wanna Hug You’ (John Lee Hooker), ‘Little Red Rooster’ (Willie Dixon)… stuk voor stuk blues klassiekers met de juiste interpretatie gespeeld. De laatste is natuurlijk het bekendst van de Rolling Stones, maar The Bluesmen speelde het als ‘The Red Rooster’ versie in de Howlin’ Wolf stijl uit 1961. De twee sets werden afgesloten met een ‘recent’ lied van (daar was íe weer) McKinley Morganfield a.k.a. Muddy Waters: ‘Deep Down In FLA’ (1977).

In de toegift de onvermijdelijke Robert Johnson blues standard ‘Dust My Broom’, welke de Mississippi Delta blueszanger- en gitarist ooit op 23 november 1936 in San Antonio, Texas opnam. Als allerlaatste song kregen we de Elmore James classic ‘Shake Your Moneymaker’ ook nog te horen. Gecoverd door heel veel artiesten en dus ook soeverein door Big Will & the Bluesmen! Die hiermee een geslaagd en sfeervol avondje Delta- en Chicago Blues afsloten. En de Zolder veranderde in een ouderwetsch vermaakscentrum; a real juke joint, in de Westlandsche Delta.

Om meer te weten te komen over één van Nederlands beste Delta bluesbands lees dan: ‘Het Grote Big Will & The Bluesmen Interview‘

Setlist:

01. Levee Camp Moan
02. Seven Days
03. Walking Blues
04. Big Will Theme
05. Same Ol’ Blues
06. Drifting & Driving
07. Cryin’
08. Kansas Ciy
09. Shame
10. Trouble No More
11. Automatic
12. Mojo Working
13. Dimpless

14. Malted Milk
15. New Mexico
16. Feel So Good
17. You Got Me Running
18. Waiting On A Train
19. I Wanna Hug You
20. Checkwriting Woman
21. Little Red Rooster
22. Deep Down In FLA

Toegift
23. Dust My Broom
24. Shake Your Moneymaker

Bekijk meer foto’s van het optreden op de Muziekzolder: