Lenny Kravitz verklaart liefde aan hip Holland

gezien & gehoord op maandag 17 oktober 2011  in: sportpaleis Ahoy Rotterdam
band: Lenny Kravitz (met support: Raphael Saadiq)
review door: Giel van der Hoeven in opdracht van: The Blues Alone?
foto’s: Tibor Kuijs voor Roadrunner Records

De enthousiastelingen waren er als de kippen bij voor het enige optreden dit jaar in Nederland door Lenny Kravitz. Want binnen een mum van tijd gingen de vloer- en de eerste ring kaarten van de hand. De verkoop van het restant (2e ring kaarten) van de totaal 13.500 zitplaatsen verliep wat trager. Maar op het moment suprême was het ruim veertig jaar oude maar schitterend gerenoveerde sportpaleis Ahoy toch zo goed als uitverkocht. Van een tweedeling tussen gelovige en minder gelovige fans was maandagavond absoluut geen sprake. De sfeer was juist opperbest en dat kwam niet in de minste plaats door een support act die ’straight to the soul’ was.

Om het publiek alvast op te warmen voor de hoofd-act was de Afro-Amerikaanse neo-soul zanger Raphael Saadiq ingehuurd. Saadiq was ooit de leadsinger van Tony! Toni! Tone! Hij heeft ook samengewerkt met grootheden als Mary J. Blige, Joss Stone, Stevie Wonder en Earth, Wind & Fire en bracht als soloartiest begin dit jaar alweer zijn vijfde album uit, ‘Stone Rollin’ getiteld. Ondanks dat het gezelschap een kleine vier maanden geleden ook al in hetzelfde Ahoy optrad (tijdens het NSJ festival), zullen de meeste aanwezigen geen idee hebben gehad wie die bebrilde 45-jarige Amerikaan was. Maar de old-school soul van Raphael Saadiq met zijn zevenkoppige band werkte aanstekelijk en dus gingen de voetjes al snel van de vloer. De korte maar pittige set met soul, funk, R&B en gospel bevatte tussen de covers door swingende muziek van zijn laatste CD, nummers zoals ‘Heart Attack’ en ‘Radio’ die origineel zijn maar wel weer klinken als covers. Met vocale solo bijdragen van Erika Jerry (backing vocals) en keyboard speler Charles Jones (‘I never felt this way before’) werd het verwachtingsvolle Ahoy pruttelend aan de kook gebracht om vervolgens de uren erna niet meer af te koelen. ‘Let The Sunshine In’ (Fifth Dimension cover) ook bekend als ‘The Age of Aquarius’ uit de musical Hair (1967) was de broeierige afsluiter en tevens de inleiding tot een onvergetelijke avond. Raphael Saadiq & band bleek dé ideale retro-soul opwarmer voor Lenny Kravitz, de pionier van de retro-rock.

Althans dat stempel kreeg de geboren New Yorker en multi-instrumentalist Lenny Kravitz mee in 1989 na zijn overrompelende debuut ‘Let Love Rule’. En hij lijkt daar nooit meer vanaf te zijn gekomen. Enerzijds terecht, want door de muzikale invloeden uit de jaren zeventig heeft hij ook zijn beste werk gecreëerd. Anderzijds onterecht, want Kravitz is wel altijd trouw gebleven aan zijn eigen ideeën. Hij heeft daarin muziekstijlen als rock, funk, soul, gospel, psychedelica, jazz, folk en recent ook weer latin en raps steeds weten te combineren tot een acceptabel en eigentijds geheel. Een concept waar je nieuwe zieltjes mee blijft winnen maar waar je ook afvalligen door krijgt. Hoe dan ook, de Kravitz-believers waren gewoon weer enthousiast (of dus schoorvoetend) naar Ahoy gekomen om hoopvol hun Messias van de Liefde & Vrede te aanschouwen.

En vanaf het moment dat de podiumgordijnen open gingen en de eerste noten klonken was het raak. ‘Come On Get It’ was één van de vier nieuwe nummers die gespeeld werden. Titeltrack van de CD ‘Black And White America’ met een schitterende trompet intro door Ludovic Louis, en een kijkje in het dierbare familie fotoalbum van de familie Kravitz, was een andere. Tevens de 2011 hitsingle ‘Stand’ waarbij ook zo’n beetje alle aanwezige gingen staan om mee te zingen. Uiteraard aangemoedigd door Lenny zelf. De indringende rocksong ‘Rock Star City Life’ was de vierde nieuwkomer in een set die verder uitsluitend uit warhorses bestond. Of moeten we het in het geval van Lenny Kravitz peacehorses noemen? Een greatest hits show dus met funk- en rocksongs afgewisseld met een enkele goosebumps soulballad zoals ‘It Ain’t Over ‘Till It’s Over’, ‘Believe’ en ‘Stand By My Woman’. In het bijzonder tijdens die laatste song raakte Lenny zelf ook zichtbaar geëmotioneerd waarbij hij zelfs zijn altijd zo onafscheidelijke zonnebril afnam. Op zulke momenten schroomt de cool guy Kravitz niet om zijn ziel bloot te geven achter zijn stoere uiterlijk. Sommige niet-fans vinden hem een poser maar this dude is freakin’ real! Alles wat hij doet, draagt, speelt, zingt en zegt past gewoon bij de bevlogen black and white American. Het eerste blokje songs wordt na de opening verder non-stop vervolgt door spetterende uitvoeringen van ‘Always on the Run’ met heldere zang, een pittige blazers sectie en de bekende Slash-solo gespeeld door Lenny’s leading man gitarist Craig Ross, en de Guess Who cover – maar veel bekender geworden door Lenny Kravitz – ‘American Woman’. Dat evenals het daarop volgende reeds vermelde ‘It Ain’t Over…’ massaal wordt meegezongen (“sing it!”). De driehoekig vormgegeven videowalls zijn een origineel ontwerp en de vertoonde (fluorescerende) visuals en videobeelden sfeervol. Het controversiële lied ‘Mr. Cab Driver’ (…fuck you! I’m a survivor!) uit 1989 luidt een innemende redevoering in van Lenny waarin hij Rotterdam (Ahoy), Amsterdam (Paradiso) en de hippe Hollanders prijst. “It’s been a while since I’ve been here in Ahoy. Everybody here looks so young, no stress” en “The Dutch never let me down!” Aan een fan die hem het getal ‘39′ showt vraagt Lenny belangstellend wat de betekenis ervan is. Het blijkt te staan voor de 39e Kravitz-show die hij bezoekt. “Whow, so you heard all the good stuff ánd the shit?” antwoord Lenny niet zonder zelfspot. Na ‘B&W America’ volgt naar mijn mening het mooiste nummer van de avond; ‘Fields of Joy’ van zijn beste album ‘Mama Said’ uit 1992. ‘Rock ‘n Roll is Dead’ (“occasions in our society”) is een rocksong uit 1995 met een vaak onbegrepen tekst die een dubbele laag bevat (vergelijkbaar met ‘Born in the USA’ van Bruce Springsteen). Ongeschikt voor luisteraars die niet verder lezen of luisteren dan de titel en het refrein. ‘Where Are We Runnin’ met rockende pianobegeleiding en een scheurende saxsolo van Harold Todd en ‘Fly Away’ waarbij bassiste Gail Ann Dorsey (v/h David Bowie) in de spotlights staat zijn ook een feest der herkenning. En bij ‘Are You Gonna Go My Way’ wordt de Gibson Flying V-guitar weer van stal gehaald en Ahoy schudt inmiddels op zijn grondvesten.

Voor de encore keert Lenny aanvankelijk alleen terug met Craig Ross op de akoestische gitaar om ‘I Belong to You’ zittend op de rand van het podium te spelen. En saxofonist Harold Todd ondersteunt het duo op de achtergrond. De spontaniteit van de deze avond is zo overwhelming dat de paar valse noten die Craig speelt voor lief worden genomen. Want Lenny prijsde hem tijdens de bandintro’s juist de (rock)hemel in: “Jagger heeft Richards, Tyler heeft Joe en Alex heeft Eddy… and I have Gregg Ross!” Het laatste gedeelte van de toegift werd een ‘running gig’. En we hebben mee gerend met Lenny, jazeker! Niets is zo leuk om aan de zijde van de man die ‘Always on the Run’ en ‘Where are you Running’ zong door het vernieuwde Ahoy te mogen rennen. ‘Ren Lenny Ren’ zal vanaf nu een andere dimensie krijgen. Als dank aan de Dutch fans vanwege het mee ontwikkelen van de tophit ‘Let Love Rule’ eind jaren tachtig in Paradiso (door community singing) had de 47-jarige Amerikaan zich blijkbaar voorgenomen om alle 14.000 bezoekers persoonlijk te bedanken (wat hem bijna lukte). Om die reden werd het een uitgestrekte versie van zon 25 minuten vanuit verschillende posities in de zaal en op de tweede ring gezongen! Het is echt een topatleet die Renny Kravitz. And I’m a Flowerchild, that’s for sure. De ultieme liefdesverklaring van Lenny Kravitz aan het Nederlandse publiek is nog nooit zo passioneel geweest en ook weer in alle hevigheid opgebloeid. It ain’t over ’til it’s over.

Setlist
01. Come On Get It
02. Always on the Run
03. American Woman
04. It Ain’t Over ‘Til It’s Over
05. Mr. Cab Driver
06. Black And White America
07. Fields of Joy
08. Stand By My Woman
09. Believe
10. Stand
11. Rock ‘n roll is dead
12. Rock Star City Life
13. Where Are We Runnin’
14. Fly Away
15. Are You Gonna Go My Way

Encore:
16. I Belong to You (acc. voc/guit/sax)
17. Let Love Rule (XXL on the run)

Lenny Kravitz official site
Lenny Kravitz official blog
Lenny Kravitz Flickr
More photos of the final concert of the 2009 tour.