tekst Giel van der Hoeven en Arjan Vermeer met foto’s van Arjan Vermeer van de Some Girls Launchparty 17 november 2011 in Amsterdam.
Met stramme ledematen worstelt Jack zich door de prullaria, vakantiefotoboeken en andere overtollige objecten die op zolder staan. Hij weet zeker dat ‘ie ze nog ergens heeft staan. En op vinyl nog wel! Natuurlijk had de ervaren Stones-fan zich de laatste jaren ook gericht op de wonderlijke wereld die internet heet voor het verzamelen van zijn Stones-bootlegs. Harde schijven vol heeft ‘ie inmiddels. Maar toch bood dat nooit de voldoening die hij vroeger kreeg als hij weer eens in dat ene winkeltje een echte vinyllen bootleg had gescoord. Opeens ziet Jack de stapel elpees onder in een kast staan. Snel maar voorzichtig bladert hij er doorheen totdat hij vindt wat hij zoekt. De felrode letters Nasty Music schitteren hem vanachter het cellofaan tegemoet. Met weemoed kijkt hij er naar. Nog geen uur geleden had hij de digitale versie van de officiële release van “Brussels Affair ’73” gedownload. En die klinkt echt geweldig. Beter dan deze bootleg-elpee en de andere digitale versies, die hij in de afgelopen jaren had bemachtigd van deze geweldige 1973 tournee.
Jack kent een fan die de “Brussels” download tegelijk heeft afgedraaid met oude bootlegs om de verschillen te horen. Grinnikend denkt Jack: ‘sommige fans worden ook nooit volwassen.’ Nee, de tijd van fanatiek alle verschillende versies verzamelen en uitanalyseren had hij al een tijdje achter zich gelaten. Eigenlijk is hij best tevreden met de huidige ontwikkelingen. Gisteren nog heeft hij de Some Girls Box gekocht, met daarin een aparte CD met nog nooit eerder uitgebrachte nummers. De meeste nummers had Jack wel op 
bootleg staan, maar vaak van slechte geluidskwaliteit. En nu zijn het gewoon kant-en-klare songs. De Stones hadden dit – bij wijze van spreken – als een nieuwe cd kunnen uitbrengen. Eigenlijk, denkt Jack, hebben de Stones goed naar hun fans geluisterd. Al jaren roepen we dat de ‘vaults’ open moeten om al die oude ‘gems’ op de plaat te zetten. En dat doen ze nu! Twee jaar geleden kwam al voorzichtig een re-issue van Get Yer Ya-Ya’s Out met niet eerder uitgebrachte nummers, en vorig jaar was het de beurt aan Exile on Mainstreet. Maar de Some Girls box is echt een schot in de roos. Met voornamelijk blues en country nummers laten de Stones zien waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Van up-tempo rock & roll nummers als Tallahassee Lassie en Claudine (over het waargebeurde verhaal van Claudine Longet die haar man ‘per ongeluk’ doodschoot) via country-based songs als No Spare Parts, We Had It All en You Win Again, tot en met echte bluesnummers zoals When You’re Gone en Keep Up Blues. Maar de echte ‘gems’ zijn toch wel het slow-rocking So Young, Do You Think I Really Care en het – bijna aandoenlijke – Petrol Blues. Het laatste nummer is een boogieblues over de energiecrises in het midden van de zeventiger jaren, met alleen Ian Stewart en Mick Jagger. Het is ook het enige nummer waar in de “bootleg kwaliteit” nog te herkennen is.
Met de Nasty Music bootleg in zijn handen geklemd mijmert Jack dat de Stones twee jaar geleden een nieuwe, laatste, fase zijn ingegaan: toeren zal er niet meer van komen, wellicht 
nog een (duur) concertje hier of daar ter gelegenheid van hun 50-jarig bestaan. Nee, de marketingcampagne richt zich nu op het bedienen van de oude, hardcore fans, met nieuwe releases van oude Stones nummers. Vorige week nog was hij uitgenodigd om de launch-party van de Some Girls release bij te wonen. Eigenlijk was het gewoon een reünie van oude bekenden, met Leo Blokhuijs om de boel te vermaken. Ik bedoel maar, in een interview – in opdracht van Muziek.nl – aan Ron Wood en Charlie Watts vragen wat de rol van beide heren in de band is? Met het hilarische antwoord “I would say drummer and guitarplayer” maken de heren Wood en Watts in één keer duidelijk dat zo’n vraag alleen door een Beatle-fan kan worden gesteld! De vrolijke stemming van beide heren maakt het overigens de moeite waard dit interview te gaan bekijken tijdens de Top 2000 A Go Go waar “Miss You” dan ten tonele wordt gebracht. Leo’s ega, zangeres Ricky Koole, bracht nog een aantal Stonesnummers ten gehore. Maar toen was Jack maar een biertje gaan halen aan de bar. Een goeie zangeres maar Stones nummers zingen kan ze beter aan de coverbands overlaten. Al met al een geslaagde avond, maar dan voornamelijk vanwege het weerzien van oude vrienden. Vermeldenswaardig was nog dat de man van Universal niet wist dat op die dag ook Brussels Affair ’73 als download beschikbaar werd gesteld op stonesarchive.com. Een mooi staaltje van (on)duidelijk marketingbeleid. Jack kijkt in ieder geval uit naar de volgende re-release. En natuurlijk dat concert in Paradiso volgend jaar om het 50-jarig jubileum te vieren. Maar eerst moet hij niet vergeten de Some Girls Live in Texas ’78 DVD kopen. Jack voelt de verzameldrift weer in zich opkomen!
www.stonesforum.nl
www.rollingstones.com
www.stonesarchive.com
en bekijk hier de foto;s van de Some Girls Launchparty:
Leuk en met humor geschreven Giel.
Jammer dat onder de zgn winnaars van genodigden steeds de zelfde figuren opduiken.
grt,
Kees
Klop helemaal, zo heb ik het ook ervaren. En dat de universal man niets wist van de Brussels Affair is niet zo verwonderlijk, wie denk hij dat hij dan wel is. En een probleem is het ook niet, de aanwezige groep fans koopt toch alles wat los en vast zit.
En dus ook alles wat beschikbaar komt.
Willem.
Schitterende story!!
Wel iets herkenbaars.
Herman