Gezien & gehoord in Cultuurpodium De Boerderij Zoetermeer : Larry Graham & Graham Central Station op vrijdag 30 maart 2012.
Tekst & filmpje: Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer
Larry Graham Jr. (65) is een Amerikaanse bassist/zanger, songwriter en muziekproducent. Hij is vooral bekend van de populaire en invloedrijke psychedelische soul/funk band Sly & the Family Stone en als de oprichter/frontman van Graham Central Station. Daarnaast speelde hij met grootheden als Prince, Lenny Kravitz, Chaka Khan, Betty Davis en Aretha Franklin. In 2011 konden we het gezelschap nog bewonderen op het North Sea Jazz Festival in het kader van de “Funk Around The World” Tour. In bijna dezelfde samenstelling (alleen de blazers ontbraken nu) gaf Graham Central Station afgelopen vrijdag een spetterend funk optreden in Cultuurpodium De Boerderij te Zoetermeer.
In 1980 brachten Larry Graham & Graham Central Station het album ‘One in a Million You’ uit en de titeltrack werd hun grootste hit tot nu toe; top 10 in de Billboard Music Charts. Maar de romantische ballade werd in de Boerderij niet gespeeld, we kregen ruim twee uur lang classic funk te horen van veteraan Graham en zijn band. En we gingen ‘Back In Time’ met een funky en soulvolle tribute aan Graham’s voormalige band Sly & the Family Stone. De trappen aan de voorzijde van het podium verraadde op voorhand al dat de opkomst van de band – evenals op het NSJ 2011 festival – niet vanaf backstage maar van achter uit de zaal zou zijn. Als een uitgedunde brassband met trommels, percussie-instrumenten en fluitjes deed Graham Central Station dwars door het publiek hun bruisende intocht. En het zou niet de laatste keer zijn dat de flamboyante bassist zich tussen het publiek zou begeven die avond. De Jehova’s getuige Brother Graham bevindt zich blijkbaar graag onder de mensen. En vanuit die overtuiging is het woord “allemachtig” zeer toepasselijk…
De openingsnummers ‘We’ve Been Waiting’, ‘Ain’t No Fun’ en ‘It’s Alright’ vormde vrijwel non-stop de meest funky setopener die ik in jaren live gehoord had. Allemachtig, wat was dat prachtig! De “whoo-hoo’s” en “Go Larry! Go Larry’s” vanuit het publiek waren dan ook niet van de lucht. Eén van de beste funkbassisten aller tijden heeft het slapping, thumpin’ en pluckin’ nog niet verleerd! Hij wordt dan ook niet voor niets gecrediteerd met de uitvinding van de slapping-techniek. En door toedoen van de toetsenisten James McKinney Jr. op keyboards en Dave Council op orgel werden de blazers dan ook niet gemist. Gitarist Wilton Rabb – ook al sinds 1980 in Larry Graham’s kiezog – speelde hoekige funky ritmes en pikante solo’s en hij nam afwisselend ook de backing- en solozang voor zijn rekening. Met de gladde disco klassiekers ‘Feel The Need’ van de Detroit Emeralds en ‘I Can’t Stand The Rain’ (Ann Peebles) werd er pas weer wat gas terug genomen. Dit met zangeres Ashling “Biscuit” Cole in een vocale hoofdrol. Haar krachtige stem en ongeëvenaarde professionaliteit zorgen ervoor dat ze één van de beste is op het gebied van R&B, funk en gospelzang.
Ashling Cole speelde ook percussie en vanachter haar zilveren katheder bediende ze de funkbox, een digitaal kastje vol met klassieke beatbox geluiden en patterns uit de jaren 
zeventig en tachtig. Na de eigen jaren zeventig hit ‘Hair’ met een smooth jazz-bass intro en Stevie Wonder’s ‘Higher Ground’ in een verrassend arrangement en groovy drumwerk door Brian Braziel gingen we terug in de tijd. De meesterstukken van Sly Stone kwamen in een rap tempo voorbij: ‘Family Affair’, ‘Hot Fun’, ‘Everyday People’… maar vooral bij ‘Dance to the Music’, ‘The Jam’ en een geweldig swingend ‘Thank You’ was het in de Boerderij één groot kolkend soul- en funkfeest! Enige verbazing ontstond toen mevrouw Graham zich op haar sandalen met een wit zakdoekje zwaaiend op het podium begaf om haar man dansend bij te staan, een overbodige act. En ook haar vocale bijdrage had weinig toegevoegde waarde (ongehoord en onhoorbaar). Daarentegen was het toelaten van overwegend vrouwelijke fans op het podium to dance to the music wel weer een geslaagde encore actie.
Bij de crowd pleaser, in de goede zin van het woord (“Somebody out there want some?“), ontstond er ook al een soort van gezellige Zoetermeer’s Got Talent. Achtereenvolgens twee zangers (waarbij een knappe Prince imitator), een toetsenist, twee drummers (waarbij een jong meisje) en een bassist mochten on-stage hun kunsten vertonen. Dit tot grote hilariteit maar toch ook waardering van omstanders op het podium en in de zaal. In de toegift zat o.a. Maroon 5’s ‘Moves Like Jagger’ waarmee Graham Central Station aantoonde dat ook hedendaagse dansmuziek swingt in een strak getailleerd GCS soul-jasje. Via de zwarte trappen verliet het zestal tot slot zingend met tamboerijnen in de handen voor de laatste keer het podium: “I wanna take ya hiiigher!” Ook na het bereiken van zijn pensioengerechtigde leeftijd blijft allround entertainer Larry Graham actief als de Funk and Slap Master. In september 2012 komt de nieuwe CD uit van Larry Graham & Graham Central Station.
Setlist
01. Intro
02. We’ve Been Waiting
03. Ain’t No Fun
04. It’s Alright
05. Feel the Need
06. I Can’t Stand The Rain
07. Hair
08. Higher Ground
09. Bass Solo
10. Big Ole “E” / Back In Time
11. Family Affair
12. Hot Fun In The Summertime
13. Everyday People
14. Dance to the Music
15. The Jam
16. Thank You
Encore:
17. Moves Like Jagger
18. More Bounce
19. Higher
en hier meer foto’s van het optreden van Graham Central Station:
