Verslag van Moulin Blues 2012 te Ospel op 4 en 5 mei 2012. Tekst en foto’s van Hen Metsemakers.
Voor alweer de 27e keer wordt dit jaar weer alles uit de kast gehaald om Ospel om te toveren tot het tijdelijke mekka van de (inter)nationale blues. Als vanouds op en top gezellig zowel op, achter en voor de beide podia. Op zaterdag staan daar John F. Klaver Band, RJ Mischo, Trampled Under Foot, Jon Amor Blues Group, JD McPherson, MarkHummel/Lazy Lester/Little Charlie, Jimmie Vaughan ft Lou Ann Barton en Moreland & Arbuckle ingeroosterd. Een programma om door een ringetje te halen!
Dag 2 (zie voor het verslag van dag 1 hier)
Halverwege de middag val ik vandaag binnen waar in de cafetent wordt gestart met The Hot Buskers, een regionale band met heel veel passie voor de early jazz, alternative country en folkblues. Krijg hier nog net de laatste noten van mee. Versterking hebben ze nauwelijks nodig. De muziek wordt op contrabas, snare plus 1 bekken, gitaar, mandoline en trompet plus gezamenlijke zang op 1 microfoon gebracht. Het enorme enthousiasme werkt zeer aanstekelijk en de meezingers brengen de vonk in de cafetent over naar het publiek laat ik me achteraf vertellen.
Het optreden van de Amerikaanse familieband Trampled Under Foot wordt het debuut voor Nederland. Met in de USA verkregen trofeeën als de International Blues Challenge (winnaar in 2008) en voor 2012 een nominatie voor 3 Blues Music Awards hebben ze al een respectabele staat van dienst opgebouwd. Linkshandige bassiste Danielle, Kris en Nick Schnebelen (gitaar en drums) maakten met hun album ‘Wrong side of the blues’ al de weg vrij voor vele optredens in de USA en daarbuiten. Live staan ze garant voor gedegen portie voornamelijk traditionele blues. Weliswaar met verve gebracht, maar het echte vlamwerk ontbrak wel een beetje vond ik.
Texan Tail maakte in de jaren ’90 met hun blues, jump & swing het land onveilig. In 1998 stonden ze ook al op Moulin Blues en lieten daar een uitstekende indruk achter. Ze brachten 2 albums uit en mn. “Off the record” viel her en der bijzonder goed in de smaak. Speciaal voor Moulin Blues zijn ze nog eens het repetitiehok ingedoken om hun swingende muziek nog eens op te poetsen. Daar hebben ze goed hun best op gedaan, want het klinkt allemaal voortreffelijk. D.w.z. vanaf de backline. Vanuit de PA en monitor was dat wat minder. Ze hadden nogal wat tijd nodig vooraf en ook tijdens het optreden was regelmatig sprake van rondzingende microfoons. Veel mensen komen voorbij om hier een graantje van mee te pikken in afwachting van het volgende optreden in de grote tent van Jon Amor Blues Group.
De Jon Amor Blues Group ga ik in relatief korte tijd voor de 3e keer horen en zien nu. Hun rauwe powerblues komt aan als een mokerslag en het publiek gaat vol uit zijn dak. Iets wat ik na het horen en zien van zijn vorige shows wel had verwacht. Naast Jon Amor, bestaat de band uit de broers Dave (gitaar) en Chris Doherty (bas) en Simon Small (drums). Het debuutalbum ‘You Know It’s Only Love’ is ongeveer 2 jaar uit en hier worden uiteraard weer veel nummers van gespeeld. Veel inbreng wederom van 2e gitarist van de band, Dave Doherty! Wat een power & inzet. Zo moet muziek gemaakt en gebracht worden! Jon zelf laat zijn waardering regelmatig blijken door met zijn vuist op zijn hart te kloppen. Ze geven werkelijk alles en drijfnat verlaten ze het podium, het publiek heeft veel gekregen, uiteraard ook een toegift. Wat mij betreft een headliner die wat later op de avond geprogrammeerd had mogen worden. En het wordt warmer en warmer, en gezelliger en gezelliger in Ospel…het bier vloeit zeer rijkelijk en de stemming zit er helemaal in nu.
Alsof de klok zo’n 50 jaar terug wordt gezet. De uit Oklahoma USA afkomstige JD McPherson brengt Little Richard en Bo Diddley zo’n beetje opnieuw tot leven met zijn stomende Rock ’n Roll & authentieke bluessound. Compleet met grote semi-acoustische gitaar, eenvoudig basissetje drums en contrabas produceert hij de sound van weleer toch op een nieuwe manier. Het klinkt vol en vet, en vooral met veel oprechte emotie in zijn prachtige stem. Zijn debuut cd “Signs and Signifiers” bevat veel afwisseling voor de liefhebbers van dit genre. Het plezier spat ervan af evenals vorig jaar in Peer waar ik ze voor het eerst zag en hoorde. Een super swingende set. Bassist Jimmy Sutton zie ik later backstage en in de coulissen terug bij Jimmie Vaughan.
