About Lessons Learned: Scott Henderson Clinic

tekst en foto’s door Arjan Vermeer

Het is toch wel een eer als je wordt uitgenodigd om een clinic bij te wonen van een gitaar grootheid als Scott Henderson. Henderson is -met zijn 57 jaar- een doorgewinterde gitarist die al het nodige heeft meegemaakt en -met name- veel verschillende blues- en jazzstijlen beheerst. Het is dan ook niet meer dan logisch dat de Vinnie’s Gittar School hem uitnodigde in de Muziekzolder om daar zijn kennis over te dragen aan zo’n 30 gitaarfreaks.

Maar eerst iets over Henderson. De -in 1954 geboren- meestergitarist speelde in zijn jonge jaren van alles en nog wat, maar voornamelijk blues, soul, funk en rock. Via Miles Davis en John Coltrane werd zijn interesse in jazz gewekt. Alhoewel hij met menig artiest heeft meegespeeld en nu vooral veel solowerk doet is hij toch met name bekend door zijn periode bij Tribal Tech, een fusionband uit de jaren ’90. De laatste jaren speelt blues weer een belangrijkere rol in zijn werk. Desondanks blijft hij een veelzijdige fusion gitarist. De Suhr Gitaarfabriek heeft zelfs een Scott Henderson Signature Model gebouwd. Hij geeft les aan het Guitar Institute of Technology in Californie, maakt instructievideos en komt af en toe bij Vincent Janse om zijn kennis ook in de Maasdijk over te dragen aan liefhebbers. Kortom, een man met een indrukwekkende staat van dienst die iets te vertellen heeft, waar je iets van kunt leren.

Maar wat leer je dan op zo’n clinic? Welnu ik ga mij -als leek- zeker niet wagen aan de technische aspecten van de workshop. Zaken als toonladders (‘melodic minor and major scales’), akkoorden waar je ze allemaal op de gitaarhals kunt vinden, het verschil tussen blues en jazz ‘phrasing’, zelfs welke versterkers en pedalen je het beste kunt gebruiken, … daar gaan wij hier niet over uitwijden. De bezoekers in de Muziekzolder zullen daar ongetwijfeld veel van hebben opgestoken. Maar wat ons -als eenvoudige journalisten- opviel waren de meer ‘filosofische’ lessen die Scott uitdeelde. Dingen die voor de hand liggen maar -door een man als Henderson geuit- toch weer een andere lading krijgen. Uitspraken als “You can’t play a false note when you play jazz“, “Blues is all about phrasing“,'”playing very fast is like sports, but I ‘d rather watch NFL“, enzovoorts, hebben allemaal te maken met het feit dat je als gitarist je eigen stijl moet zien te ontwikkelen, je het podium op moet stappen met het idee/zelfvertrouwen dat je gewoon geen fouten kunt maken. Maar vooral dat je veel moet oefenen, heel veel moet oefenen! Je gitaar moet een verlengstuk van je zelf worden, je moet spelen net zoals je praat. Zonder erbij na te denken. En pas dan kun je gaan denken aan het ontwikkelen van je eigen stijl. Ook over het componeren van songs heeft Henderson gelijksoortige pragmatische ideeen. Leuk al die theorie over muziek en composities, maar je leert pas echt muziek schrijven door veel van anderen te leren en daar je eigen stijl uit te ontwikkelen en -nog meer- door op muzikale ontdekkingsreis te gaan. Gewoon uitproberen. Het doet mij denken aan uitspraken zoals die van Keith Richards over songwriting: “Writing… I don’t know why you call it writing. I don’t put a thing on paper. It’s either up here (points to his head) or, if I get the chance, I put it on tape. “

Al met al een uitzonderlijk leuke en leerzame ervaring waar je als niet-gitarist ook nog eens mooie levenslessen uit meeneemt. De gitaristen in de zaal hebben weer genoeg energie opgedaan om de lessen bij Vincent Janse te kunnen volgen. Want het gaat toch in eerste instantie om oefenen, ….. heeeeel veeeel oefenen. ‘