Blues. .Rain. .Beer & Fun – part 1

Zaterdag 16 juli jl. was de tweede dag van de 27e editie van het fameuze Rhythm & Blues festival van Peer. Tussen zo’n 16.000 andere bezoekers doen Nicolette Johns (tekst) en José Gallois (foto’s) verslag voor The Blues Alone? :

Charley Cruz & the Lost Souls zijn een country-blues band met subtiele invloeden uit de pop, zij stonden al in diverse voorprogramma’s van o.a. Dwight Yoakam, the Hacienda Brothers, Jimmy Lafave, Frank Carillo & George Kooymans en the Ian Siegal Band. Genoeg reden om de band deze editie van BRBF naar Peer te halen. Wat voor iedere band een heel moeilijke taak is, werd deze keer door Charley Cruz & The Lost Souls verzorgt: de zaterdag editie van het festival openen! Gelukkig zijn de trouwe aanhangers al vroeg naar het festival terrein afgereisd om de band van de nodige bijval te voorzien. Charley Cruz & The Lost Souls, is eigenlijk een ‘Family Affair’ zoals je zult begrijpen na het lezen van de line-up van band.  Charles en Ronald Croes zijn i.d.d broers, maar de bassist, D.J.Ciggaar, en de gitarist van de band, Jerry Brown, zijn respectievelijk vader en oom van ‘Rhythm Chief’ multi talent Dusty Ciggaar. Het is dus duidelijk dat de spreekwoordelijke appel niet ver van de boom valt. De stem van frontman van de band, Charles Croes, doet je de ene keer denken aan de stem van Bob Dylan dan weer aan de stem Warren Zevon, D.J. Ciggaar (de vader van) heeft ook ‘n zeer verrassend mooi stemgeluid. Zij gaven vooral tracks van hun laaste CD ‘The Last Warrier’ ten gehore zoals ‘Cry’, ‘Small Town Girls’ en  ‘Savage Delight’ met Dusty Ciggaar op de pedalsteel. Ook hun fantastische song ‘The Last Warrior’ werd gespeeld en de vaste terugkomende cover van ‘the Band’s’ ‘the Weight’ werd prachtig ten gehore gebracht met een vocal part voor ieder lid van de band. Kortom een hele goede opener van de zaterdag, deze band verdient zeker meer aandacht in het circuit.

We maken onze opwachting voor een voor ons onbekende band, de Belgische band ‘Last Call’.  Dat wij deze band nog niet eerder mochten zien blijkt een gemis te zijn geweest. Hun aanstekelijke ‘rhythm ‘n roots’-mix wat doordrenkt is met New Orleans R & B, Boogie, Funk, Rock ‘n Roll en Tex-Mex, maakt dat de festival-bezoekers alleen maar meer in de stemming

komen voor de rest van de line-up van de zaterdag programmering van het festival. Zij hebben er geen enkel probleem mee om het broeierige weer (er dreigt hevige regen) buiten de tent ook binnen in de tent naar een kookpunt te krijgen. Voor de de Belgische bezoeker is dit het tijdstip om iets te eten maar voor Last Call wordt er een uitzondering gemaakt. Zij geven ons het idee dat zij de Europese familie van ‘Los Lobos’ zijn!!

Omdat we vooraf al getipt werden door bekende Rockabilly/Swing-aanhangers dienen we deze band met open vizier tegemoet te treden: JD McPherson, de zanger/gitarist die uit Oklahoma  komt, is momenteel ‘n zeer gewilde act op de vele zomer-festivals in Europa door het succes van de CD van band ‘Signs & Signifiers’. Deze CD is geproduceerd door de bassist van de band, Jimmy Sutton, en is ‘n lekkere CD om naar te luisteren met ‘n mix van aanstekelijke swing en rockabilly. Mede daardoor waren we erg benieuwd naar het vuurwerk op het podium. Helaas moeten we bekennen dat het vuurwerk er niet in zat deze keer. Er wordt door de band wel ‘n hele professionele set neer gezet maar iets té gelikt naar onze smaak. Tenorsaxofonist Doyle en Bassist Sutton zetten samen met Drummer Smay ‘n blij-gevoel oproepende show neer maar miste nét dat beetje extra waardoor de voetjes van niet getrouwe fans ook van de vloer gaan. Goed dus maar de bezieling en vooral de interactie met het publiek ontbrak. Was dit omdat de band zich niet op hun gemak voelde in de blues-pit van Peer? Wij weten het niet, maar wij willen hen zeker nog eens zien bij voorkeur op een rock ‘n roll festival.

Binnenkort volgt deel 2 van Blues. . .  Beer. . .  Rain & Fun met verslag van Ian Siegal, The Paladins, Triggerfinger en The Black Crowes !