CD review door: Giel van der Hoeven.
In aanloop naar de release van het nieuwe album ‘A Whisper to Arms’ [Goomah Music/2011] van Tommy Ebben & the Small Town Villains begon het bij mij steeds meer te kriebelen. Van opwinding maar ook door ontstemdheid. Want als je je voor een band interesseert ga je er ook meer en meer over lezen en in verdiepen. En juist dát bezorgde mij een prikkelingstoestand die me niet lekker zat. Ik las namelijk ook veel uiteenlopende beschrijvingen over Ebbens muziek. Betiteld met begrijpelijke genres als roots, (alt)country, blues, folkrock en americana, maar ook termen als Dutch new wave, folk-‘n’-roll en zelfs linedance music kwamen voorbij. Om over zijn zogenaamde ‘duidelijke invloeden’ maar niet te spreken; Bob Dylan, Townes Van Zandt, Tom Petty, Bruce Springsteen, Ryan Adams, John Lennon, Stones, John Mellencamp, Randy Newman meets Neil Young meets Nick Drake. Dat kon twee dingen betekenen: óf Ebben en zijn band waren ineens richtingloos of juist nóg veelzijdiger dan ze al waren.
Al na de eerste beluistering van ‘A Whisper To Arms’ was ik gerustgesteld. Tommy Ebben is namelijk nog steeds die singer-songwriter held die we enkele jaren geleden al vereerde vanwege zijn weldadigheid jegens de vrolijke volgelingen der Lage Landen. Samen met zijn medeschurken kunnen we hem gelukkig weer betichten van het gekwalificeerde ‘song-snaaien’. Wat overigens wegens de bijzondere omstandigheden waaronder zij worden begaan gewoon oogluikend wordt toegestaan. Met genoegen! Opvallend genoeg kloppen óók de meeste vergelijkingen en zelfs alle genoemde termen zijn van toepassing. Want Tommy Ebben ís samen met zijn groep vrijbuiters gewoon erg veelzijdig en niet stijlgebonden. De liedjes zijn vaak bekende puzzelstukjes die perfect in elkaar passen en een logische constructie vormen. En ook tekstueel is Ebben eigenzinnig en virtuoos zonder pretentieus te worden.
In de openingssong ‘Ikarus’ waakt hij gelijk al voor eigen hoogmoed of overdreven zelfvertrouwen: “slow down we’ve only just begun!” Want roekeloze hoogvliegers kunnen diep vallen. Muzikaal is het hier nog even Ebben meets the Small Town Villains. Maar in ‘All We Ever’ zijn mede door de Roy Bittan-achtige keyboardklanken en vioolbegeleiding door Matthijs Barnhoorn de geraffineerde invloeden (zoals Springsteen en Mellencamp) alweer terug te horen. ‘Brother Devil’ is een langzame folky song met akoestisch intro en outro en tromgeroffel. Een strijdlied in de traditie van Pete Seeger (die hadden we nog niet gehad geloof ik). In het vlotklinkende ‘Selah’ – over onbegrepen liefde – spelen wederom de toetsenpartijen van Maarten Rischen en het southern-rock gitaargeluid van Ebben zelf een belangrijke rol. ‘Lakeside Bench’ klinkt als een stemmig tafereel aan de schaduwrijke oever van een watervlakte in het licht van het avondrood. Dat is dus zo’n liedje met van die verschillende puzzelstukjes, aparte motiefjes en een aanstekelijke melodielijn, “time is in your mind”.
‘Raynie, My Son’ schetst een intiem onderonsje tussen een vader en zijn zoon. De monoloog wordt opgeluisterd door een sferisch klanktapijtje van zacht tokkelende snaren en toetsen. De titeltrack ‘A Whisper To Arms (through everyday’s false alarms)’ heeft een eenvoudige maar aanstekelijke gitaarrif en dito refrein. Net zoals ‘Show Me The City’, ‘Lucky One (Odds & Gods)’ en ‘This Is The Way’ zijn het van die typische Ebben liedjes uit de categorie ‘blijmoedig en opgewekt’. Gespeeld door een zelfbewuste en goed ingespeelde band welke verder bestaat uit drummer Thomas van den Berg en bassist Kai Liebrand. Het meimerende ‘Louisiana’ klinkt daarentegen mede door de échte blazers weer mistroostig en weemoedig. En de fraaie akoestische miniballade ‘Hell’s Not Red’ is het laatste pareltje uit een dozijn korte catchy songs.
Tommy Ebben & the Small Town Villains speelde het afgelopen jaar gemiddeld iedere week een liveshow waaronder op veel festivals. Wij hadden het genoegen ze op het Ribs & Blues Festival in Raalte te bekijken. Toen al constateerde we dat de vele optredens hen goed hadden gedaan. Hun ontwikkeling houdt gelijke tred met de maatschappij waarin we leven, ze zijn er een afspiegeling van. Want Tommy Ebben is een moderne troubadour die dit aloude ambacht bedrijft met zijn muzikale boevengilde. Hij stelt traditionele en hedendaagse thema’s aan de kaak in zijn dichtsels. Zijn populaire liederen zijn net zo doorspekt met passie en ironie als weleer. Het gaat te ver om te zeggen dat de liedjes op deze CD (die ook uitkomen op vinyl!) je bloedstollend doen sidderen van opwinding, maar spannend en origineel is ‘A Whisper To Arms’ zeker! “This is The Voice of Holland!” schreef een fan over Tommy Ebben op Internet. Zolang dit niet geassocieerd wordt met een commerciële talentenjacht ga ik daar helemaal in mee! Want Tommy Ebben & the Small Town Villains hebben hun naam nu wel gevestigd dunkt me. Niet uitsluitend voor de Vrolijke Volgers.
Track Listing:
01. Ikarus (3:26)
02. All We Ever (3:04)
03. Brother Devil (2:54)
04. Selah (3:52)
05. Lakeside Bench (2:34)
06. Raynie, My Son (2:46)
07. A Whisper To Arms (3:47)
08. Show Me The City (3:11)
09. Louisiana (4:38)
10. Lucky One (Odds & Gods) (2:56)
11. This Is The Way (3:52)
12. Hell’s Not Red (1:36)
www.tommyebben.com
www.goomahmusic.nl
Die linedance heb je volgens mij bij een recensie van mij gelezen, van 3VOOR12. Dat was een grapje, omdat hij juist geen linedance muziek maakt. Mensen zijn dan sneller geneigd om het te lezen. Een fantastische tweede plaat is het zeker, mooie recensie!