Delft Jazz, zondag 21 augustus 2011,
Tekst en Foto’s: Arjan Vermeer
Het was warm en klam, terwijl dreigende wolken zich langzaam boven de volle pleinen verzamelden. Als je niet beter wist zou je je in het warme zuiden van de Verenigde Staten wanen. Maar nee dit was Delft, waar het jaarlijkse Jazzfestival wordt gehouden. De zondagmiddag is de laatste van drie dagen. En op deze middag spelen er drie bluesbands 
waar wij van The Blues Alone? toch enigszins verwant mee zijn, een zwak voor hebben, laten we maar zeggen.
Als eerste lopen we een volle Kromstraat in. Voor degene die Delft niet zo goed kennen, de Kromstraat is een smal steegje met daarin restaurants, cafe’s, waaronder jazzcafe Bebop. En dit cafe heeft het wijze besluit genomen om Henk de Kat met zijn Little Louisiana Orchestra te vragen de straat te voorzien van muziek. De Kromstraat was dan ook gevuld met muziek(liefhebbers). Vreemd genoeg was er 1 buurtbewoner waar het laatste nieuws nog niet was doorgedrongen. Die was dan ook doodleuk in zijn pand aan het verbouwen recht tegenover het podium van Henk de Kat en de zijnen, met de deuren wijd open. Het was immers warm. Maar muziekliefhebbers zouden geen liefhebbers zijn als ze dit euvel niet vakkundig wisten te neutraliseren. Jullie raden het al. De deuren werden gesloten en bleven gesloten. De sfeer uit Louisiana overwon.
Maar we moeten door om het rijke bluespalet op dit mooie jazzfestival te proeven. Onderweg naar de Wijnhaven hoorde ik muziek bij de Waag vandaan komen. Snel het steegje ernaast in geglipt en ja hoor……. daar stond een heus Jazzcombo het aanwezige terraspubiek te vermaken. Het was Margreet Groenendijk en haar Quartet met o.a. Erwin Beijersbergen op gitaar. Heerlijke muziek waar ik -eerlijk gezegd- niet op had gerekend. Dan maar iets later bij Big Will. Zo’n mooie warme stem hoor je niet dagelijks over de Delftse Markt schallen. Maar na wat plaatjes te hebben geschoten besluiten we toch maar door te snellen naar de Wijnhaven. Waar Big Will & The Bluesmen hun optreden aan het voorbereiden waren.
De heren zaten relaxed op het terras de setlist samen te stellen. Dus na wat handen te hebben geschud verder doorgesneld naar Cafe de Oude Jan om daar Fried Bourbon te ontmoeten. Ik had ze nog nooit horen en zien spelen maar op -bijna dwingend- advies van Onno Wink en Nanny Kajuiter besloot ik daar even te blijven rondhangen. Al snel begon de band te spelen en dat klonk lekker stevig. Het terras stroomt al snel vol (waar komen al die mensen opeens vandaan?) en genieten zichtbaar van de bluesharp van Steven Troch en de jazzy bluesgitaar van Tim Lelegens. Blues die je niet zomaar in een hokje kan stoppen, stevig maar subtiel tegelijkertijd. Met veel eigen werk laten ze het publiek genieten op Oude Jan’s terras. “U mag gerust naar voren komen om te dansen hoor, we bijten niet, …….. nog niet” grapt Steven het publiek toe.
Met bluespijn in het hart gaan we dan toch naar de Wijnhaven om daar een combinatie van Westlandse en Rijnmondse blues aan te horen. Met hun laatste cd “Hard Times” hebben ze duidelijk weer een stapje omhoog genomen op de bluesladder. Ook zij laten veel eigen nummers horen maar kiezen er ook voor om met een aantal covers het publiek wat herkenbaarheid te geven. In ieder geval doen de Delftse terrassen goede zaken met deze muzikanten. Het publiek heeft zelfs de brug over de gracht in bezit genomen ondertussen jaloers kijken naar het zittend publiek voor Cafe de Wijnhaven. Wil van der Ende, Alexander ‘Riverside Jr.’ Konijnenburg, Henk Wessels en Jos Waal , aangevuld met pianist Gerbrand Schoenmaker geven weer hun ‘utmost’. Het is ook muziek die past op zo’n heerlijke klamme zondagmiddag. Waarom zijn er eigenlijk niet meer van dit soort zondagmiddagen….??
