SuperHeavy – SuperHeavy (Universal)
review door: Giel van der Hoeven
Wat de band Super Heavy ‘een supergroep’ maakt is de samenstelling van de bandleden: Mick Jagger, A.R. Rahman, Joss Stone, Damian Marley (een zoon van), Dave Stewart, Ann Marie Calhoun (viool), Shiah Coore (bas) en Courtney Diedrick (drums). Wat de CD ‘Super Heavy’ duidelijk maakt is dat de Rolling Stones héél snel weer een plaat zouden moeten gaan maken!
De combinatie van reggae, rock(?), rub-a-dub, Bollywood geneuzel, slappe ballades en zoete orkestraties op deze CD kan me niet bekoren. “Aaaah-yeeeeeaaaah-a-hey-a-YAY, what the fuck is going on?!” gilt Joss Stone in het intro van ‘I Can’t Take It No More’, tevens het enige nummer op dit album dat de spijker wel keihard en superheavy op de kop slaat! Zeker omdat Jagger er zelf aan toevoegt: “I Can’t Take It No More!” Wat de fok is hier aan de hand? kan je je inderdaad afvragen. ‘Tuurlijk waren we al gewaarschuwd door de single ‘Miracle Worker’ dat mede door het zomerse reggaeritme en de sfeervolle begeleidende videoclip nog enigszins te pruimen was. Al beloofde Jagger (68) in zijn zuurstokroze flubberpak,waarin hij met z’n ‘zaakje’ los rond loopt te banjeren, ook al niet veel goeds. Alsof hij (in welk opzicht dan ook) nog iets te bewijzen heeft? Hoewel, Keith Richards wist onlangs nog te vertellen dat Mick Jagger een kleine piemel heeft. Hij zou het kunnen weten. En anders de vele appetijtelijke dames die Micky versleet wel! Ik wil het niet weten. Maar wat me wel duidelijk wordt met dit ‘Super Heavy’ album is dat Jagger ‘geen ballen toont!’ (de woorden ‘zwaar klote’ zouden hier ook van toepassing zijn). Ik vind er in elk geval geen bal aan! En dat gaat me als rechtgeaarde Stones-fan best een beetje aan het hart. Hopelijk komt Mick Jagger na het afronden van dit kansloze project zónder zijn Stones maatjes, toch weer tot de ontdekking dat hij maar in één echte superband thuis hoort; “the world’s greatest rock ‘n roll band!”
Track Listing:
01 Superheavy (5:05)
02. Unbelievable (3:50)
03. Miracle Worker [Damian Jr Gong Marley Main Mix – Radio Edit] (4:09)
04. Energy (3:42)
05. Satyameva Jayathe (4:07)
06. One Day One Night (4:37)
07. Never Gonna Change (4:23)
08. Beautiful People (5:00)
09. Rock Me Gently (6:00)
10. I Can’t Take It No More (3:21)
11. I Don’t Mind (4:59)
12. World Keeps Turning (3:47)
13. Mahiya (3:26)
14. Warring People (5:06)
15. Common Ground (3:43)
16. Hey Captain (3:33)
zuurstokzoete orkestraties
Een beetje vreemde recensie. De Stones hebben al jaren niks meer geproduceerd wat enigszins te pruimen is, en ik vind dat ze heel goede platen gemaakt hebben!! Alles wat ze met hun laatste producties hebben afgeleverd was door een slecht kopieerapparaat gehaald en getuigde van een gemakzucht, waarvoor ze zich eigenlijk zouden moeten schamen. Al staan natuurlijk op elke cd wel een paar juweeltjes, dus je koopt hem toch maar weer.
Voor SuperHeavy hoeven de muzikanten zich ab-so-luut niet te schamen. Ik vind de samenwerking tussen de mensen uit de verschillende muzikale vakgebieden meer dan geslaagd, al staan er natuurlijk ook wel een paar minder geslaagde nummers op (mirakel worker, one more night, waarin Mick wel krols lijkt). Met name de duetten met Josh Stone zijn erg lekker.
Van mij mogen ze nog wel een plaatje maken, al ben ik natuurlijk ook wel benieuwd naar de nieuwe Stones!!
In een woord geweldige cd.Van niks op 1, niet voor niks hoor,luister nog maar is een keer,klasse mick
Vreemd al die negatieve kritieken op dit veelzijdige album met als dieptepunt de recensie van de Westlandse Hans Dorrestein , de Hr. Gillespie uit het Westland.
Vanzelfsprekend staan er wat mindere nummers op maar songs als Satyameva Jayathe, One Day One Night, World Keeps Turning en Beautiful People zijn zeker de moeite waard.
Superheavy en Miracle Worker zijn zeer acceptabel en Never Gonna a Chance is voor mij (zou een Stonesnummer kunnen zijn) het hoogtepunt van dit album.
Kortom een heerlijk album met reggae en een diversiteit van muzikale stromingen maakt het de moeite waard om deze cd aan te schaffen.
Kees
Wat een azijnzeikerds allemaal vooral het eerste commentaar rechtstreeks gekopieerd uit een engelse review!
Ik vind het het beste originel sinds jaren zonder gejat links en een leuk
Super heavy een nieuwe band met Stones front man Mick Jagger.
In één woord wat een swing plaat, reggae soul, rock alles zit er in.
De bandleden vullen elkaar allemaal aan, waarbij Mick Jagger er echt boven uitsteekt met zijn heerlijk mondharmonica en een geweldige voice!
Bewonderenswaardig dat Mick Jagger na al die jaren nog steeds zich blijft ontwikkelen.
Op de plaat wordt duidelijk dat Mick Jagger het maken van muziek nog lang niet is verloren. Hopelijk gaat hij hier nog lang mee door!! De laatste plaat van de stones a bigger bang, was niet mijn ding, maar als jagger met deze energie en power door kan gaan moet een nieuwe stones plaat zeker weer een prachtwerk worden!
Zo is het Giel 😉 Ik stoor me altijd wat aan al die Keith-adepten die alles wat Mick buiten de Stones om doet, niks vinden. Die willen vaak dat de Stones weer eens een Exile on Mainst. opnemen, maar dat hebben ze in 1972 al gedaan. Mick kijkt vooruit, soms met slecht resultaat, maar ik hou daar wel van. En Wandering Spirit vind ik persoonlijk een topplaat. Misschien wel het beste wat een Stones de afgelopen 30 jaar heeft gedaan.
Superheavy vind ik wisselend, maar er staat zeker een handvol prima nummers op het album. En iedereen die zo dweept met Keith: wat heeft die de laatste 5 jaar gedaan, buiten het schrijven van een boek? In ieder geval geen memorabel nummer geschreven.
als het album van het niveau van de single is kan ik Giel wel begrijpen.
Beste Erik Driessen,
Ik had al zoveel andere platen objectief ontleedt, was op de variatie van nummers ingegaan, had teksten ontleed, en was daarna tot een conclusie gekomen, dat ik dacht het dit keer eens anders te doen. Dat was vrij simpel want na 1 luisterbeurt van SuperHeavy had ik het al gehoord; niet mijn kopje thee. Ondanks dat ik Jagger en Joss Stone hoog heb zitten (de andere muzikanten boeien me niet). Het is in ieder geval ‘een mening’ op een onafhankelijk blog. Nou jóu mening nog over deze plaat! Ahum.
Wat een uitstekend onderbouwde inhoudelijke recensie, waarin je de plaat prima ontleedt, heel goed ingaat op de variatie van de nummers, de teksten ontleed, en daarna tot een conclusie komt. Een prima objectieve recensie van iemand die heel open minded naar deze plaat heeft geluisterd. Mijn complimenten.
ahum
Wat een zuure reactie!!