Door: Giel van der Hoeven
met foto’s van Arjan Vermeer tijdens The Hague Jazz 2009
Vandaag 1 oktober viert en ‘herdenkt’ Nederlands beste Nederlandstalige soul-, rock- en bluesband De Dijk haar 30-jarig bestaan met een concert in Paradiso, Amsterdam. Waar ook hun nieuwe 19e album ‘Scherp De Zeis’ (Universal Music B.V.) wordt gepresenteerd. Eerder deze week ging op het Nederlands Film Festival de documentaire ‘Hou Me Vast – De Dijk’ van regisseur Suzanne Raes in première. Hierin worden de mannen van De Dijk op de voet gevolgd tijdens het enerverende jaar 2010: een jaar vol vriendschap, vreugde, verdriet en soul. En nu in 2011 flikken ze het weer die jongens van De Dijk, het nieuwe album komt na een week al binnen op de eerste plaats van de Album Top 100.
Onlangs na het overlijden van Neerlands Godvader van de Nederblues Harry Muskee was het Huub van der Lubbe die – als het ware namens het gehele Nederlandse muziekgilde – in de media mooie afscheidswoorden sprak over Cuby. En dat kan je wel aan hem overlaten. Zoals hij in april 2009 ook op indrukwekkende wijze afscheid nam van dichter en columnist Martin Bril met zijn Nederlandse vertaling ‘Tot jij mijn liefde voelt’ van Bob Dylan’s ‘Make You Feel My Love’. Of zoals De Dijk vorig jaar oktober nog afscheid nam van de soullegende en hun vriend Solomon Burke, het werd een feest met een traan in een afgeladen Paradiso. Hét Paradiso waar het op de kop af 30 jaar geleden – als voorprogramma van Raymond van het Groenewoud – begon voor de Amsterdamse vrienden die hun Nederlandstalige bandje simpelweg vernoemde naar de Amsterdamse Zeedijk: De Dijk. Dertig jaar lang een solide kering, die het achterliggende land heeft beschermd tegen nutteloze muziek(over)stromingen.
Veel mensen vroegen zich in juni van dit jaar af wat een band als De Dijk te zoeken had op een bluesfestival als het Ribs & Blues Festival in Raalte. Onterecht, want de band die de Nederlandse taal tot hun handelsmerk heeft verheven heeft wel degelijk ‘the blues’ in zich. En soul, heel veel soul! Of noem het van mijn part zielsmuziek of het droevige levenslied waar afwisselend de melancholie, vreugde en zwartgalligheid vanaf spat. ‘De blues verlaat je nooit’ is ook één van de tracks op dit wederom uitstekende album, gemaakt door prima m
uzikanten met een unieke zanger. Huub van der Lubbe, is een doodgewoon fenomeen die zingt over de ‘Melkboer met de blues’ voor jou en mij. Voor Jan met de pet, voor Henk & Ingrid en voor Mark & Job. Een tekst als “we weten naks van niks meer” uit het lied ‘Sjoege’ kan eigenlijk alleen maar uit de koker van zanger/liedjesschrijver/dichter Van der Lubbe komen. ‘Ik jou en jij mij’ is zo’n typische De Dijk singel met een pakkend refrein en krakende versterkers. En in ‘Kan ik iets voor je doen’ klinkt zelfs de zigeunersfeer van de New Yorkse band Beirut door. Wie zei er dat De Dijk niet vernieuwend was? ‘Laat het niet over zijn’ is een ouderwetse tranentrekker met ijzingwekkende gitaarklanken en lijzig trompetgeschal. Ik het titellied ‘Scherp de zeis’ toont Van der Lubbe zich andermaal een taalkunstenaar “elke dag valt iets te vieren, in de goot of op het plein, draai de slijpsteen en scherp de zeis”. Of wat dacht je van een taalverbastering als “van de regen in de sloot”. Van der Lubbe kan op eenvoudige wijze maar toch vindingrijk een boodschap overbrengen, en dat is een kunst apart. “Je schapen op het droge, zijn morgen kletsnat, alles loopt toch anders dan je dacht” zingt hij in 
het slotlied van deze CD vol levenswijsheden; “winnen ga jij als je goed kan verliezen”. En dat is zomaar een greep uit de 12 grofkorrelige en kraakheldere liedjes met vlijmscherpe teksten.
En ondanks dat zanger Huub van der Lubbe hét gezicht van De Dijk bepaald mogen we de mede bandleden natuurlijk niets te kort doen. Met vereende krachten stutten Antonie Broek (drums) en Hans van der Lubbe (bas) met een strakke ritmesectie De Dijk. Het vaak melodische gitaarspel van Nico Arzbach en J.B. Meijers is prachtig en is samen met het toetsenwerk van Pim Kops al die 30 jaar ook gewoon net zo bepalend geweest voor het bandgeluid. En De Dijk zonder blazerssectie is natuurlijk ondenkbaar. De Nieuwe Dijkhorns bestaan nu uit Roland Brunt (sax) en Peter van Soest (trompet). “Elke dag valt iets te vieren in het groot of in het klein”, voor een haarscherp bewijs moet je bij De Dijk zijn!
Liederenlijst: 01. Ik jou en jij mij (3:32) 02. Sjoege (3:55) 03. Kan ik iets voor je doen (3:20) 04. Scherp de zeis (3:45) 05. De blues verlaat je nooit (3:24) 06. De weg (3:51) 07. Laat het niet over zijn (4:40) 08. Altijd bij me (3:27) 09. Wil je winnen (2:28) 10. Mooier dan een vrouw (3:56) 11. Zwerver (3:31) 12. Anders dan je dacht (4:31)
