‘American Rockshow’ Jessie Galante in de Bosuil Weert

Gezien en gehoord: Jessie Galante met support act Cherry Darling op 16-12-2011 in Muziekcentrum De Bosuil Weert
Tekst en foto’s door Hen Metsemakers

In het in sfeervolle kerstambiance gehulde muziekcentrum De Bosuil in Weert wordt vandaag ruimte gemaakt voor stevige bluesrock muziek. Met als supportact Cherry Darling, treedt Jessie Galante met begeleidingsband aan.

De Amerikaanse rockzangeres Jessie Galante maakt rock muziek met pittige blues en soul prikkels. Voor de zomer tourde ze ook al eens in Nederland en België en daarbij werd ze begeleid door de Nederlandse musici Patrick van den Heuvel (drums), Joop Wolters & Patrick van der Klift (gitaar) en Marc Soeters (basgitaar). Dit is blijkbaar goed bevallen (en dat mag ook wel!) want met dezelfde mensen is Jessie dit jaar weer op pad gegaan. Voor Joop Wolters & Patrick van der Klift is het een thuiswedstrijd. De zeer sympathieke Weerter gitaarvirtuoos Joop Wolters ken ik al jaren en heb dan ook al zijn cd’s in de kast staan. Vandaag zal hij ‘in dienst van’ Jessie Galante opereren, daar waar Joop van huis uit een sterke progressive-rock en fusion grondslag heeft. Voor de gitaarliefhebbers onder ons die hem nog niet kennen, check it out op zijn website!

Jessie heeft van jongs af aan al een passie voor muziek. In haar jongere jaren weet ze zich te ontwikkelen tot een echte ‘rock bitch’ en zingt ze in haar eerste band ‘Actor’. Haar eerste singel “Checkin’ Out” krijgt in Amerika nog steeds veel airplay. Na het succes van haar eerste band, vertrekt ze naar Los Angeles om daar in de band ‘Fire’ te zingen, ook deze band wordt een groot succes.

Wanneer ze besluit om solo te gaan merkt ze dat podia en bookers in Europa erg enthousiast over haar zijn, daarom besluit ze zich vooral op deze markt te gaan richten. Onder andere Nederland, Duitsland, Engeland en Hongarije draagt haar op handen. In 2009 bracht Galante de cd ‘Spitfire’ uit in samenwerking met Larry Swist en co-producer Mick Guzauski, beide niet de eerste de beste.

Jessie Galante werd al eerder vergeleken met artiesten als Janis Joplin, Chaka Kahn en Joyce Kennedy van de band Mother’s Finest, dus ze heeft heel wat voor ons in petto! Ze stamt uit een Italiaanse zeer muzikale familie en heeft muziek dan ook met de paplepel ingegoten gekregen.

Support-act Cherry Darling is een ervaren rockband die rond 21.00uur het podium betreedt. Opsluipend vanuit de Limburgse underground, combineert de band goede oude rock met een hedendaagse rauwe stonerrock. In januari brengen ze een nieuwe cd uit en hiervan worden een aantal nummers gespeeld. Zanger Steven van der Vegt meldt erg blij te zijn dat de band eindelijk eens in de Bosuil mag spelen. De muziek staat er wel, maar het publiek pakt het niet echt op en wacht duidelijk op Jessie met band.

De avond voor het concert van vrijdag had ik de songs ‘Spitfire’ en ‘No Fool no More’ al op de radio gehoord in akoestische uitvoering en was daar stevig van onder de indruk geraakt. Zeer krachtig en overtuigend gespeeld.

Aan haar optreden is te zien dat Jessie zich erg thuis voelt op het podium en precies doet wat ze het beste kan; zingen! Door middel van haar soulachtige blues/rock muziek brengt ze haar energie en emoties over op het publiek. Er wordt afgetrapt met de song ‘I crave it’, het volume is niet te hard, maar zeker voldoende om de power van dit nummer goed over te laten komen. Het publiek ontwaakt en schuift (onder lichte dwang) langzaam naar voren.

De bezieling van Jessie en zeker ook Joop vinden hun weg naar de enthousiaste mensen tijdens ‘High Road Easy’, ‘Spitfire’en meer moois.

De band staat duidelijk onder leiding van Joop, die bij de wat complexere overgangen, breaks en eindes telkens het overzicht bewaart en non-verbaal contact met de drummer plus rest van de band maakt om het geheel in goede banen te leiden. Terechte aandacht voor Joop ook tijdens de prachtige ballad ‘No Fool no More’ waar hij de ruimte krijgt om zijn fabelachtige gitaartechniek tijdens een solo te laten horen en zien.

Jessie werkt zich professioneel en toch wel op typische Amerikaanse wijze door de rest van de set heen en weet het publiek goed betrokken te krijgen bij de show. Zeer verdiend, want er wordt hard gewerkt op het podium. De nodige humor tussendoor, maar bovenal vakmanschap en zin in muziek maken is wat Jessie en band laten zien en horen.

Het laatste nummer ‘Babe I’m gonna leave You’ wordt gebracht, maar dit wordt niet door het publiek geaccepteerd als slotstuk, daarvoor is het concert veel te goed geweest.

Er volgen nog 2 nummers, waar de Queen-cover ‘Somebody to Love’ wordt aangewend om Jessie te laten assisteren door Wendy Overklift, de vrouw van gitarist Patrick. Een zeer sterk zangduel tussen haar en Jessie (plus publiek) volgt wat werkelijk voor kippenvel zorgt. Twee geweldige zangeressen die zich aan elkaar wagen plus de geoliede, goed op hun taak voorbereide band maken dit weer tot een concert waar je op zijn minst toch wel met een zeer tevreden glimlach op terug kan kijken.

Na de show is het nog tot in de kleine uurtjes gezellig in de Bosuil. Jessie en bandleden mengen zich onder de bezoekers voor praatjes, handtekeningen en foto’s.