En dan snel op naar Ben Prestage, wederom als tussenact in de cafetent. Heb Seasick Steve nog niet live gehoord, maar dit moet erg dicht in de buurt komen. Misschien zelfs wel gruiziger dan Steve zelf bespeelt Ben in zijn eentje een combinatie van cigarbox gitaar, mondharmonica, drums, dobro plus banjo en hij zingt daar nog eens bij ook. Veel bluegrass en countryblues invloeden resulteren in een eigen mix van Swamp Blues in alle puurheid en oprechtheid. Erg tof ook om te zien wat een gedrevenheid deze man toont en veel respect voor de controle over al deze instrumenten! Het publiek geniet zeer en het is zo druk voor het podium dat van fotograferen (op 1 foto na) niets meer terecht komt.
Even pauze voor mij.. een rondje over het terrein met her en der een praatje en drankje backstage en met een van de organisatoren die ik ken. Wat een topsfeertje hier in Ospel! Uiterst gemoedelijk allemaal met muziekliefhebbers die vanuit hun oprechte liefde voor de blues, maar ook aanverwante stromingen de weg naar Limburg hebben gevonden. De muzikanten van Jimmie Vaughan druppelen voor me langs binnen en mengen zich gezellig rond de terrasverwarmer. Hoor ook wat spatjes vanuit het management van Jimmie Vaughan die o.a. meent dat de kleedkamer niet schoon genoeg is. Jim Suhler die gisteren optrad krijgt er blijkbaar geen genoeg van en meldt zich met een deel van zijn band om ook het concert van Jimmie vanuit de coulissen te kunnen volgen.
Halverwege het concert van Mark Hummel’s Harmonica Blowout feat. Little Charlie & Lazy Lester val ik weer binnen in de grote tent. Vooraan komen is nauwelijks meer te doen, dus vanuit het midden e.e.a. gadegeslagen. Een veelzijdige muzikant, deze Mark Hummel. Veel mondharmonica en enthousiasme vanuit het publiek. Langzaam werk ik me langs de zijkant van de 
tent naar voren, want special guest Charlie Baty (gitaar en mondharmonica) en legende Lazy Lester (die overigens nog een aardig deuntje mondharmonica speelt op zijn leeftijd!) wil ik toch wel wat dichterbij zien & op de foto zetten. Een mooie set pure blues met regelmatig R&R en wat summiere jazz-invloeden kunnen mij en het publiek best bekoren.
Jimmie Vaughan mag met zijn ruim 40-jarige carrière in de blues, soul en country gerust een veteraan genoemd worden. Op zijn cd’s laat hij horen dat deze stijlen het eigenlijk best goed met elkaar kunnen vinden en zeker ook dat er een groot publiek voor is te vinden, want ze scoren hoog in de ranglijsten. Ook de blues-roots fans in Ospel kunnen dit wel waarderen. Persoonlijk valt het me een beetje tegen. Ogenschijnlijk ongeïnteresseerd werkt hij de setlist af als een verplichte exercitie. Het klinkt Amerikaans, keurig en goed, maar het spettert en vlamt niet echt. De opkomst van Lou Ann Barton brengt daar niet heel veel verbetering in. Het is me net wat te netjes allemaal. Een van de laatste en daarmee beoogde grote publiekstrekkers van deze 27e editie van Moulin Blues. Op naar de laatste act van het festival.
Als finale slotact staat Moreland & Arbuckle geprogrammeerd. Rauwe blues die doet denken aan de prille Delta Blues en blues uit de jaren 50. “Roots Rock” noemen ze het zelf en dat is eigenlijk een juiste benaming. Aaron Moreland zorgt voor de gruizige (slide-)gitaarrifs terwijl Dustin Arbuckle het puik & stoere mondharmonicawerk plus zang voor zijn rekening neemt. Neem daarbij nog een degelijke drummer die functioneel maar krachtig het geheel ondersteund en tik dan de maat maar af. Hun vette groove en spetterende sound kan de grote tent maar net aan…het publiek reageert super. Na een zeer terechte toegift komt er hiermee een geweldig einde aan deze slotdag van dit mooie festival.
Nou, dat waren me een paar intensieve maar ook mooie dagen. Heel erg veel bekende mensen gezien en gesproken. Moulin Blues; krachtige en afwisselende programmering, goed georganiseerd en zeer gezellig. Op naar de volgende editie op 3 & 4 mei 2013!
kijk ook op www.moulinblues.nl
Lees hier het verslag van Dag 1
En hieronder kun je meer foto’s van Hen bekijken:
