‘Canadese rock-invasie' in Weert: Serena Pryne

Gezien en gehoord: Serena Pryne and the Mandevilles in Muziekcentrum de Bosuil Weert op 4 maart 2012. Foto’s en tekst door: Hen Metsemakers

Op 24 maart a.s. speelt het Canadese Jonas & the Massive Attraction in de Bosuil. Ook helemaal uit Canada strijkt vandaag Serena Pryne met band neer in de Bosuil te Weert. Met invloeden van Janis Joplin, Big Mamma Thornton, e.d. een passend begin van de lente. Ik hoop dat ze haar reputatie van exploderende energie en vocaal geweld ook vandaag waar zal maken. Op 28 mei zal ze in de tent op Pinkpop optreden op dezelfde dag als Bruce Springsteen, een optreden waar ze natuurlijk meer dan gemiddeld naar uitkijkt. Ook was ze enkele dagen geleden met band te gast bij Giel Beelen op 3FM waar ze o.a. nieuwe singel ‘Born to Die’ liet horen. ‘It has Balls and Meaning, even Better than the Original’ liet zich Giel zich na het optreden ontvallen. Een nauwe samenwerking met gitarist Nick Lesyk waarmee ze een goede klik op muzikaal gebied heeft plus songwriter Dave Thompson resulteerde in veel nieuw materiaal voor haar laatste album ‘Goodnight Golden Sun’ welke in 2011 het licht zag. Die klik met Nick Lesyk werd tijdens het optreden later duidelijk bevestigd (zie foto’s).

Na het voorprogramma ‘Anna Nita and the Shakers’, voltallig aanwezig incl. blazerssectie, die voor een goede set funky soulpop zorgden wat door het publiek welwillend wordt ontvangen was het de beurt aan de muzikanten uit Canada. Met de krachtige R&B songs ‘Destination’ & ‘Come Around’ als start raast wervelwind Serena over het podium alsof ze onder stroom staat. Wat een energie. Ik moet mijn sluitertijden van mijn camera’s naarstig naar boven bijstellen!

Serena Pryne en the Mandevilles spelen een eigen mix van rock, blues en country. Ze heeft een geheel eigen geluid, maar doet toch ook wel denken aan Dana Fuchs en vaag Jesse Galante. Hees, soul en country-achtig. Hierbij wisselt ze af tussen een zacht en soulachtig stemgeluid, en ferme uithalen met een scherp rock’n roll randje. Deze combinatie en de energieke manier waarop Serena haar mix van americana en rock ’n roll muziek weet te brengen zorgen ervoor dat haar muziek goed en snel overslaat naar haar publiek wat -zeer verdiend- enthousiast reageert.

Haar teksten gaan vooral over gebroken harten en de lange weg die zij heeft moeten afleggen tot het punt waarop de band zich nu bevindt. Serena heeft namelijk nogal wat tegenslagen moeten verwerken om te komen tot waar ze nu is. Ze refereert even aan de goede herinneringen aan het recente Bospop festival waar ze in de tent optrad, en bedankt het publiek voor de wederom puike ontvangst in Weert. “Born to Die’en ‘Breakup’ zijn een paar rustigere countryrock-songs tussen de bedrijven door. Goed en mooi begeleidt ook door begeleidingsband the Mandevilles . Een band die wel wat timide overkomt in vergelijk met de performance die Serena laat zien. Zonder pauze wordt de set in 1 keer gespeeld met een mooie interactie met het publiek tijdens de meezinger ‘Whiskey’; een fraaie ballad.

Uiterst vrolijk en kwiek maar bovenal moeiteloos varieert Serena met haar veelzijdige stem door het repertoire. Een welverdiende toegift volgt met ‘When the Night’ een krachtig rocknummer als afsluiter. Overeenkomsten met Ilse de Lange dringen zich tijdens de show bij me op, maar dan wel een krachtige rockvariant daarvan. Sympathiek begeeft de band zich tussen de fans in de Bosuil. Wat een leuke meid die Serena, een naam om te onthouden. Ik wens hun nog veel succes met hun komend Pinkpop optreden in de kleedkamer en neem afscheid na van gitarist Nick de setlist te hebben ontvangen.

Setlist:
1. Destination
2. Come Around
3. Move Too Fast
4. Heaven
5. Worst Damn
6. Born to Die
7. Breakup
8. Old Soul
9. Blind Eye
10. Hard Times
11. Stay
12. Keep Me
13. Into the Wind
14. Whiskey
15. Real Me
16. When the Night