Het bluesgevoel van Bobby Bee & the BJ’s

tekst door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer

Bobby Bee & the BJ’s is een bluesband uit Kampen rondom Robert ‘Bobby Bee’ Andriessen (zang, gitaar en mondharmonica). De vijfmans formatie speelt uitsluitend covers van hun favoriete artiesten zoals Stevie Ray Vaughan, Ian Siegal en Eric Clapton. Maar ook traditionals van oudgediende als Muddy Waters, Bill Perry en Harpdog Brown komen aan bod. En oh ja, tegenwoordig hebben de BJ’s ook één eigen nummer op de setlist staan. Een gevarieerd repertoire dus dat garant staat voor een avondje lekkere herkenbare bluesrock. De band was afgelopen zaterdag te zien en te horen op de reguliere maandelijkse bluesavond van Blues Aan Zee in Monster.

Indrukwekkend was de minuut stilte die voorafgaande aan het optreden in acht werd genomen. Dit was uiteraard in nagedachtenis van Harry ‘Cuby’ Muskee die afgelopen week op 70-jarige leeftijd overleed. Hopelijk heeft dit eerbetoon bij alle blues optredens het afgelopen weekend plaats gevonden. Alvorens Bobby Bee opende met ‘I’m Trying’ vertelde hij – niet zonder ironie – dat een lang gekoesterde wens van hem in vervulling ging om ooit eens bij Blues Aan Zee te spelen. Vanavond was het dus zover. De nummers werden afwisselend gezongen door Bobby Bee zelf en Ricky Pretty Boy. De laatste, die in het dagelijkse leven gewoon Richard Roestenburg heet, neemt de Texas-blues songs van Stevie Ray Vaughan and Double Trouble (o.a. ‘Cold Shot’, ‘Pride and Joy’, ‘Tin Pan Alley’) voor zijn rekening. En dat doet hij met zijn licht rauwe stem naar behoren. Ook zijn gitaarspel benadert de SRV composities met finesse. Dat geldt evengoed voor ‘Sugar Rush’ van Ian Siegel dat ook met een ’slepend’ ritme wordt gespeeld. ‘Treat Me So Low Down’, ‘Messing With The Kid’, ‘Down’, ‘She Felt So Good’ is een greep uit de songs die door Bobby zelf worden gezongen. Het zijn net als een aantal van de voornoemde titels ook de tracks die op de eerste demo cd ‘Blues Is A Feeling’ staan. Bobby Bee begeleidt zichzelf daarbij op gitaar en af en toe op de diverse mondharmonica’s die hij netjes in een koffertje op toonsoort heeft gerangschikt. Tijdens het live optreden werden er afgewisseld in verschillende tempo’s zachte en harde bluesnoten gekraakt door the BJ’s. Wat hierbij opviel was het swingende piano- en Hammond orgelspel van toetsenist Robert ‘Piano man’ Mulder. Bassist Willem ‘Billy Bee’ Stoel en drummer Marcel ‘Mr. Dee’ Diender zijn twee echte ouderwetse langharige bluesknakkers die een groovy bluesrock ritmesectie vormen. Aan alle vijf de mannen is te horen en te zien dat de passie voor de bluesmuziek groot is, en dat klinkt ook monter door in hun muziek. In de pauze kwam Robert ons desgevraagd nog even uitleggen hoe de bandnaam the BJ’s nou ontstaan was. Zijn hilarische uitleg leverde hem een paar grote glimlachen op. We houden het er maar op dat een plaatselijke krant na één van de eerste optredens het té gênant vond om de volledige bandnaam af te drukken en zodoende de afkorting ‘the BJ’s’ gebruikte. Na de pauze werd de draad gewoon weer opgepakt en ging de band verder met veel herkenbare en swingende bluessongs uit het recente en verre verleden. Gelukkig draagt stichting Blues Aan Zee (maar ook wij van The Blues Alone?!) dit soort projecten en bands die ontstaan zijn uit de zolderkamerblues idealen een warm hart toe. Want de blues is een gevoel… vertaald in muziek om te delen met liefhebbers. En die liefhebbers hoeven niet te wanhopen zolang bands als Bobby Bee & the BJ’s het bluesclubcircuit onveilig maken.

Kijk hier voor meer foto’s: